รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 101

และที่นี่มีเตียงแค่หลังเดียวเท่านั้น

เขาคือคนป่วย ดังนั้นเธอวางแผนจะยกเตียงให้เขา

หลังจากอาบน้ำเสร็จก็มานั่งที่โซฟา

เธอคิดว่าคืนนี้จะนอนบนโซฟา

ผลกลับเป็นว่าเขาเองก็มาตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อน

เขานอนตลอดช่วงบ่าย ตอนนี้จะไม่ง่วงก็เข้าใจได้

เธอคงไม่สามารถบังคับให้เขาไปนอนได้

“ผมไม่ได้นอนหลับสบายแบบนี้มาเป็นอาทิตย์แล้วเพราะคุณเอาแต่ถ่วงเวลาอยู่แบบนี้นั่นแหละ! อันอัน พวกเราคุยกันอย่างเปิดเผยเถอะ!” ผู้อำนวยการฝ่ายเทคนิคเอ่ยปากในวิดีโอ

“ผมก็นอนไม่หลับอยู่ทุกวัน! ไม่เพียงแค่นอนไม่หลับ กินข้าวก็ไม่ลงด้วย!” ผู้อำนวยการฝ่ายพัฒนากล่าว

“ระยะนี้ผมก็ร่วงรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ! เดิมทีก็มีเส้นผมไม่เยอะอยู่แล้ว!” ผู้อำนวยการฝ่ายทรัพยากรบุคคลตามมาสมทบ

ชายชราสองสามคนนี้ แต่ละคนต่างพูดเรื่องที่แย่กว่าอีกคน

พวกเขากำลังบังคับให้ฉินอันอันตัดสินใจเดี๋ยวนี้

ฟู่ซื่อถิงขมวดคิ้วแล้วคว้าโทรศัพท์เธอไป

ฉินอันอัน “…นี่! ฉันกำลังคุยงานอยู่นะ! คืนโทรศัพท์ฉันมา!”

เธอเดินไปทางเขา อย่างต้องการแย่งโทรศัพท์คืน

“ผู้ชายคนนี้คือใครกัน? หน้าคุ้น ๆ แฮะ!”

“นี่คือแฟนหนุ่มของอันอันสินะ! อยู่กับอันอันดึกขนาดนี้! ต้องเป็นคนรักของอันอันแน่นอน!”

“เอ่อ…ผู้ชายคนนี้หน้าตาคลับคล้ายคลับคลาคน ๆ หนึ่งนะ…”

ชายชราที่อยู่วิดีโออีกด้านกำลังพูดคุยกัน

......

“ฉินอันอัน วางสายยังไงเหรอ? ผมหาปุ่มไม่เจอ” ฟู่ซื่อถิงเอาโทรศัพท์เธอมาศึกษาอยู่หลายวินาที แต่เพราะหาปุ่มเจอเลยส่งคืนโทรศัพท์ให้เธอ

หลังจากฉินอันอันรับโทรศัพท์คืนนมาแล้ว เธอก็วางสายทันที

“ใครให้คุณมาแย่งโทรศัพท์ฉันไป?!” ฉินอันอันกลับมาคิดบัญชีกับเขา

“เสียงพวกเขาฟังแล้วน่ารำคาญ” เขาเลิกเปลือกตาขึ้นแล้วพูดอย่างเกียจคร้าน “ตอนนี้สามทุ่มแล้ว ไม่ใช่เก้าโมงเช้าเสียหน่อย”

“คุณฟังแล้วรำคาญ คุณก็กลับบ้านคุณไปสิ! ที่นี่มันคือบ้านของฉัน!” ฉินอันอันขมวดคิ้ว หยิบโทรศัพท์มาแล้วเดินไปที่ห้องนอน

เขาก้าวเท้าตามเธอไป

ในเวลาเดียวกัน ผู้อำนวยการทั้งสามคนได้คุยกันผ่านทางวิดีโอคอลเป็นการส่วนตัว

“เมื่อกี้ที่ผมบอกว่าแฟนของฉินอันอันหน้าตาเหมือนคน ๆ หนึ่ง…พวกคุณได้สังเกตไหม? ผู้ชายคนนั้นหน้าตาเหมือนฟู่ซื่อถิงเลย!”

“ผมไม่เคยเจอฟู่ซื่อถิงตัวจริง ฉันเคยเห็นแค่รูปถ่ายของเขา”

“ผมเคยเจอฟู่ซื่อถิงตัวจริง แต่ว่าตอนนั้นฉันนั่งอยู่แถวหลังห่างจากเขาอย่างน้อยสองสามร้อยเมตร”

“พวกคุณสองคนไม่ได้ยินเสียงเขาเหรอ? เสียงของชายคนนั้นที่พูดในวิดีโอของฉินอันอันเมื่อกี้นี้ตรงกับเสียงของฟู่ซื่อถิงเลย!”

“เราไม่เคยเจอเขาเลย แล้วจะมีจำเสียงของเขาได้ยังไง?”

“ต้องเป็นฟู่ซื่อถิงแน่นอน! ผมกล้าเอาหัวเป็นประกันเลย! ผมว่านะที่เธอไม่ตอบตกลงร่วมมือกับถังเฉียวเซิน ที่แท้เป็นเพราะมีทางเลือกที่ดีกว่านั่นแหละ!”

“ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ อันอันก็ยอดเยี่ยมมาก! ไม่เปิดเผยความสามารถ แอบตกปลาใหญ่ลับ ๆ!”

“งั้นผมคงต้องขอโทษอันอันด้วย! ฉันส่งข้อความหาเธอเกือบทุกวัน กล่าวหาว่าเธอไม่มีความสามารถ!”

“พวกคุณอย่าเพิ่งกังวลไป! ให้ผมยืนยันกับเธอก่อน ดูว่าผู้ชายคนนั้นเป็นฟู่ซื่อถิงหรือเปล่า!”

......

ห้องนอนที่บ้านเช่า

ฉินอันอันปวดหัว ดังนั้นจึงนอนลงบนเตียง

ฟู่ซื่อถิงเห็นเธอนอนลงแล้ว เขาก็นอนตามเช่นกัน

เขายกมือขึ้นปิดไฟในห้อง

ฉินอันอันหลับตาลงแล้ว แต่หายใจเข้าอย่างแรง

หมายความว่าเธออารมณ์ไม่ดี

ฟู่ซื่อถิงกล่าวขึ้น “สามคนที่คุยวิดีโอด้วยเมื่อกี้นี้ ผมเคยเจอหนึ่งในนั้น”

ฉินอันอันหันข้างไปมองเขา “ใครคะ?”

ฟู่ซื่อถิง “ชายอ้วนที่สวมแว่นตา”

ฉินอันอัน “อ้อ..เคยเจอมาก่อน แล้วยังไงเหรอคะ?”

ฟู่ซื่อถิง “เขาน่าจะจำผมได้ ความสัมพันธ์ของพวกเราปิดบังไม่ได้แล้ว” เชาหยุดไปชั่วครู่ แล้วพูดต่อว่า “ผมเสนอให้คุณสองพันล้าน คุณไปคุยกับถังเฉียวเซิน ดูว่าเขาจะสู้ราคาไหม”

“คุณเป็นบ้าหรือไงเนี่ย?!” ฉินอันอันยกเท้าขึ้นเตะเขา “คุณคิดว่าเปิดประมูลอยู่หรือไง?!”