ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 238

ทุกคนเริ่มจับอุปกรณ์ ทานข้าวกันอย่างเงียบๆ ระหว่างทานข้าวพิมมองหน้าลูกชายแล้วเอ่ยถามขึ้น

" เคอร์ฟิว เปิดเทอมแล้วเป็นยังไงบ้าง อยู่โรงเรียนได้เจอกับน้องณชาบ้างมั้ย "

เคอร์ฟิวได้ยินดังนั้นจึงยิ้มอ่อนออกมาแล้วเอ่ยตอบแม่ว่า

" ก็ดีครับ อยู่โรงเรียนผมกับน้องอยู่คนละชั้น เรียนกันคนละตึกเลยไม่ค่อยได้เจอกันครับ "

เตชินหันมามองลูกชายที่มีใบหน้าหล่อกระชากลากใจราวกับออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกันกับเขาแล้วเอ่ยเสียงเรียบ

" ยังไงน้องก็เป็นคู่หมั้นลูก ลูกก็ดูแลน้องให้ดีๆอย่าเปิดโอกาสให้หนุ่มคนอื่น

มาสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิดสนิทสนม จนทำให้น้องหวั่นไหวนะลูก ลูกผู้ชายต้องกล้าแสดงตัวหน่อย เข้าใจมั้ย "

เคอร์ฟิวเอ่บตอบรับคำด้วยสีหน้าเรียบเฉยเพียงสั้นๆว่า

" ครับ "

" นี่ คุณสอนอะไรลูกน่ะ หนูณชายังเด็กก็ต้องมีเพื่อนทั้งผู้หญิงและผู้ชายเป็นธรรมดา

การหมั้นหมายเป็นการตกลงกันของพวกเรา

หากลูกหรือหนูณชาไม่ได้ชอบพอกันก็ต้องยกเลิกไป มันไม่สามารถบังคับกันได้ค่ะ "

พิมเอ่ยออกมาตรงๆโดยที่ไม่รู้เลยว่าเจ้าลูกชายของเธอนั้น

เริ่มแอบณชาเข้าแล้วและจริงจังกับการเป็นคู่หมั้นนี้มาก

เตชินจึงโต้ตอบกับพิมว่า

" ลูกชายเราหล่อแถมยังเป็นประธานนักเรียนของโรงเรียน ผมไม่เชื่อหรอกว่าหนูณชาจะไม่หวั่นไหว "

เคอร์ฟิวทานข้าวไปฟังไปอย่างเงียบๆ เขามีแผนในใจอยู่แล้วว่าควรทำยังไง เขาแค่รอเวลาที่เหมาะสมเท่านั้น

ด้วยความที่เป็นคนไม่ค่อยพูด ผู้เป็นพ่อกับแม่เลยค่อนข้างคาดเดาใจเขายาก

ข้าวหอมก้มหน้าทานข้าวฟังผู้ใหญ่คุยกันอย่างเงียบๆ

เมื่อทานข้าวเสร็จทุกคนก็ออกจากบ้านไปขึ้นรถที่มาจอดเรียงกันรออยู่หน้าบ้าน

เคอร์ฟิวขึ้นไปบนรถแล้วคนขับก็ขับออกไป อีกคันเป็นของเตชิน

คันสุดท้ายเป็นของพิมกับลูกสาว เธอจะไปรับ ไปส่งลูกสาวด้วยตนเองแบบนี้ทุกวัน

ในทุกๆเช้าทุกคนแยกย้ายกันออกไปทำหน้าที่ของตน แบบนี้ทุกเช้า

ตอนเย็นก็จะกลับมาอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ทานข้าวและดูหนังร่วมกัน เป็นครอบครัวที่อบอุ่นอย่างมาก

เมื่อใกล้ถึงวันวันหยุด พิมโทรไปหาณัชชา พอณัชชารับสายเธอจึงเอ่ยว่า

" คุณณัชชาวันหยุดนี้ครอบครัวคุณมีแพลนจะไปเที่ยวที่ไหนหรือยังคะ "

ณัชชาที่อยู่ปลายสายจึงเอ่ยตอบเธอว่า

" ยังเลยค่ะ คุณพิมจะวางแพลนไปเที่ยวเหรอคะ "

" ใช่ค่ะ ว่าจะชวนครอบครัวคุณไปด้วย

ไปกันหลายคนสนุกดี "

" ดีเหมือนกันค่ะ เด็กๆจะได้เจอกันบ้าง "

" ค่ะ งั้นฉันจะจองที่พักเลยนะคะ "

" ค่ะ "

หลังจากที่ทั้งสองนัดกันเรียบร้อยแล้วก็กดวางสายณัชชาก็นั่งทำงานในบริษัทต่อ

ส่วนพิมก็เริ่มพิมพ์งานเขียนของตัวเองต่อ

ทุกวันนี้ เธอแทบไม่ต้องทำอะไรแล้ว

เพราะลูกๆของเธอโตกันหมดแล้ว เมื่อเบื่อๆเธอก็มานั่งพิมพ์งานเขียนแก้เบื่อไปวันๆ

เย็นวันศุกร์ เคอร์ฟิวกลับมาจากโรงเรียน ถึงบ้านก็เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้ามาในบ้าน

แล้วเดินตรงไปหาพ่อกับแม่ที่กำลังนั่งดูทีวีด้วยกัน เขายื่นใบขออนุญาตผู้ปกครองพานักเรียนไปเข้าค่ายให้พ่อกับแม่ดู

พิมรับเอกสารมาเปิดดูแล้วมองหน้าลูกพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น