ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 237

พอออกมาจากสนามกอล์ฟ ทั้งสองครอบครัวก็ไปทานข้าวด้วยกัน

ในร้านอาหารชื่อดังสุดหรูที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองที่เป็นแหล่งร้านอาหารสำหรับคนรวย

ซึ่งตัวอาคารติดด้วยกระจกสะท้อนความร้อน ทำให้คนข้างในสามารถมองเห็นวิวบ้านเมืองและตึกสูงข้างนอกได้อย่างสวยงามในขณะทานข้าว

ทั้งสองครอบครัวนั่งทานข้าวกันอย่างมีความสุข ณชากับเคอร์ฟิวก็นั่งทานข้าวบนเก้าอี้อย่างเรียบร้อยโดยที่ไม่รบกวนหรือเล่นซนเลย

10 ปี ต่อมา.......

ณ โรงเรียนนานาชาติชื่อดังแห่งหนึ่งของประเทศ เป็นแหล่งรวมการเรียนรู้ของเด็กนักเรียนอินเตอร์จำนวนมาก

มีหลากหลายภาษา หลากหลายวัฒนธรรมและหลากหลายชนชาติมาเรียนร่วมกัน

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนเด็กนักเรียนต่างทยอยกันเดินออกมาจากอาคารเรียน รอผู้ปกครองมารับ

บางคนบางกลุ่มที่บ้านใกล้โรงเรียนก็ออกจากโรงเรียนเดินเท้ากลับตามทางฟุตบาท

เคอร์ฟิวกับกลุ่มเพื่อนๆกำลังเดินออกมาจากห้องเรียนลงไปยังใต้อาคาร

ชุดนักเรียนชายโรงเรียนนี้ ประกอบไปด้วยเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว เสื้อสูทสีดำ มีตราสัญลักษณ์โรงเรียนปัก มีเน็กไทและกางเกงขายาวลายสก๊อตสีดำ

ส่วนณชาที่เป็นรุ่นน้องของเคอร์ฟิวก็กำลังเดินลงจากอาคารเรียนเช่นกันแต่อยู่คนละตึก

ในตอนนี้ณชาโตเป็นสาววัยรุ่น ที่มีความสดใสน่ารัก กำลังเรียนชั้นมัธยมต้น

เธอสวมใส่เสื้อนักเรียนสีขาวเน็กไทและกระโปรงสั้นลายสก๊อตสีดำ

เป็นลายตรางหมากรุกยอดฮิตเหมือนผู้ชายเพราะเรียนโรงเรียนเดียวกัน

แต่ถึงแม้ทั้งสองจะเรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่เวลาอยู่โรงเรียนทั้งสองจะทำเป็นไม่รู้จักกัน

เพราะก่อนที่ณชาจะเข้ามาเรียนในโรงเรียนเดียวกันกับเคอร์ฟิว เธอได้ไปหาเขาที่บ้านแล้วทำข้อตกลงกับเขา

" พี่เคอร์ฟิวเปิดเทอมคุณพ่อกับคุณแม่จะให้ณชาไปเข้าโรงเรียนเดียวกับพี่นะ "

เคอร์ฟิวผู้เย็นชาจ้องหน้าณชาแล้วเอ่ยเพียงสั้นๆอย่างสุขุมว่า

" แล้วไง? "

ณชายิ้มหวานออกมาแล้วเอ่ยต่อว่า

" แล้วเราสองคนน่ะเวลาอยู่โรงเรียนก็ไม่ต้องมาทำเป็นรู้จักกัน เจอกันก็ไม่ต้องทักกัน โอเค้ "

" ทำไม? "

ณชาจึงให้เหตุผลกับเคอร์ฟิวผู้เย็นชาว่า

" ก็เพราะว่าเราสองคนต่างก็โตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้วไงล่ะ หากพี่มาใกล้ชิดสนิทสนมกับฉัน

พี่คิดดูสิ ว่าสาวๆในโรงเรียนจะคิดยังไง ฉันที่เพิ่งเข้าไปเป็นน้องใหม่ก็ต้องอยู่อย่างลำบากสิ จริงมั้ย

ฉันได้ยินมาว่า ในโรงเรียนพี่ฮอตมาก เล่นกีฬาก็เก่ง สาวๆกรี๊ดกร๊าดมาก

ดังนั้นฉันในฐานะเด็กใหม่จะไปสนิทสนมกับหนุ่มหล่อประจำโรงเรียนไม่ได้เข้าใจมั้ย "

เคอร์ฟิวได้ยินดังนั้นก็เอ่ยออกมาอย่างเย็นชาพร้อมกับลุกเดินออกไปจากห้องรับแขก

" ไร้สาระ "

ณชาได้ยินดังนั้นก็ไม่พอใจจนหน้านิ่วคิ้วขมวดแล้วรีบเดินตามเคอร์ฟิวออกไป

จากนั้นก็รั้งแขนเขาเอาไว้ แล้วเอ่ยขอร้องอ้อนวอนด้วยท่าทางออดอ้อน

" นะๆ พี่เคอร์ฟิว เห็นใจน้องหน่อยนะ ช่วยทำตามที่น้องขอเถอะนะคะ "

เคอร์ฟิวมองคนที่กอดแขนเขาไว้แล้วเอ่ยเสียงเย็น

" ณชา เลิกพูดจาไร้สาระสักที ความสัมพันธ์ของเราเป็นความจริงที่ไม่น่าเปิดเผยตรงไหน

หากวันนี้เราโกหก วันหน้าเราก็ต้องโกหกต่อ

น้องมีความสุขกับการโกหกเหรอ แต่พี่ไม่มีนะ

ดังนั้น พี่จะไม่โกหกใคร "

เมื่อเคอร์ฟิวเอ่ยอย่างหนักแน่นว่าจะไม่โกหก

ไม่ทำตามคำขอของณชา

ทำให้ณชาต้องยื่นคำขาดออกมา ด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ท่าทีดูไม่พอใจ

" ถ้าพี่ไม่ตกลง งั้นก็ได้ ณชาจะไม่เข้าเรียนโรงเรียนเดียวกับพี่แล้ว

ณชาจะกลับไปบอกคุณพ่อกับคุณแม่ให้ส่งณชาไปเรียนที่อื่น "

เอ่ยจบเธอก็สะบัดหน้าหมุนตัวเดินออกไปจากบ้านของเคอร์ฟิว

ด้วยความที่เคอร์ฟิวอยากให้ณชาเรียนโรงเรียนเดียวกันกับเขา เขาจึงต้องยอมตอบตกลงอย่างยอมจำนน

" เออ ตกลงก็ได้ เปิดเทอมวันแรกก็เข้าเรียนให้ตรงเวลาแล้วกัน แล้วอย่าไปขัดขาใครเขาล่ะ "

ณชาได้ยินดังนั้นก็หยุดก้าว ยืนยิ้มอย่างดีใจแล้วหันมาทางเคอร์ฟิวด้วยสีหน้ายิ้มแฉ่ง

" พี่ตกลงแล้วนะ รักษาคำพูดด้วยล่ะ ไปก่อนนะ

แล้วเจอกันที่โรงเรียนในฐานะคนไม่รู้จัก บาย "