รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 117

ฟู่ซื่อถิง “ผมไม่รู้ คุณไม่ต้องสนใจพวกเขาหรอก”

ฉินอันอัน “งั้นซื้ออันใหญ่หน่อยดีกว่า! แล้วสิบนิ้วดีไหม?”

ฟู่ซื่อถิงพูดกับพนักงาน “สิบนิ้วครับ”

พนักงานยิ้มแล้วพูดว่า “ได้ค่ะ พวกคุณกำลังอินเลิฟอยู่หรือคะ? ความสัมพันธ์ดีจริง ๆ”

จู่ ๆ ใบหน้าของฉินอันอันก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

ฟู่ซื่อถิงมองไปที่ชั้นวางข้าง ๆ “คุณอยากซื้ออย่างอื่นกลับไปด้วยไหม?”

ฉินอันอัน “ไม่เอาค่ะ...”

“ซื้อสักหน่อยเถอะ! เอากลับไปฝากแม่คุณไง”

เมื่อเห็นแก้มของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง ฉินอันอันก็รู้สึกขำในใจ “ได้ค่ะ! ซื้อสักหน่อยก็ดี”

……

หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป

ฉินอันอันก็เข็นรถเข็นออกมาจากร้านเค้ก

ฟู่ซื่อถิงถือเค้กด้วยสีหน้าไม่สบายใจเล็กน้อย

โชคดีที่มีคนเดินถนนไม่มากนัก

อุณหภูมิอากาศข้างนอกวันนี้อยู่ที่ประมาณห้าองศาเท่านั้น

แต่เขารู้สึกเหมือนมีลูกไฟล้อมรอบตัวเขา ซึ่งพอที่จะต้านทานความหนาวเย็นได้

ทั้งสองกลับถึงร้านอาหาร

ในห้องรับรองส่วนตัว ทุกคนมาพร้อมหน้ากันหมดแล้ว

บรรยากาศที่คึกคักแต่เดิมก็เงียบลงทันที

ฟู่ซื่อถิงสวมเสื้อกันหนาวสีขาว บุคลิกของเขาเปลี่ยนไปมากราวกับอายุน้อยลงหลายปี

และเขายังถือเค้กก้อนใหญ่...ซึ่งไม่สมกับเขาเลย

ทุกคนรู้ดีว่าเขาไม่เคยกินของหวาน

“คุณสองคนไปซื้อเค้กกันมาเหรอ?” เซิ่งเป่ยกระแอมในลำคอแล้วเดินไปหาพวกเขา “ผมก็เอาเค้กมาด้วย แต่คงไม่ใหญ่เท่ากับอันที่คุณซื้อมาหรอก”

ฉินอันอันรู้สึกเขินอายกับสายตาที่ถูกพวกเขามอง จึงอธิบาย “เขาบอกว่าอยากกินเค้ก เราก็เลยไปซื้อค่ะ”

เซิ่งเป่ยไอ “เขาบอกว่าอยากกินเค้กเหรอ?”

ทันทีที่ม่านถูกปิด บรรรยากาศภายในห้องก็มืดลง

เซิ่งเป่ยวิเคราะห์พฤติกรรมของฟู่ซื่อถิงได้ดีเป็นพิเศษ

หลังจากที่เขาจุดเทียน เซิ่งเป่ยก็ถามว่า “ซื่อถิง นายซื้อไฟแช็กมาใหม่เหรอ? ขอยืมมาจุดบุหรี่หน่อยสิ”

ฟู่ซื่อถิงเก็บไฟแช็กกลับเข้าไปในกระเป๋าแล้วพูดอย่างตระหนี่ “ฉินอันอันซื้อให้”

“คุณหนูฉิน คุณให้ของขวัญเขาสองชิ้นเชียวเหรอ คุณนี่ใส่ใจมากเลยนะ!” เซิ่งเป่ยชม

ฉินอันอันรู้สึกเขินเล็กน้อยจึงทำได้เพียงเปลี่ยนเรื่อง “เรามาร้องเพลงอวยพรวันเกิดกันเถอะ!”

พูดจบเธอก็เริ่มร้องนำ

ทุกคนร้องตามเธอทันที

หลังจากร้องเพลงอวยพรวันเกิดกันอย่างสนุกสนาน ฟู่ซื่อถิงก็หลับตาอธิษฐาน

ฉินอันอันมองใบหน้าหล่อเหลาของฟู่ซื่อถิงภายใต้แสงเงา จิตใจของเธอก็ล่องลอยไป

‘อยากรู้จัง’

‘เขาอธิษฐานว่าอะไร?’