สรุปเนื้อหา บทที่ 230 – รอวันหย่า คุณสามีร้าย โดย เงียบสงัด
บท บทที่ 230 ของ รอวันหย่า คุณสามีร้าย ในหมวดนิยายโรแมนติก เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เงียบสงัด อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
‘หรือว่าที่บ้านยังมีเด็กอีกคน’?
ฟู่สือถิงอ้าปากค้าง!
เขาเดินออกจากห้องและเห็นร่างเล็ก ๆ ของรุ่ยลาอยู่อีกฟากหนึ่งของบันไดกำลังร้องไห้!
‘ลูกสาวของฉินอันอัน!’
‘ไร้สาระน่า!’
‘ลูกสาวของเธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่?’
ทำไมเขาถึงไม่รู้เลย!
ระบบรักษาความปลอดภัยที่ทันสมัยที่สุดของบ้านหลังนี้ช่วยอะไรเขาไม่ได้เลยเหรอ?
อ้าว! จู่ ๆ เขาก็จำได้ว่าระบบเครือข่ายที่บ้านเพิ่งซ่อมไปเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว
รุ่ยลาสะพายกระเป๋ารูปทรงกระต่าย ในมือถือตุ๊กตากระต่าย และอีกมือข้างกำลังจับราวบันได ร้องไห้พลางเดินลงไปชั้นล่างช้า ๆ
ฟู่สือถิงเดินตามเธอไป แต่เธอไม่ได้สังเกตเห็น
สาวใช้ของตระกูลยืนอยู่หน้าบันไดชั้นหนึ่งต่างมองเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวออกด้วยสีหน้าตกตะลึง!
“ฮือ ฮือ ฮือ...แม่กลับไปแล้วแน่เลย...หนูร้องไห้ดังขนาดนี้...แม่ยังไม่มาหาอีก...ฮือ!”
เสียงร้องของรุ่ยลาเหมือนเสียงรถไฟที่กำลังเคลื่อนที่
เสียงดังเป็นจังหวะพักหนึ่ง
“หนูน้อย เธอเป็นลูกสาวของฉินอันอันใช่ไหมจ้ะ?” ป้าจางเดินไปหารุ่ยลาแล้วอุ้มเธอลงไปชั้นล่าง
ดวงตาของรุ่ยลาแดงก่ำ เธอเม้มปากเล็ก “แม่กับพี่ของหนูไปแล้วใช่ไหมคะ?”
“ใช่จ้ะ! พวกเขาออกไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมไม่เห็นตอนเธอเข้ามา?” ป้าจางอุ้มรุ่ยลาไปนั่งที่โซฟาแล้วใช้กระดาษทิชชู่ซับน้ำตาให้เธอ
เด็กน้อยคนนี้สวยจริง ๆ เธอถูกสลักเป็นพิมพ์เดียวกับฉินอันอันเลยทีเดียว
มองแว๊บแรกก็รู้ว่าเธอเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของฉินอันอัน
แต่พ่อของลูก...
ป้าจางไม่กล้าถาม
ฟู่สือถิงคงจะรู้แล้ว
“หนูเข้ามาตอนที่ไม่มีใครอยู่ค่ะ...หนูเข้ามาที่นี่มานานแล้ว...หนูจะมาหาแม่! หนูคิดถึงแม่...” รุ่ยลาพูดด้วยน้ำเสียงน่าสงสารพลางสูดจมูก “ทำไมตอนที่พวกเขากลับ...ถึงไม่เรียกหนูเลย? ลุงไมค์ก็รู้ว่าหนูอยู่ที่นี่นี่นา...”
‘ทำไมอิ๋นอิ๋นถึงชอบฉินอันอันกับลูกของเธอทั้งสองคนมากขนาดนี้?!’
‘พวกเธอเคยเจอกันเหรอ? สนิทกันมากแค่ไหนกัน?’
‘ไม่อย่างนั้นทำไมต้องจับมือทันทีที่เจอกันแบบนี้ได้?’
‘แต่ถ้าพวกเธอเคยเจอกัน แล้วเจอกันตั้งแต่เมื่อไหร่?’
ฟู่สือถิงไม่รู้อะไรเลย!
“ไปให้พ้น!” รุ่ยลาสะบัดมือที่แล้วพูดด้วยความรังเกียจ “หนูไม่เล่นกับคุณหรอก!”
อิ๋นอิ๋นชะงักครู่หนึ่งและดวงตาของเธอก็เริ่มเปียก
ฟู่สือถิงเจ็บปวดหัวใจ
ลูกของฉินอันอันทั้งสองคนไม่เพียงแต่จะหยาบคายเท่านั้น คนหนึ่งยังชอบท้าทาย ส่วนอีกคนก็อารมณ์ร้าย!
‘มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?’
“ฉินรุ่ยลา! เธอตั้งสติหน่อย นี่บ้านของใคร?!” ฟู่สือถิงตะโกนและสั่งสอนเธอ “แม่ของเธอไม่ได้สอนให้เธอเคาะประตูก่อนจะเข้าไปในบ้านของคนอื่นเหรอ? แถม…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...