รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 210

หัวใจของฉินอันอันบีบรัด

เธอได้ยินเสียงของตัวเองที่แสร้งทำเป็นผ่อนคลาย แต่จริง ๆ แล้วกังวลมากจนตัวสั่น “อืม...ท้าทายแบบไหนเหรอ?”

ฟู่สือถิงขมวดคิ้วด้วยสีหน้าเย็นชา “ไอ้ห่วย มาบีบคอฉันสิ!”

ฉินอันอันพูดไม่ออก “...”

เซิ่งเป่ยไม่รู้จะแสดงสีหน้าอย่างไร “ผมสงสัยว่าแฮกเกอร์คนนี้ยังอายุน้อย!”

ฉินอันอัน “ไม่เกี่ยวกันหรอกค่ะ! ประโยคนี้ประโยคเดียวบอกอะไรไม่ได้หรอก!”

เซิ่งเป่ย “ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ไม่ใช้คำว่า ไอ้ห่วยหรอก ว่าไหม? แน่นอน อาจจมีในละครโบราณ”

เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาสงสัยว่าเป็นผู้เยาว์ ฉินอันอันจึงพึมพำกับเซิ่งเป่ยว่า “ไอ้ห่วย” จากนั้นจึงพูดกับฟู่สือถิงว่า “ไอ้ห่วย”

เซิ่งเป่ย “...”

ฟู่สือถิง “...”

ฉินอันอัน “คุณดูสิ คำ ๆ นี้ ไม่ได้อ่อนหัดขนาดนั้น! ผู้ใหญ่ก็ใช้ได้เหมือนกัน”

เธอดูเหมือนพยายามกลบเกลื่อนตัวเอง

เมื่อมองใบหน้าของเธอก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงสุภาษิตหนึ่ง ช้างตายทั้งตัวเอาใบบัวมาปิด

ฟู่สือถิงกับเซิ่งเป่ยแอบสบตากันชั่วครู่

พวกเขามีลางสังหรณ์ในใจอยู่แล้ว

“คุณฉิน คุณกับไมค์เจอกันได้ยังไงเหรอครับ? ไม่อยากจะเชื่อว่าคุณจะรู้จักคนเก่งขนาดนี้” เซิ่งเป่ยเปลี่ยนเรื่อง “อีกอย่าง ผมว่าเขาดูเชื่อฟังคุณมาก”

ฉินอันอันหยิบแก้วขึ้นมาจิบน้ำและปั้นเรื่อง “ฉันเจอเขาที่งานปาร์ตี้ตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ เขากับฉันเป็นเพื่อนกัน และไม่รู้ว่าใครฟังใครกันแน่”

“โอ้...เขาตามคุณมาที่ประเทศเอหรือเปล่า?”

“เขาอยากมาเขาก็มา วันไหนเขาอยากไปเขาก็ไปค่ะ” ฉินอันอันหยิบตะเกียบขึ้นมาแล้วคีบชิ้นเนื้อลงในชาม

……

ที่เอสทีกรุ๊ป

ไมค์มาที่แผนกต้อนรับชั้นหนึ่งและแสดงความตั้งใจ

“ขอโทษนะคะ คุณต้องนัดหมายขอเข้าพบผู้ช่วยโจวล่วงหน้าค่ะ”

ไมค์ “แต่ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานแล้วนะครับ”