รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 184

“คุณลุง! อย่าขยับนะคะ!” รุ่ยลาส่งเสียงกรีดร้อง

เดิมทีฟู่เย่เฉินคิดว่าจะกระโดดลุกขึ้นตะโกนถามว่าเธอทำบ้าอะไร!

ผลคือเสียงกรีดร้องของรุ่ยลาทำให้เขาหวาดกลัว

“คุณลุง! ผมขาวบนหัวคุณเยอะมากเลย! หนูช่วยเอาออกให้นะคะ! ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะคิดว่าคุณเป็นคุณปู่นะคะ!” ขณะที่รุ่ยลาพูดก็รีบใส่เส้นผมที่ถอนออกมาลงในกระเป๋า จากนั้นก็ยัดลงไปในกระเป๋านักเรียนของเธอ

หลังจากทำทั้งหมดนี้แล้ว เธอก็ตบไหล่ของฟู่เย่เฉิน “คุณลุงหนูดึงออกให้แล้วนะคะ”

ฟู่เย่เฉินอดกลั้นความแจ็บปวดแล้วลุกขึ้น “ให้ฉันดูหน่อยสิ! ฉันจำได้ว่าฉันไม่มีผมหงอก!”

รุ่ยลาชี้ไปในอากาศด้วยใบหน้าไร้เดียงสา “หนูโยนทิ้งไปแล้วค่ะ! ผมขาวมีอะไรน่าดูล่ะคะ มันก็แค่เส้นผมสีขาวเท่านั้นเองนี่นา!”

ฟู่เย่เฉิน “…”

รุ่ยลา “คุณลุงคะ ผมของคุณมันแผล็บเลย! หนูต้องกลับไปล้างมือแล้ว ไม่อย่างนั้นมือหนูจะเหม็น”

เด็กน้อยพูดด้วยสีหน้ารังเกียจ สะพายกระเป่านักเรียนแล้วเดินจากไปเลย!

ฟู่เย่เฉินมองดูด้านหลังที่เดินจากไปของเธอ ภายในใจ “???”

เขายกมือขึ้นลูบผม มันแห้งและนุ่มมาก!

ทำไมถึงพูดว่าผมของเขามัน?

นอกจากนี้เขาจำได้ว่าตัวเองไม่มีผมหงอก!

‘ทำไมเด็กผู้หญิงคนนี้ถึงได้ทำตัวแปลก ๆนักนะ?’

‘ครั้งก่อนที่เขาเจอเธอ ก็มีความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน’

‘เป็นไปได้ไหมว่า…มีแผนการร้ายอะไรอีก?!’

ฟู่เย่เฉินรีบหยิบโทรศัพท์มาตรวจสอบดู ว่าโดนไวรัสหรือเปล่า?

......

รุ่ยลาวิ่งเหยาะ ๆ จนมาถึงตรงหน้าพี่ชาย

เธอหยิบผมฟู่เย่เฉินออกมาให้พี่ชายดูราวกับเป็นความดีความชอบอย่างหนึ่ง

“พี่คะ หนูเก่งไหมล่ะ?!”

เสี่ยวหานพอใจกับผลงานของน้องสาวมาก “พี่จะซื้อไอศกรีมให้เธอนะ”

“อื้ม! พี่คะ แม่จะโกรธหรือเปล่าที่วันนี้หนูไม่ไปโรงเรียนอนุบาล?” รุ่ยลามีความสุขที่ได้ออกมากับพี่ชายมากกว่าอยู่ที่โรงเรียนอนุบาล แต่เธอกังวลว่าแม่จะไม่มีความสุขด้วยน่ะสิ

เสี่ยวหานพูดอย่างใจเย็น “ไม่หรอก”