รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 118

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ลืมตาขึ้นแล้วเป่าเทียน

ม่านเปิดออกและมีแสงจากหน้าต่างส่องเข้ามา

“ซื่อถิง นายอธิษฐานว่าอะไรเหรอ?” เซิ่งเป่ยถามเขาด้วยรอยยิ้ม

ฟู่ซื่อถิงถามกลับ “แล้วนายบอกคำอธิษฐานวันเกิดต่อหน้าทุกคนทุกปีหรือเปล่าล่ะ?”

ทุกคนหัวเราะ

ฟู่ซื่อถิงหยิบมีดขึ้นมาตัดเค้กชิ้นหนึ่งแล้ววางไว้ตรงหน้าฉินอันอัน

“คุณกินชิ้นแรก” ฉินอันอันผลักเค้กไปตรงหน้าเขา

“ผมกินไม่เยอะขนาดนั้นหรอก” เขาวางมีดตัดเค้กแล้วหยิบส้อมตักเค้กขึ้นมากัดเล็กน้อย ก่อนจะยื่นเค้กให้เธออีกครั้ง

ดูเหมือนหัวใจสีชมพูขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสองและแยกพวกเขาสองคนออกจากคนอื่น ๆ

ทุกคนหัวเราะและส่งเสียงเชียร์

“ตอนนี้เราเรียกคุณฉินว่านายหญิงได้หรือยังนะ?”

“หรือจะเรียกตอนนี้ดี? ฉันคิดว่าคุณฟู่คงไม่ว่าอะไรหรอก!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณฉินจะไม่ปฏิเสธใช่ไหม?”

......

ใบหน้าของฉินอันอันเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย เธอกระสับกระส่าย แม้แต่ผิวหนังที่คอของเธอก็แดง

“พวกนายพอได้แล้ว” ฟู่ซื่อถิงกล่าว

“ได้ได้...กินเค้ก! กินเค้ก!” ทุกคนนำเค้กที่เหลือมาแบ่งกันคนละชิ้น

หลังจากกินเค้กแล้ว มื้อเที่ยงก็ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ

“คุณฉิน คุณอยากดื่มไวน์ไหมครับ?” เซิ่งเป่ยถามฉินอันอันพลางถือขวดไวน์

ฉินอันอันส่ายหน้า “ฉันขอดื่มน้ำเปล่าค่ะ”

“คุณดื่มน้ำเปล่าได้ยังไง? นมหรือน้ำผลไม้ดีล่ะ?”

ฉินอันอัน “ฉันจะดื่มน้ำเปล่าค่ะ”

เธอเวียนหัวเล็กน้อย

อาจเป็นเพราะตื่นเช้าเกินไปและเพราะคนอื่นดื่มเหล้า ห้องส่วนตัวจึงมีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์อบอวล