รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 108

คฤหาสน์ตั้งอยู่บนไหล่เขา

เส้นทางจากเชิงเขาถึงไหล่เขาค่อนข้างเรียบ สามารถขับรถตรงไปที่คฤหาสน์ได้

แต่จากคฤหาสน์ไม่มีถนนสายหลัก

ตอนที่ฟู่ซื่อถิงปีนขึ้นไปถึงฟ้าก็มืดแล้ว

เขาเปิดไฟฉายในโทรศัพท์แล้วเดินขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

เขากังวลเรื่องความปลอดภัยของฉินอันอัน

ถังเฉียวเซินมีเจตนาไม่ดีต่อเธอ เขากลัวว่าถ้าเขาไปช้าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ

ถ้ารู้ว่าถังเฉียวเซินมีวิธีการร้ายกาจ เขาจะไม่ยอมปล่อยให้เธอมาคนเดียว

หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง เขาหายใจเร็วขึ้นและปัญหาที่ยิ่งไปกว่านั้นคือขาของเขา

หมอบอกเขาว่าห้ามออกกำลังกายหนัก ๆ หกเดือน

เขาสามารถเดินได้ตามปกติแต่ไม่อาจเดินมากเกินไปได้

กีฬาที่ทำให้เข่าเสื่อมเช่นการปีนเขา ยิ่งต้องห้าม

ไม่อย่างนั้นจะมีความเสี่ยงสูงมาก

ในความมืด ลมหนาวพัดแรง ต้นไม้เสียดสีมีเสียงกรอบแกรบ เขาหยุดเมื่อร่างกายส่งสัญญาณเจ็บปวด

เขาเปิดรายชื่อและพยายามโทรหาบอดี้การ์ด

แต่มือถือไม่มีสัญญาณ

เขาสามารถลงจากเขาได้ ด้วยความแข็งแรงของร่างกายที่มีสามารถพาเขาลงจากภูเขาได้

แต่เขากลับไม่มีความคิดนั้นเลยแม้แต่เสี้ยววินาที

เขาอดทนต่อความเจ็บปวดและปีนต่อไป

เขาจะต้องตามหาฉินอันอันและพาเธอลงจากเขาอย่างปลอดภัยให้ได้

อุบัติเหตุเกิดขึ้นหลังจากที่เขายกขาขึ้นกลางอากาศ

เขาเจ็บขามากจนไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้ ในขณะเดียวกันนั้นร่างกายก็สูญเสียสูญถ่วงและล้มไปข้างหลัง

ทันทีที่เขาล้มลง สิ่งที่แวบเข้ามาในหัวของเขาไม่ใช่ความกลัวหรือความตาย แต่เป็นใบหน้าของฉินอันอัน

เธอยิ้ม เธอร้องไห้ เธอขมวดคิ้ว เธอสงบราวกับน้ำนิ่ง...

เป็นฉินอันอันในทุกอริยาบถ

สิ่งสุดท้ายคือความกลัว

เขากลัวว่าฉินอันอันจะถูกถังเฉียวเซินรังแก!

ท่ามกลางความมืด!