ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 16

พิมทำหน้าที่ส่งอาหารเช้าให้เตชินตามปกติ และร่วมทานมื้อเที่ยงตามข้อตกลงในสัญญา

เธอเข้าออกบริษัทบ่อยจนพนักงงานต้อนรับ

เริ่มจำเธอได้และต้อนรับเธออย่างดี

แต่ก็ไม่วายที่จะหลุดรอดจากคำซุบซิบนินทาของพนักงานในบริษัท

พนักงานจับกลุ่มซุบซิบกัน

" นี่ๆ นึกไม่ถึงเลยว่าท่านประธานจะเปลี่ยนรสนิยมหันมาควงสาวน้อยหน้าใสแล้ว "

อีกคนก็เอ่ยขึ้นบ้าง

" ฉันได้ยินทางฝ่ายต้อนรับเขาเม้าท์กันว่า

เธอมาส่งข้าวเช้าให้ท่านประธานทุกวันเลย

บางวันก็มาทานมื้อเที่ยงด้วยกัน "

อีกคนดูตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ยินแล้วเอ่ย

" จริงเหรอ แสดงว่าคนนี้ต้องเป็นคนโปรดของท่านประธานที่ท่านประธานปลื้มมากแน่ๆเลย "

อีกคนก็อยากร่วมสนทนาด้วยจึงเอ่ย

" ฉันได้ข่าวมาว่า หลายวันก่อนที่เธอไม่มาทานข้าวด้วย ท่านประธานถึงกับต้องออกไปง้อเลย "

พนักงานสาวอีกคนก็เอ่ย

" แล้วแบบนี้ถ้ารองประธานรู้ จะรู้สึกยังไง พูดก็พูดเถอะ

ในฐานะผู้หญิงด้วยกันไม่ใช่ว่าฉันจะมองไม่ออกนะว่า

รองประธานดูมีความรู้สึกพิเศษต่อท่านประธาน "

อีกคนก็เอ่ยเสริมว่า

" นั่นสิ รองประธานอยู่เคียงข้างท่านมาธานมาตลอด

แต่เสียดายที่ท่านประธานกลับไม่เห็นเธอเป็นผู้หญิงทั่วไป "

พนักงานสาวอีกคนจึงพูดขึ้นว่า

" หุยเธอ เรื่องแบบนี้นะ มันบังคับกันไม่ได้หรอก จริงมั้ย "

พนักงานสาวที่เริ่มเปิดประเด็น ก็แสดงออกว่าเห็นด้วยจึงเอ่ย

" มันก็จริงแหละ ช่างเหอะๆ แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว รองประธานกำลังเดินมาทางนี้ "

แล้วทุกคนก็สลายวงกลับไปนั่งที่ทำงานของตัวเองต่อ

ณัชชารู้สึกว่าพนักงานดูผิดปกติไป เมื่อกี้ตอนเธอเดินเข้ามายังเห็นพวกเขาพูดคุยกันอยู่เลย

แต่ตอนนี้กลับเงียบผิดปกติ

เธอจึงชี้ไปที่พนักงานสาวคนหนึ่งที่ดูซื่อกว่าคนอื่นแล้วเอ่ย

" คุณตามฉันเข้ามาในห้อง "

พนักสาวที่ถูกชี้ก็ตกใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เอ่ยว่า

" ค่ะ "

แล้วเธอก็เดินตามณัชชาไป เมื่อเข้าไปในห้องรองประธาน

เธอยืนก้มหน้านิ่งอยู่อย่างนั้น ยิ่งทำให้ณัชชาเกิดความสนใจมากขึ้น

ณัชชายกยิ้มมุมปากแล้วจิกด้วยสายตาคมกริบ ถามพนักงานออกไปว่า

" เมื่อกี้พวกเขาคุยอะไรกัน "

พนักงานสาวก้มหน้าเอ่ยตอบไปว่า

" ไม่ทราบค่ะ เมื่อกี้ไม่ทันได้สนใจ "

ณัชชาเลิกคิ้วขึ้นแล้วเอ่ยอย่างใจเย็น

" งั้นเหรอ สงสัยคุณยังไม่รู้ ว่าพนักงานพูดปด

ไม่ซื่อสัตว์ต่อเจ้านาย จะถูกไล่ออก ฉันว่าคุณเข้าข่ายข้อนี้นะ "

พนักงานสาวเอ่ยด้วยสีหน้ากังวลด้วยท่าทางลนลาน

" รองประธาน โปรดยกโทษให้ด้วยค่ะ ฉันไม่รู้จริงๆว่าพวกเธอพูดเรื่องอะไร "

เมื่อขู่ไม่ได้ผล ณัชชาเอ็นหลังพิงเก้าอี้แล้วเอามือกอดอก ไขว้เท้าขึ้นมา แล้วเอ่ย

" สิ้นเดือนคุณเก็บของแล้วออกไปจากบริษัทซะ "

พนักงานสาวได้ยินดังนั้นก็ถึงกับคุกเข่าลงทันที แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น

" ฉันพูดแล้ว รองประธานอย่าไล่ฉันออกเลยนะคะ กว่าจะได้เข้ามาทำงานในบริษัทนี้ไม่ง่ายเลย

ฉันยังต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูครอบครัวอีกหลายชีวิต โปรดเมตตาด้วยค่ะ "

ณัชชาเอ่ยขึ้นอย่างเย่อหยิ่งด้วยสีหน้านิ่งเฉย

" พูดมา "

พนักงานสาวจำใจเอ่ยออกมาเล่าทุกอย่างที่ได้ยิน

" พวกเขาคุยกันว่า ท่านประธานควงผู้หญิงคนใหม่

ผู้หญิงคนใหม่มาส่งข้าวส่งน้ำให้ท่านประธาน

และร่วมทานมื้อเที่ยงกับท่านประธานบ่อยจนพนักงานเริ่มจำหน้าเธอได้ค่ะ

พวกเขายังพูดอีกว่าเธอเป็นคนโปรดที่ท่านประธานปลื้มมากค่ะ "

ได้ยินดังนั้นแววตาณัชชากลายเป็นดุร้ายขึ้นมาทันที

แต่ต่อหน้าพนักงานเธอก็แสร้งทำตัวเป็นปกติ สีหน้ายังคงเรียบเฉย

มีเพียงแววตาที่เปลี่ยนไป หากไม่สังเกตจะไม่มีทางรู้เลย แล้วเธอก็เอ่ยว่า

" มันเป็นเรื่องส่วนตัวของท่านประธาน พนักงานไม่ควรเอามาพูดให้สนุกปาก

หากฉันยังเห็นว่ามีการจับวงพูดคุยเรื่องของท่านประธานอีก ฉันจะไล่ออกไปให้หมดเลย "