รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 39

ฉินอันอันตอบ “อืม ฉันคิดว่าการที่เราอยากพัฒนาระบบรถยนต์ไร้คนขับให้สำเร็จ คงเป็นแค่เรื่องในจินตนาการเท่านั้น ระบบคอมพิวเตอร์ขั้นสูงจะทำได้ดีกว่าสมองของมนุษย์งั้นเหรอ? ตัวฉันเองก็ยังกังขาในโครงการนี้เลย ไม่ต้องพูดถึงนักลงทุนหรอก?”

“อย่ามองโลกในแง่ร้ายเกินไปสิ มีเศรษฐีตั้งเยอะที่ลงทุนในโครงการโดยที่ไม่ได้คำถึงถึงความเป็นไปได้แต่ลงทุนเพื่อสนับสนุนความคิดสร้างสรรค์ด้วย คืนนี้มีปาร์ตี้ คนที่ไปล้วนแต่เป็นทายาทตระกูลเศรษฐี เธอไปกับฉันไหม? เราอาจจะได้เจอคนที่ยินดีมอบเงินลงทุนใก้เธอก็ได้นะ?”

ฉินอันอันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “ช่างมันเถอะ! ทายาทตระกูลเศรษฐีรุ่นที่สองไม่มีประโยชน์อะไร ต้องรุ่นที่หนึ่งสิถึงทำได้”

“คนพวกนั้นก็จะมาด้วยเหมือนกัน เธอไปลองเสี่ยงโชคดูเถอะน่า!” หลีเสี่ยวเถียนพูดพร้อมกับสารภาพ “ที่จริงฉันเองก็ไม่อยากไปหรอก พ่อของฉันต่างหากที่บังคับให้ฉันไป เขาจัดคู่นัดบอดไว้ให้ฉัน คืนนี้เธอไปเป็นเพื่อนฉันเถอะนะ ตกลงไหม?”

ฉินอันอันไม่อาจขัดใจเธอได้ “ก็ได้”

ช่วงหัวค่ำ เวลาหนึ่งทุ่ม

หลีเสี่ยวเถียนขับรถพาฉินอันอันไปยังโรงแรมระดับห้าดาวที่มีชื่อเสียงมาอย่างยาวนานในเมืองนี้

“อันอัน เดี๋ยวพอเข้าไปแล้ว พวกเราแยกกันนะ แบบนี้เธอจะได้มองหานักลงทุนสะดวกขึ้น” หลีเสี่ยวเถียนเอ่ย

ฉินอันอันพยักหน้า “ฉันไม่ลืมหรอกว่าเธอมานัดบอด ฉันเองก็ไม่อยากไปเป็นกว้างขวางคอเธอ”

“ฮ่า ๆ เธออย่าลืมเช็คโทรศัพท์บ่อย ๆ นะ ถ้าหากฉันทนไม่ไหว ฉันจะส่งข้อความหาเธอ”

“ตกลง”

ทั้งสองเข้าไปในโรงแรม ก่อนจะแยกกันเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงไป

ฉินอันอันเดินไปที่โซนเครื่องดื่ม หยิบน้ำผลไม้มาหนึ่งแก้ว จากนั้นก็พบที่นั่งตรงมุมห้อง

เธอวางแผนว่าจะไปดูเสียหน่อยว่าคู่นัดบอดของหลีเสี่ยวเถียนเป็นอย่างไรบ้าง

ครอบครัวของหลีเสี่ยวเถียนเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้า บริษัทไม่ได้ถูกจดทะเบียนเป็นมหาชน แต่ก็พอมีชื่อในประเทศอยู่บ้าง ครอบครัวของเธอมั่งคั่งอย่างมาก

การนัดบอดที่ครอบครัวของเธอจัดเตรียมไว้ให้ จะต้องเป็นคนที่มีความเหมาะสมกันในทุกด้านอย่างแน่นอน

ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าหน้าตา อายุและบุคลิกภาพของอีกฝ่ายเป็นอย่างไรเท่านั้น

ครู่หนึ่ง ใบหน้างดงามและหล่อเหลาที่ค่อนข้างคุ้นตาได้ปรากฏขึ้นในดวงตาของฉินอันอัน

ทำไมคู่นัดบอดของหลีเสี่ยวเถียน…ถึงได้ดูคุ้นตานัก?!

ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนเฮ่อจุนจือเลย?!

ก่อนหน้านี้เฮ่อจุนจือไปที่ฉินกรุ๊ปครั้งหนึ่ง ฉินอันอันได้เจอกับเขาแล้ว

การเจรจาใช้เวลาไม่นานนัก ผลลัพธ์ไม่เป็นที่น่าพอใจนัก

ฉินอันอันวางน้ำผลไม้ลงแล้วส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียนว่า คู่นัดบอดของเธอชื่ออะไร? เขาดูคุ้น ๆ นิดหน่อย

หลังจากที่หลีเสี่ยวเถียนทักทายเฮ่อจุนจือก็เห็นหน้าจอโทรศัพท์ของเธอสว่างขึ้น เธอจึงกดเปิดแล้วตอบข้อความกลับไป

หลีเสี่ยวเถียน : เขาชื่อเฮ่อจุนจือ เธอรู้จักเขาเหรอ?

ฉินอันอันตอบ : รู้จักสิ!!!

หลีเสี่ยวเถียนตอบกลับมา : เธอถึงกับส่งเครื่องหมายอัศเจรีย์มาสามอันเลยนะ! ระหว่างเธอกับเขาเคยมีเรื่องราวความรักดุเดือดด้วยกันหรือเปล่า?! ฉันยอมถอยออกมาได้นะ!

ฉินอันอัน : ไม่! ฉันไม่สนิทกับเขา! แต่ฉันรู้ว่าในบัตรธนาคารของเขามีเงินฝากกระแสรายวันอยู่หนึ่งพันสองร้อยล้าน!

หลีเสี่ยวเถียน : ยอดไปเลย! เขารวยขนาดนั้นเลยเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง?! เขาเพิ่งเรียนจบได้ไม่นาน จะรวยขนาดนี้ได้ยังไง!

ฉินอันอัน : เขาวางแผนจะจ่ายเงินหนึ่งพันล้านเพื่อซื้อบริษัทพ่อฉัน

หลีเสี่ยวเถียน : ให้ตายเถอะ! เธอทำให้ฉันเหนื่อยแล้วนะ!

ฉินอันอัน : เถียนเถียน เธออย่าเพิ่งบอกว่าเราสองคนรู้จักกัน! ฉันคิดว่าผู้ชานคนนี้แปลกมาก! แต่ที่ผ่านมาฉันค้นหาข้อมูลของเขาไม่ได้เลย

หลีเสี่ยวเถียน : เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเอง! ฉันจะช่วยเธอหาคำตอบว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่!

เพราะว่าหลีเสี่ยวเถียนเอาแต่จดจ่ออยู่กับการส่งข้อความ ดังนั้นสายตาของเฮ่อจุนจือจึงกวาดตามองไปรอบ ๆ

ทันใดนั้น เขาก็เห็นฉินอันอันนั่งอยู่ที่มุมห้องจัดเลี้ยง

‘ทำไมฉินอันอันถึงอยู่ที่นี่ได้?’

ปาร์ตี้คืนนี้เป็นธีมคืนคนโสด ฉินอันอันมีสามีแล้วไม่ใช่เหรอ?

มุมปากเฮ่อจุนจือยกขึ้น เขาหยิบมือถือออกมาแล้วส่งข้อความถึงฟู่ซื่อถิง : พี่ถิง ตอนนี้ภรรยาของพี่กำลังร่วมงานปาร์ตี้คืนคนโสดที่ห้องจัดเลี้ยงเพอร์เพิลมูนของโรงแรมรีเจนท์ ข้าง ๆ เธอมีผู้ชายหลายคนจับจ้องเธออยู่…พี่อนุญาตให้เธอมาเที่ยวงั้นเหรอ?