รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 103

“ตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้…ลูกชายของฉันไม่เคยต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายแบบนี้มาก่อน…ไม่เคยเลย! นี่เขาไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้! ต้องโทษฉัน! ทำไมฉันถึงให้เขาไปหาฉินอันอันมาเป็นภรรยา! มีผู้หญิงเยอะแยะ แต่ฉันดันเลือกนังจิ้งจอกคนนี้!”

......

ภายในห้อง ลมหายใจของฟู่ซื่อถิงสม่ำเสมอ

ฉินอันอันเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเขา

มีเหงื่อออกที่หน้าผาก ทว่าอุณหภูมิยังปกติ

ด้วยกลัวว่าเขาจะตื่นขึ้นมากระหายน้ำกลางดึก เธอจึงลุกจากเตียงไปเทน้ำมาวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียงข้างเขา

เช้าวันรุ่งขึ้น ตอนที่ฉินอันอันตื่นขึ้นมา ข้างกายเธอไม่มีเงาของฟู่ซื่อถิงแล้ว

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา

เป็นเวลาแปดโมงกว่าตอนเช้าแล้ว

เวลาประมาณหกโมงเช้าฟู่ซื่อถิงส่งข้อความถึงเธอ : เมื่อคืนนี้หลับสบายมาก ผมกลับก่อนนะ

แก้มของเธอร้อนผ่าว ‘ก็แค่ข้อความเท่านั้นเอง ทำไมถึงได้ร้อนแบบนี้ล่ะ?’

เธอพบรีโมทคอนโทรลแล้วปิดเครื่องปรับอากาศ

หลังจากล้างหน้าล้างตาแล้วออกจากห้อง จางหยุนก็เรียกเธอมากินข้าวเช้า

“ตอนนี้สถานการณ์ลูกกับเขาเป็นยังไง?” จางหยุนนำชามบะหมี่และตะเกียบมาให้เธอ

“อะไรคะ สถานการณ์อะไร?” ฉินอันอันแสร้างทำเป็นไม่เข้าใจ

“ลูกอย่าแกล้งทำเป็นงง ลูกไม่อยากหย่ากับเขาแล้วใช่ไหม? แม่คิดว่าพวกลูกสองคนแยกกันไม่ออกแล้วจริง ๆ” จางหยุนนั่งตรงข้ามพร้อมกับมองเธอ “เขาไม่ได้อยากหย่ากับลูกเลย เขาน่าจะชอบลูกมากนะ”

ฉินอันอันถอนหายใจ “แม่คะ เขาชอบหนูแล้วยังไง? คุณค่าของหนูไม่ควรถูกกำหนดโดยผู้ชายบางคนนะคะ”

จางหยุน “แต่ถ้าเขาไม่หย่ากับลูก ลูกจะทำยังไง?”

“ถ้ามันเป็นไปไม่ได้จริง ๆ หนูจะไปเรียนต่อเมืองนอก”

“ได้เลย!”

“แม่คะ กินบะหมี่กันเถอะ! เส้นอืดแล้วจะไม่อร่อย” ฉินอันอันรู้สึกระหว่างลมหายใจ มันเต็มไปด้วยกลิ่นของเขา

กินข้าวเช้าเสร็จแล้ว เธอก็ไปอาบน้ำ

……

ตระกูลฟู่

ฟู่ซื่อถิงเดินออกมาจากห้องน้ำโดยห่อผ้าเช็ดตัวไว้

เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าออกมาใส่ จากนั้นเขาก็มาที่ห้องทานอาหารเพื่อกินข้าวเช้า

ป้าจางเห็นเขาสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้น ก็รู้สึกงุนงงเล็กน้อย “คุณผู้ชาย ไม่หนาวเหรอคะ?”

“ไม่หนาว วันนี้รู้สึกดีขึ้นมาก”

“งั้นก็ดีแล้วค่ะ! สักครู่หมอจะมาถึงแล้ว ให้หมอตรวจดูสักหน่อยนะคะ”

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันจะไปบริษัท” คำพูดของฟู่ซื่อถิงทำให้ป้าจางตกใจ

เมื่อวานก่อนที่เขาจะไปหาฉินอันอัน เขายังดูท่าทางซีดเซียวและยังไม่หายจากการป่วยหนัก

แต่ว่าวันนี้ ดูเหมือนเขาจะเป็นปกติดีแล้ว

ดังนั้นยาที่กินไปตั้งมากมายก่อนหน้านี้ เทียบกับการอยู่กับฉินอันอันทั้งวันไม่ได้เลยเหรอ?

ณ เอสทีกรุ๊ป

เมื่อฟู่ซื่อถิงปรากฏตัวที่บริษัท ผู้บริหารหลายคนอดไม่ได้ที่จะตามเข้าไปที่ห้องทำงานของเขา

“คุณฟู่ คุณหายป่วยแล้วเหรอ? ไม่ได้ป่วยหนักรึไง?”

“นี่ ๆ ๆ! คุณฟู่แค่เป็นหวัดและมีไข้เท่านั้นเอง จะร้ายแรงขนาดไหนกัน? ในเมื่อเจ้านายมาบริษัทแล้ว ก็แปลว่าดีขึ้นมากแล้ว”

“ถูกต้อง! คุณฟู่ ถ้าคุณรู้สึกไม่สบาย กลับไปพักผ่อนได้ตลอดเลยนะครับ ถ้าบริษัทมีเรื่องด่วนอะไร พวกเราส่งอีเมลถึงคุณได้ คุณทำงานที่บ้านก็พอแล้วครับ”

......

ฟู่ซื่อถิงเมินเฉยต่อความเป็นห่วงของพวกเขา เขาหันไปหาโจวจื่ออี้ “เรียกถังเฉียนมาหน่อย”

โจวจื่ออี้โทรเรียกถังเฉียนทันที

คนอื่นพากันรู้ตัวแล้วถอยออกไป

“ซื่อถิง ทำไมจู่ ๆ คุณถึงมาทำงานล่ะคะ? คุณหมออนุญาตให้ที่คุณมาทำงานได้แล้วหรือ?” ถังเฉียนเห็นสีหน้าเขาดูไม่ค่อยดี จึงกังวลเล็กน้อย

“ถังเฉียน ใกล้จะถึงวันเกิดพ่อของเธอแล้วใช่ไหม?”

ดวงตาถังเฉียนฉายประกายความประหลาดใจ “อื้ม สุดสัปดาห์นี้ไง เพราะว่าคุณป่วย ฉันเลยไม่ได้บอกคุณ”

ฟู่ซื่อถิง “พอถึงเวลา ฉันจะไปร่วมงานด้วย”

มุมปากของถังเฉียนยกขึ้น ในใจรู้สึกมีความสุขมาก “ดีเลยค่ะ! ตอนแรกฉันยังกังวลว่าคุณจะไม่ไป! พ่อของฉันจะต้องดีใจมากที่ได้พบคุณแน่นอน”

“ถังเฉียน ฉันมีภรรยาแล้ว ฉันไปงานเลี้ยงวันเกิดพ่อของเธอ เพราะว่าพี่ชายของเธอเชิญภรรยาฉันไป” ฟู่ซื่อถิงเปิดริมฝีปากบาง ๆ ทำลายจินตนาการของถังเฉียนลงจนไม่เหลือชิ้นดี