รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 154

เขาอดคิดถึงฉินอันอันไม่ได้

แต่ฉินอันอันอยู่ต่างประเทศ ดังนั้นผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางเป็นเธอ

หลังจากที่ส่งจางเฉวียนกลับบ้านเย็นนั้น ฟู่เย่เฉินก็กลับไปที่บ้านเดิมของตระกูลฟู่อย่างมีความสุข

เมื่อได้เห็นสีหน้าภูมิใจของลูกชาย แม่ฟู่ก็ยิ้มและถามว่า “วันนี้คืบหน้าไปได้ด้วยดีเหรอ?”

“เรียบร้อยแล้วครัย เธอเสนอว่าให้มีลูกสองคนหลังแต่งงาน คนหนึ่งต้องใช้นามสกุลของเธอ แล้วผมก็ตกลง” เมื่อได้เห็นแม่ตนเปลี่ยนสีหน้า ฟู่เย่เฉินก็รีบปลอบ “แม่อย่าห่วงเลย ผมจะให้เธอได้รู้เองหลังแต่งงาน เชื่อผมสิ ผมจะให้เธอมอบทุกอย่างของตระกูลจางให้อย่างเต็มใจ”

แม่ฟู่ถอนใจโล่งอก “เย่เฉิน แม่เชื่อมั่นในตัวลูกนะ หากว่าอยากจะประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ ก็ต้องไม่สนใจเรื่องเล็กน้อย”

เย่เฉิน “ผมต้องชนะแน่”

สี่ทุ่ม

โทรศัพท์ของฟู่ฮั่นก็ดัง

ฟู่ฮั่นรับโทรศัพท์และมีเสียงพ่อของจางเฉวียนตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “ตาแก่ฮั่น ลูกชายนายทำอะไรกัน เขาส่งรูปอะไรไม่รู้มาให้ลูกสาวฉัน ลูกฉันขยะแขยงมากจนร้องไห้เลย การแต่งงานระหว่างสองตระกูลเป็นอันว่ายกเลิก”

ฟู่ฮั่นอึ้งไป “ลูกชายฉันส่งรูปอะไรไปให้ลูกสาวนายกัน?”

“รูปโป๊น่ะสิ ลูกชายนายผิดปกติอะไรหรือเปล่า? เขารูปร่างดีฉันก็พอเข้าใจว่าอาจจะเป็นนิสัยแปลก ๆ ของเขา แต่เขาก็อายุยังน้อย ทำไมถึงได้กล้าโพสต์รูปอะไรให้ขายหน้าตัวเองแบบนี้?”

ฟู่ฮั่นหน้าแดงก่ำและมุมปากก็กระตุก “...”

เขาก็ไม่รู้ว่าลูกชายของตัวเองนี่ยังอายุน้อยอยู่ไหม แต่ว่าการส่งรูปโป๊ไปให้ผู้หญิงก็น่าไม่อายจริง ๆ

แล้วกล้าส่งไปให้คนเพศตรงข้ามที่เพิ่งจะได้พบหน้ากันได้ยังไง?

ฟู่ฮั่นกำมือถือแน่นและเดินไปที่ห้องของฟู่เย่เฉิน

เขาเตะประตูให้เปิดออกเสียงดัง “ปัง”

ฟู่ฮั่นตะโกนใส่ลูกชายที่นอนอยู่บนเตียง “แกมันหน้าไม่อาย แกทำลายการแต่งงานดี ๆ นี่ไปแล้ว ทำไมถึงส่งรูปแบบนั้นไปให้เฉวียนเฉวียน”

ฟู่เย่เฉินกำลังเล่นเกมอยู่และอึ้งไปเมื่อได้ยินที่พ่อด่า

“พ่อ ทำไมถึงมาใส่ร้ายผมแบบนั้น? ผมจะส่งอะไรแบบนั้นให้เธอได้ยังไง ผมไม่เคยส่งรูปแบบนั้นให้ผู้หญิงคนไหนด้วยซ้ำ”

ฟู่เย่เฉินลุกจากเตียงและเดินไปหาพ่อ หน้าแดงก่ำและพยายามแก้ตัว

ฟู่ฮั่นยื่นโทรศัพท์ใส่หน้าเขา “ลุงจางของแกโทรมาหาฉันแล้วบอกฉันเอง คนอื่นจะใส่ร้านแกได้ยังไง? แกจะไม่ได้ทำเองได้ยังไง แกทำให้ฉันผิดหวังมากเข้าใจไหม”

หลังจากฟู่ฮั่นพูดจบ เขาก็สะบัดแขนเสื้อจากไป

ตาฟู่เย่เฉินแดงก่ำ เขาหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาและกดออกจากเกม จากนั้นก็กดไปดูที่กล่องสนทนาระหว่างเขากับจางเฉวียน

“แม่ ดูสิ ผมไม่เคยส่งรูปอะไรแบบนั้นให้เธอนะ ประวัติการสนทนาของเราก็มีแต่ที่ส่งกันตอนที่เจอกันเมื่อบ่าย”

คุณนายฟู่เข้ามาดูและยังมีท่าทีผิดหวังมาก “ก็เป็นได้ว่าแกอาจจะลบทิ้งแล้ว เย่เฉิน ทำผิดไปแล้วก็ควรยอมรับ”

เมื่อพูดจบคุณนายฟู่ก็ออกไป

ฟู่เย่เฉินนั้นโมโหจนแทบจะเป็นบ้า

‘ทำไมถึงได้มาใส่ร้ายเรื่องที่เขาไม่ได้ทำ?’

อีกอย่างตอนที่แยกจากจางเฉวียนเมื่อเย็น พวกเขาก็จูบกัน พูดตามเหตุผลแล้วจางเฉวียนไม่มีทางใส่ร้ายเขาแน่

‘นี่มันเกิดอะไรขึ้น?’

……

สตาร์ริเวอร์

ที่ห้องเด็ก ๆ

รุ่ยลาและเสี่ยวหานต่างก็นอนอยู่บนเตียงใหญ่ แอบคุยกันก่อนนอน

รุ่ยลา “คนทุเรศนั่นจะโดนคุณน้าคนรวยเขี่ยทิ้งไหม?”

เสี่ยวหาน “ใช่”

รุ่ยลา “พี่ชาย เราทำเกินไปไหม? ยังไงเขาก็เป็นพ่อเรา”

เสี่ยวหาน “ฉันไม่ยอมรับ เขาไม่ใช่”

รุ่ยลาพ่นลมหายใจ “พี่ชาย พี่ไปเอารูปเขาไม่ใส่เสื้อผ้ามาจากไหน?”

เสี่ยวหาน “จากอัลบั้มรูปส่วนตัวเขา”

รุ่ยลา “นี่ ทำไมไม่เอารูปให้หนูดูบ้างล่ะ?”

เสี่ยวหานหน้ามืดครึ้ม “ถ้าดูเธอจะตาบอด”

รุ่ยลาไม่เชื่อ “แล้วทำไมพี่ไม่ตาบอดล่ะ”

เสี่ยวหาน “ฉันเป็นผู้ชาย เธอเป็นผู้หญิง เธอดูไม่ได้”

รุ่ยลา “ถ้าไม่อยากให้ดู ฉันไม่ดูก็ได้”

หลังจากโมโหกันอยู่พักหนึ่ง รุ่ยลาก็เอื้อมมือไปกอดน้องชายของเธอพร้อมพูดเสียงเบาว่า “พี่ชาย พี่เก่งมาก ถ้ามีพี่คอยปกป้อง หนูก็ไม่ต้องการพ่ออีกแล้ว”