ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 34

“ถึงเวลาแกก็จะได้รู้พร้อมกันเอง”

“อะไรกันเนี่ย！！โอ๊ย！นี่แกยังเป็นเพื่อนรักฉันไหมเนี่ย！”

“ใช่สิ！วันนี้ฉันจะเข้าครัวทำอาหารให้แกกินด้วยนะ”

“จริงเหรอ！”

มู่เซวียนเป็นคนที่กินเก่งมากคนหนึ่ง ฝีมือการทำอาหารของหลินเอินเอินนั้นพ่อครัวใหญ่ยังสู้ไม่ได้ เธอพูดมาขนาดนี้แล้ว ดึงดูดความสนใจจากมู่เซวียนได้จริงๆ

“เป็นความจริงแน่นอน”

“งั้นฉันจะกินหมูสามชั้นตุ๋นน้ำแดง ลูกชิ้นตุ๋น ซี่โครงหมูเปรี้ยวหวาน……”

มู่เซวียนเป็นคนที่ไม่มีความเกรงใจนัก พูดมาทีก็อาหารแปดอย่าง

หลินเอินเอินกระตุกยิ้มมุมปาก “แกกินหมดเหรอ”

“หมดแน่นอน！！ฉันเป็นเจ้าแม่กระเพาะใหญ่!!”

“ได้ ตามใจแกเลย”

ทั้งสองพูดคุยหัวเราะกัน แล้วก็กลับบ้าน แต่ว่า……ขณะที่ทั้งสองคนกำลังล้างผักอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงกริ่งประตู

มู่เซวียนถามอย่างสงสัย “ใครมานะ แกเอาที่อยู่ที่นี่ไปบอกใครหรือเปล่า”

หลินเอินเอินขมวดคิ้วเล็กน้อย นอกจากโป๋มู่หานกับหลินโย่วชิงแล้ว ก็มีแค่มู่เซวียนที่รู้

แม้ฟู่จิ่งเหนียนจะรู้ แต่ไม่รู้รายละเอียดชัดเจน

โป๋มู่หานกับหลินโย่วชิงไม่มีทางมาได้

เธอวางผักในมือลง ดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดมือ “ฉันไปดูหน่อย”

มู่เซวียนเองก็เดินออกมาด้วยความสงสัย ตอนที่เห็นคนในกล้อง เธอตกใจอย่างมาก，“แม่เจ้า ฟู่จิ่งเหนียน！”

หลินเอินเอิน“……”

จากในกล้อง เธอมองเห็นว่าในมือฟู่จิ่งเหนียนถุงกล่องของขวัญอยู่สองชิ้น

ในเมื่อเขาเคาะประตู ก็แสดงว่าตั้งใจมา หลินเอินเอินจึงได้แต่เปิดประตู

ฟู่จิ่งเหนียนมองหลินเอินเอินที่ยังใส่ผ้ากันเปื้อนอยู่แปลกใจเล็กน้อย “กำลังทำกับข้าวเหรอครับ”

หลินเอินเอินพยักหน้า มองไปที่ด้วยความสงสัย “ประธานฟู่ทำไมมาดึกป่านนี้ล่ะคะ”

หลินเอินเอินเม้มปาก พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “ประธานฟู่สมแล้วที่มีผู้หญิงมาติดพันมากมาย รู้ในสิ่งที่คนอื่นไม่รู้นี่เองนะคะ”

ฟู่จิ่งเหนียนขมวดคิ้ว ไม่ถือสาในคำเสียดสีของหลินเอินเอินเลยสักนิด ยิ้มอย่างอบอุ่น “สะดวกให้ผมทานข้าวด้วยได้มั้ยครับ”

มู่เซวียน“？？？”

เธอมองฟู่จิ่งเหนียนด้วยความสงสัย เขามองหลินเอินเอินตลอดเวลา ทั้งสองคนเหมือนสนิทสนมกันมากอย่างนั้น

มองไปที่หลินเอินเอินอีก แต่ก็มองอะไรไม่ออก เธอลูบคาง สองคนนี้ ต้องมีอะไรแน่ๆ

เธอตัดสินว่าจะคอยสังเกตอยู่ข้างๆ อย่างไรเสียเอินเอินก็กระโดดหนีออกมาจากผู้ชายชั่วคนนั้นแล้ว ตอนนี้ก็ไม่มีความรัก จะพูดคุยกับหนุ่มหล่อสักหน่อย ก็ไม่แน่ว่าอาจจะทำให้คลายความทุกข์ใจไปได้บ้าง!

หลินเอินเอินเองก็ไม่ปฏิเสธ ได้แต่ตอบเบาๆว่า“งั้นก็ได้ค่ะ ฉันขอตัวไปทำอาหารต่อนะคะ ประธานฟู่นั่งก่อนค่ะ”

“แบบนั้นก็เกรงใจแย่เลย มาผมช่วย”

เขาปลดกระดุมแขนเสื้อ ถกแขนเสื้อขึ้น

มู่เซวียนมองอย่างอึ้งตะลึง คิดว่าขั้นตอนต่อไปทั้งสองคนนี้ก็ต้องถอดเสื้อถอดผ้ากันแล้วละมั้ง

ฟู่จิ่งเหนียนรับหน้าที่ล้างผักต่อจากหลินเอินเอินอย่างเป็นธรรมชาติมาก ไม่มีท่าทีถือเนื้อถือตัวเลยสักนิดเดียว ได้แต่ยิ้มให้หลินเอินเอิน “ให้ผมช่วยทำอะไรคุณสั่งมาได้เลยนะครับ”