ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 239

เช้าวันรุ่งขึ้น ป๊อบกับณัชชาลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากห้อง แล้วไปเคาะประตูห้องลูกสาว

ณชาที่ยังหลับอยู่บนเตียง พอได้ยินเสียงเคาะประตูเธอก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา

แล้วลุกมานั่งหาว จากนั้นก็ลงจากเตียงเดินไปเปิดประตูให้พ่อกับแม่ด้วยท่าทางงัวเงีย

เธอหาวออกมาอีกครั้ง แล้วยื่นมือไปเปิดประตู เมื่อเห็นว่าพ่อกับแม่กำลังจะออกเดินทางแล้วเธอจึงเอ่ยขึ้น

" คุณพ่อคุณแม่จะไปแล้วเหรอคะ ทำไมไปเช้าจัง "

ณัชชายิ้มอ่อนแล้วเอ่ย

" ต้องไปไกล ลงจากเครื่องเสร็จก็ต้องนั่งรถไปต่ออีกแล้วต่อด้วยนั่งเรือไปเกาะก็ต้องไปให้ทันเวลา

พ่อกับแม่แค่จะมาบอกให้ลูกรู้ว่าจะออกไปแล้ว อีกเรื่องนะ

เวลาไปเข้าค่ายเตรียมยาที่จำเป็นไว้ให้พร้อมด้วย เแล้วก็อาหมวกแก๊ปกับเสื้อแขนยาวไปด้วยนะ "

" ค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ไปเที่ยวให้สนุกนะคะ "

ณัชชากับป๊อบพยักหน้าเบาๆ จากนั้นป๊อบก็เอ่ยกำชับลูกสาวอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงว่า

" เวลาอยู่ในค่ายน่ะ ดูแลตัวเองให้ดีๆนะ อย่าไปนั่งใกล้ผู้ชายคนอื่น ยกเว้นพี่เคอร์ฟิวของลูก เข้าใจมั้ย "

เขาเป็นพ่อที่ค่อนข้างหวงลูกสาวมากคนหนึ่ง

ถึงแม้ลูกสาวเขาจะห้าวๆแต่มันก็ไม่ได้ทำให้พ่ออย่างเขาหวงลูกสาวน้อยลงเลย

ณชารู้และเข้าใจดีว่าพ่อแม่เป็นห่วงเธอมากและคนที่พ่อแม่ไว้ใจที่สุด

ก็มีแต่พี่เคอร์ฟิวของเธอเท่านั้น เธอยิ้มแล้วเอ่ยตอบพ่อกับแม่ว่า

" เข้าใจแล้วค่ะ คุณพ่อไม่ต้องห่วงหนูนะคะ

แล้วก็เวลาเที่ยวไม่ต้องมาคอยกังวลเรื่องของหนูด้วย

หนูจะดูแลตัวเองได้ อีกอย่างมีพี่เคอร์ฟิวอยู่ด้วยทั้งคน คุณพ่อคุณแม่สบายใจได้ค่ะ "

ป๊อบพยักหน้าแล้วเอ่ย

" อือ งั้นพ่อกับแม่ไปก่อนนะ ตื่นมาทานข้าวให้ตรงเวลา ทานให้ครบมื้อด้วยล่ะ "

" ค่ะ หนูไปส่งขึ้นรถนะคะ "

" ไม่เป็นไรหรอก ลูกใส่ชุดนอนอยู่ไม่ควรออกไปนอกบ้าน กลับไปนอนต่อเถอะ แล้วลุกมาทานอาหารเช้าให้ตรงเวลาก็พอ "

ป๊อบกำชับลูกสาวเรื่องทานอาหารและแสดงออกชัดเจนว่าหวงลูกสาวสุดๆ

จนผู้เป็นแม่อย่างณัชชาถึงกับอมยิ้มที่สามีหวงลูกสาวหนักมากแบบนี้

ณชาผงกหัวแล้วเอ่ย

" ก็ได้ค่ะ "

เธอเอ่ยตอบอย่างเชื่อฟัง แล้วณัชชาก็เอ่ยกับลูกสาวว่า

" งั้นพ่อกับแม่ไปก่อนนะ "

" ค่ะ "

ณชาเข้าไปกอดแม่ จากนั้นก็ไปกอดพ่อต่อ

พอกอดลากันเสร็จ เธอก็เอ่ยขึ้น

" เดินทางปลอดภัย แล้วเที่ยวให้สนุกนะคะ "

" จ้ะ "

ป๊อบกับณัชชาพยักหน้าเบาๆ แล้วหมุนตัวลากกระเป๋าลงเดินลงไปชั้นล่าง

ณชายืนมองพ่อกับแม่จนพ่อแม่ของเธอเดินออกจากบ้านไปจนลับสายตา เธอถึงจะหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องนอน

