รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 116

ฟู่ซื่อถิงมองใบหน้าเรียวใสของเธอแล้วพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “ขอบคุณ”

เสื้อกันหนาวใส่สบายและอุ่นกว่าที่คิด

ฉินอันอันคิดไม่ถึงว่าเขาจะใส่ออกมาได้ดูดีขนาดนี้

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสื้อกันหนาวถักมาอย่างดีหรือเพราะว่าคนใส่ดูดีกันแน่

เธอหยิบถุงขึ้นมาและหยิบกล่องออกมาจากข้างใน “นี่ก็เป็นของขวัญของคุณด้วย ฉันกลัวว่าคุณจะไม่ชอบเสื้อกันหนาวตัวนี้ ฉันก็เลยซื้อของขวัญชิ้นเล็ก ๆ มาอีกชิ้น”

ฟู่ซื่อถิงมองกล่องในมือของเธอ

“ข้างในมีไฟแช็คหนึ่งอัน” เธออธิบายด้วยความประหม่า “ฉันไม่รู้ว่าจะให้อะไรคุณดี ฉันก็เลยซื้ออันนี้มา มันเป็นของใช้ คุณน่าจะได้ใช้มัน แต่คุณต้องสูบบุหรี่ให้น้อยลงนะ เพราะมันไม่ดีต่อสุขภาพ”

พูดจบเธอก็ยื่นกล่องใส่มือเขา

เขาเปิดกล่องและหยิบไฟแช็คออกมา กดเบา ๆ เปลวไฟก็ลุกขึ้น

“ผมไม่ได้ติดบุหรี่” เสียงของเขาทุ้มต่ำและฟุงดูเย้ายวน “ผมจะสูบบุหรี่ก็ต่อเมื่ออารมณ์เสียเท่านั้น”

ฉินอันอันยกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ “แต่เมื่อก่อนตอนที่ฉันอาศัยอยู่ที่บ้านของคุณ ฉันก็เห็นคุณสูบบุหรี่เกือบทุกวันนะ”

ฟู่ซื่อถิง “เพราะคุณทำให้ผมโกรธทุกวันไงล่ะ”

ฉินอันอันพูดไม่ออก "..."

“ออกไปสูดอากาศกันเถอะ” เขาร้อน

ในห้องมีเครื่องทำความร้อน ทำให้บนหน้าผากของเขามีเหงื่อบาง ๆ

“ค่ะ ฉันจะเข็นให้” เธอเดินไปที่หลังรถเข็น

“ไม่ต้อง รถเข็นเป็นระบบไฟฟ้าน่ะ” เขาพูดแล้วกดปุ่ม จากนั้นรถเข็นก็เคลื่อนออกไปโดยอัตโนมัติ

ฉินอันอันไล่ตามเขา “แต่เมื่อก่อนคุณให้บอดี้การ์ดเข็นตลอดนี่คะ”

ฟู่ซื่อถิง “บอดี้การ์ดเข็นให้ จะได้ไม่ยุ่งยากรำคาญใจ”

“ฉันก็ช่วยเข็นได้…”

“ไม่ต้องหรอก”

“แต่ฉันอยากเข็นนี่” เธอพูดพร้อมจับที่จับรถเข็นพลางเข็นออกไปข้างนอก “ขาคุณเป็นยังไงบ้าง? หมอว่าไงบ้างคะ?”

ฟู่ซื่อถิง “ขาซ้ายหัก ขาขวาช้ำ”

ฉินอันอันรู้สึกเจ็บปวดในใจ “เจ็บมากเลยใช่ไหม?”

ฟู่ซื่อถิง “ไม่เป็นอะไรมาก”

“ฮะ?” ฉินอันอันตกตะลึง หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น “ฟู่ซื่อถิง เมื่อกี้คุณ...”

“ตรงนั้นมีร้านเค้กด้วย” ฟู่ซื่อถิงชี้ไปที่ร้านข้างหน้าและเปลี่ยนเรื่อง “ผมอยากกินเค้ก”

เขาเบี่ยงเบนสนใจของฉินอันอันได้สำเร็จ “ได้ งั้นเราไปซื้อเค้กกันเถอะ!” เธอหยุดชะงัก แล้วถามด้วยความสงสัย “คุณไม่ชอบกินของหวานไม่ใช่เหรอ?”

“วันเกิดกินได้นิดหน่อย”

“ค่ะ วันเกิดก็ยังต้องมีพิธีการเนอะ”

ทั้งสองมาถึงร้านเค้ก พนักงานจึงบอกให้พวกเขาเลือกเค้ก

ฟู่ซื่อถิงพูดกับฉินอันอัน “คุณเลือกเลย”

ฉินอันอัน “เอาเค้กมูสดีไหม? เค้กครีมมันหวานเกินไป”

ฟู่ซื่อถิงพูดกับพนักงาน “เค้กมูสครับ”

พนักงาน “ได้ค่ะ คุณผู้ชายอยากได้ไซส์ไหนคะ?”

ฟู่ซื่อถิงหันไปมองฉินอันอัน “คุณอยากได้ไซส์ไหน?”

ฉินอันอัน “วันนี้มีคนมากินข้าวด้วยกันกี่คนคะ?”