รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 103

“ตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้…ลูกชายของฉันไม่เคยต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายแบบนี้มาก่อน…ไม่เคยเลย! นี่เขาไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้! ต้องโทษฉัน! ทำไมฉันถึงให้เขาไปหาฉินอันอันมาเป็นภรรยา! มีผู้หญิงเยอะแยะ แต่ฉันดันเลือกนังจิ้งจอกคนนี้!”

......

ภายในห้อง ลมหายใจของฟู่ซื่อถิงสม่ำเสมอ

ฉินอันอันเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเขา

มีเหงื่อออกที่หน้าผาก ทว่าอุณหภูมิยังปกติ

ด้วยกลัวว่าเขาจะตื่นขึ้นมากระหายน้ำกลางดึก เธอจึงลุกจากเตียงไปเทน้ำมาวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียงข้างเขา

เช้าวันรุ่งขึ้น ตอนที่ฉินอันอันตื่นขึ้นมา ข้างกายเธอไม่มีเงาของฟู่ซื่อถิงแล้ว

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา

เป็นเวลาแปดโมงกว่าตอนเช้าแล้ว

เวลาประมาณหกโมงเช้าฟู่ซื่อถิงส่งข้อความถึงเธอ : เมื่อคืนนี้หลับสบายมาก ผมกลับก่อนนะ

แก้มของเธอร้อนผ่าว ‘ก็แค่ข้อความเท่านั้นเอง ทำไมถึงได้ร้อนแบบนี้ล่ะ?’

เธอพบรีโมทคอนโทรลแล้วปิดเครื่องปรับอากาศ

หลังจากล้างหน้าล้างตาแล้วออกจากห้อง จางหยุนก็เรียกเธอมากินข้าวเช้า

“ตอนนี้สถานการณ์ลูกกับเขาเป็นยังไง?” จางหยุนนำชามบะหมี่และตะเกียบมาให้เธอ

“อะไรคะ สถานการณ์อะไร?” ฉินอันอันแสร้างทำเป็นไม่เข้าใจ

“ลูกอย่าแกล้งทำเป็นงง ลูกไม่อยากหย่ากับเขาแล้วใช่ไหม? แม่คิดว่าพวกลูกสองคนแยกกันไม่ออกแล้วจริง ๆ” จางหยุนนั่งตรงข้ามพร้อมกับมองเธอ “เขาไม่ได้อยากหย่ากับลูกเลย เขาน่าจะชอบลูกมากนะ”

ฉินอันอันถอนหายใจ “แม่คะ เขาชอบหนูแล้วยังไง? คุณค่าของหนูไม่ควรถูกกำหนดโดยผู้ชายบางคนนะคะ”

จางหยุน “แต่ถ้าเขาไม่หย่ากับลูก ลูกจะทำยังไง?”

“ถ้ามันเป็นไปไม่ได้จริง ๆ หนูจะไปเรียนต่อเมืองนอก”

“ได้เลย!”

“แม่คะ กินบะหมี่กันเถอะ! เส้นอืดแล้วจะไม่อร่อย” ฉินอันอันรู้สึกระหว่างลมหายใจ มันเต็มไปด้วยกลิ่นของเขา

กินข้าวเช้าเสร็จแล้ว เธอก็ไปอาบน้ำ

……

ตระกูลฟู่