รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 2

ภายใต้โคมระย้าคริสตัล ดวงตาสีดำสนิทราวกับออบซิเดียนของฟู่ซื่อถิงที่เปล่งประกายลึกล้ำมีเสน่ห์และแฝงไปด้วยอันตราย

ก็คงไม่ขยับนอนนิ่งเหมือนเดิมเป็นปกติ

ฟู่เย่เฉินหวาดกลัวมากจนเขาถอยหลังไปสองสามก้าว

“อันอัน...ไม่สิ...น้าสะใภ้ ดึกแล้ว ฉันไม่รบกวนคุณกับคุณอาล่ะ!”

ฟู่เย่เฉินเหงื่อไหลเย็นและเดินโซเซออกจากห้องนอนใหญ่

ฉินอันอันดูเขาวิ่งหนีไป เธอก็เริ่มเครียดขึ้นมาทันที และตัวสั่นเล็กน้อยอย่างหยุดไม่ได้

ฟู่ซื่อถิงฟื้นแล้วเหรอ?!

ไม่ใช่ว่าเขาจะใกล้ตายเหรอ?

เธออยากจะคุยกับเขา แต่ไม่มีเสียงออกมา จึงอยากเข้าไปมองใกล้ ๆ แต่ดูเหมือนว่าเท้าของเธอกลับอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหน

ความกลัวที่ไม่รู้จักมันครอบงำเธอ เธอก็อดไม่ได้ที่จะถอยออกมา...และวิ่งลงไปชั้นล่าง!

“ป้าจาง ฟู่ซื่อถิงฟื้นแล้ว! เขาลืมตาขึ้นมาแล้ว!”

ป้าจางได้ยินเสียงจึงรีบขึ้นไปชั้นบน

“คุณผู้หญิง นายท่านเขาลืมตาแบบนี้ทุกวัน แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาฟื้นขึ้นมาแล้ว ดูสิที่พวกเรากำลังพูดคุยกันอยู่ตอนนี้ เขาก็ไม่ตอบสนองเลย” พี่สะใภ้จางถอนหายใจ“ หมอบอกว่าความเป็นไปได้ของผู้ป่วยเจ้าชายนิทราแบบนี้ที่จะฟื้นขึ้นมาค่อนข้างต่ำมาก”

ฉินอันอันยังรู้สึกกลัวอยู่ "ฉันนอนเปิดไฟตอนกลางคืนได้ไหมค่ะ ฉันรู้สึกกลัวนิดหน่อย"

“ได้สิค่ะ รีบนอนนะคะ! พรุ่งนี้เช้าเราต้องไปบ้านคุณนายใหญ่กัน พรุ่งนี้เช้าจะมาเรียกนะคะ”

"ค่ะ"

หลังจากส่งป้าจางออกไปแล้ว ฉินอันอันก็เปลี่ยนชุดเข้านอน

เธอนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาเหม่อมองดูใบหน้าหล่อเหลาของฟู่ซื่อถิง เธอยื่นมือออกมาโบกมือต่อหน้าเขา

“ฟู่ซื่อถิง คุณกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ?”

อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่มีการตอบสนอง

จู่ ๆ เธอก็รู้สึกหดหู่ใจขึ้นมา เมื่อเทียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา ความเจ็บปวดของเธอในตอนนี้จะนับว่าเป็นอะไรได้?

“ฟู่ซื่อถิง ฉันหวังว่าคุณจะฟื้นขึ้นมาได้ ถ้าคุณมีเงินมากมายขนาดนี้ แล้วไปตกอยู่ในมือของคนสารเลวอย่างฟู่​​เย่เฉินนั่น คุณต้องตายตาไม่หลับแน่”

หลังจากคำพูดของเธอเงียบลง ผู่ชายคนนั้นก็ค่อยๆหลับตาลง

เธอเหม่อมองเขาด้วยใจที่เต้นระรัวเหมือนกลอง

คนที่เป็นผักบางคนก็มีสติอยู่บ้างเช่นกัน แล้วเขาได้ยินสิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้ไหมนะ?

ฉินอันอันนอนลงข้างๆ เขาอย่างไม่สบายใจ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ถอนหายใจออกมา

ตอนนี้เธอคือคุณนายฟู่และไม่มีใครกล้ารังแกเธอในตอนนี้

เมื่อตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วพบว่าตัวเองกำลังกอดเขาอยู่ น่าตกใจมากทีเดียว

“อันอัน ฉันมีของขวัญจะให้” คุณนายใหญ่พูดพร้อมกับเปิดกล่องสีม่วงแล้วยื่นให้เธอ “สร้อยข้อมือเส้นนี้น่าจะเข้ากับผิวของเธอดี เธอชอบไหม”

ฉินอันอันไม่กล้าปฏิเสธความเมตตาของคุณนายใหญ่ต่อหน้าคนอื่น เธอจึงรับไว้ทันที "ฉันชอบค่ะ ขอบคุณนะคะ"

“อันอัน ฉันรู้ว่าเธอเสียใจนิดหน่อย สุดท้ายแล้วซื่อถิงก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว... ฉันทำร้ายเธอแบบนี้ไม่ได้ ฉันมีวิธีที่จะทำให้เธอได้รับประโยชน์มากมาย” เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ คุณนายใหญ่ก็เปิดปากพูดแผนการต่อไปว่า "ฉันเกรงว่าซื่อถิงจะเหลือเวลาไม่มากแล้ว เขายุ่งอยู่กับงานและไม่มีเวลาไปมีความรักความสัมพันธ์อะไร เขาไม่มีแม้แต่ลูกเหลือไว้ให้ด้วยซ้ำ... "

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของฉินอันอันก็บีบรัดขึ้น

ลูก?

คุณนายใหญ่ต้องการให้เธอให้กำเนิดลูกของฟู่ซื่อถิงงั้นหรือ?

“ฉันต้องการให้เธอคลอดลูกให้กับซื่อถิง สืบทอดสายเลือดของเขาต่อไป”

เมื่อคุณนายใหญ่พูดจบ ฉินอันอันก็ตกตะลึง ทุกคนก็แสดงสีหน้าประหลาดใจไม่แกัน

“แม่ ซื่อถิงป่วยมานานแล้ว บางทีเขาอาจมีบุตรยากใช่ไหม?” ฟู่ฮั่น พี่ชายคนโตของฟู่ซื่อถิงกล่าว

แม้ว่าฟู่ซื่อถิงจะยังไม่ตาย แต่ทุกคนก็กังวลเกี่ยวกับทรัพย์สมบัติของเขา

คุณนายใหญ่หัวเราะออกมาดัง ๆ "แน่นอนว่าที่ฉันพูดแบบนี้ เพราะฉันขอให้หมอเก็บน้ำเชื้อไว้นานแล้ว ซื่อถิงมีธุรกิจใหญ่โตขนาดนี้จะไม่มีคนสืบทอดได้อย่างไร ฉันจะให้อันอันให้กำเนิดลูกของซื่อถิงมา แม้ว่าเธอจะให้กำเนิดลูกสาวก็ตาม”

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ฉินอันอันทันที