ทางบ้านของเตชินตอนนี้พวกเขาก็กำลังออกมาขึ้นรถที่หน้าบ้านเพื่อเดินทางไปขึ้นเครื่องเช่นกัน

เคอร์ฟิวออกมาส่งพ่อกับแม่ขึ้นรถ พอรถเคลื่อนออกไปเขาก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน

แล้วโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของเขาก็ดังขึ้น จึงล้วงมือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

พอเห็นว่าเป็นณชาโทรมาจึงกดรับสายแล้วเอ่ย

" มีอะไรจะขอร้องเหรอ "

เขาเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน ทำเอาคนโทรมาที่อยู่ปลายสายถึงกับยิ้มออกมาแล้วเอ่ย

" พี่เคอร์ฟิวรู้ทันณชาไปหมดเลย เดี๋ยวจะไปหานะ แล้วออกไปทานข้าวข้างนอกกัน วันนี้พี่อยากกินอะไรบอกมา ฉันเลี้ยงเอง "

นานๆทีจะได้ยินณชาขอเลี้ยงแทนที่จะดีใจแต่เคอร์ฟิวกลับเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาว่า

" ขี้เกียจออกไปข้างนอก ต้องการพักผ่อน "

" งั้นเราสั่งพิซซ่าทานกันมั้ยทานที่บ้านก็ได้ แต่พี่ต้องเลี้ยงนะ โอเคมั้ย ตอนนี้ณชาเริ่มหิวข้าวเช้าแล้วง่ะ "

เธอทำเสียงออดอ้อน คนในสายจึงเอ่ยตอบออกมาว่า

" ให้เวลา 20 นาที ถ้าไม่ถึง ไม่เลี้ยง "

ณชาได้ยินดังนั้นเธอก็ยิ้มร่าออกมาแล้วเอ่ยตอบอย่างไว

" ตกลงค่ะ วางละนะ 15 นาที เจอกัน "

เอ่ยจบเธอก็กดวางสายไปแล้วโยนโทรศัพท์ลงบนเตียงวิ่งเข้าไปอาบน้ำอย่างไว

แม้เธอจะรวยแต่เธอก็ชอบที่จะให้คนอื่นเลี้ยงแบบนี้เสมอ

เคอร์ฟิวยิ้มออกมาในหน้าพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ แล้วกดสั่งพิซซ่าหน้าซีฟู้ดถาดใหญ่มาให้ณชา

พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาตัวใหญ่

ยกเท้าขึ้นมาไขว่ห้างรอณชาอย่างใจเย็น พร้อมกับมองดูนาฬิกาบนผนังอย่างเงียบๆ

เข็มยาวของนาฬิกาเดินไปเรื่อยๆจนมาชี้เลขสาม เลยมานิดหน่อย

เขาก็เห็นณชาวิ่งเข้ามาหาเขาในห้อง แล้วยิ้มออกมาอย่างสดใส

สวยจนเขาเผลอจ้องรอยยิ้มสดใสของเธออย่างลืมตัวจนไม่กะพริบตา

" นี่...พี่เคอร์ฟิว พี่เป็นอะไรไปน่ะ ทำไมจ้องหน้าฉันแบบไม่กะพริบตาเลยล่ะ "

เสียงของหญิงสาวที่ตัวเองชอบดังเข้ามาในหูทำลายความเคลิ้มชั่วขณะของเขาลง พอได้สติเขาจึงเอ่ยขึ้นว่า

" มานั่งนี่สิ "

เขาเอ่ยพร้อมกับตบฝ่ามือลงบนโซฟาข้างๆเขาเบาๆ ณชาเดินเข้าไปนั่งลงข้างเขาอย่างไม่คิดอะไรแล้วเอ่ยถามขึ้น

" พี่สั่งอะไรยัง ฉันหิวแล้ว "

" อือ สั่งแล้ว "

" แล้วพี่สั่งอะไร "

" พิซซ่าหน้าซีฟู้ด "

ณชายิ้มออกมาอย่างดีใจแล้วเอ่ย

" พี่รู้ใจฉันที่สุด "

เธอเอ่ยพร้อมกับเอาฝ่ามือทั้งสองข้างแตะแก้มของเคอร์ฟิว

จากนั้นก็จุ๊บริมฝีปากเขาเบาๆเหมือนตอนเด็กๆ

โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเคอร์ฟิวในตอนนี้ไม่ใช่เคอร์ฟิวคนเดิมในตอนเด็กอีกแล้ว