รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 4

แพทย์หญิงเอ่ยว่า “พูดยากนะคะ ถ้าอย่างเร็วก็สามสี่เดือน ถ้าอย่างช้านั้นจะนานเท่าไหร่ก็ได้” หลังจากหยุดครู่หนึ่งเธอก็กล่าวเสริมว่า “คุณยังสาวอยู่ ดังนั้นทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดีอย่างแน่นอน"

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ฝนในฤดูใบไม้ร่วงก็นำเมืองเอเข้าฤดูใบไม้ร่วงอย่างเป็นทางการแล้ว

ในตอนกลางคืน หลังจากอาบน้ำเสร็จฉินอันอันออกจากห้องน้ำ

เธอเดินไปที่ด้านข้างเตียง เปิดฝาครีมมอยเจอร์ไรเซอร์ให้ความชุ่มชื้นตัวใหม่ที่เธอซื้อวันนี้ และทาให้ทั่วผิวของเธอ

“ฟู่ซื่อถิง ฉันจะทาให้คุณด้วยนะ! ช่วงนี้อากาศแห้งเกินไปแล้ว” เธอพูดแล้วเดินไปข้าง ๆ ฟู่ซื่อถิง

เธอนั่งอยู่ข้างเตียง ใช้นิ้วแต้มมอยเจอร์ไรเซอร์เล็กน้อยแล้วเกลี่ยให้ทั่วใบหน้าของเขา

ดวงตาสีดำลึกราวกับอำพันราวกับอัญมณีของเขาลืมตาขึ้นทันที

เธอตกใจมากซะจนหายใจลำบากกับประกายแสงดวงตาของเขา

แม้ว่าจะเห็นเขาลืมตาทุกวัน แต่ก็ยังตกใจทุกครั้งที่เห็นเขาลืมตาขึ้นมา

“ฉันออกแรงมากเกินไปเหรอ แต่ฉันไม่ได้ออกแรงเลยนะ!” นิ้วของเธอยังคงนวดแก้มของเขาต่อไปเบา ๆ

ในเวลาเดียวกัน ก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง…

“ฟู่ซื่อถิง ฉันได้อ่านข่าวในอินเตอร์เน็ตว่าคุณไม่เคยมีแฟน คงเป็นเพราะสุขภาพไม่ดีแน่...แต่ฉันคิดว่าคุณค่อนข้างแข็งแรงนะ! แขนล่ำขนาดนี้...ต้นขาที่แน่นแบบนี้..."

เธอทามอยเจอร์ไรเซอร์ให้เขา จากนั้นตบแขนและขาของเขาเบา ๆ

การเคลื่อนไหวของเธอเบามาก ตบเบา ๆ แบบนั้นคงไม่เป็นอะไร

แต่ปฏิกิริยาของเขาทำให้ตาเธอเบิกกว้างขึ้น…

เพราะ...ดูเหมือนเธอจะได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่ง

“ฟู่ซื่อถิง นั่นคุณเหรอ! เมื่อกี้คุณพูดหรือเปล่า?” ฉินอันอันกระโดดขึ้นจากขอบเตียง ดวงตารูปกลมรีของเธอเบิกกว้างมองไปที่ใบหน้าของเขา

เขายังมองเธอกลับด้วย…

มันแตกต่างจากเมื่อก่อนตอนที่เขาลืมตา แววตาของเขาไร้ชีวิตชีวา แต่ตอนนี้เขากำลังจ้องมองเธอและมีอารมณ์อยู่ในนั้นด้วย!

แม้ว่าอารมณ์นี้จะแต่งแต้มด้วยความโกรธ ความเกลียดชัง และความสงสัยเล็กน้อย

“ป้าจาง!” ฉินอันอันตกใจมากจนรีบวิ่งออกไปเหมือนกับแมวที่ถูกเหยียบหางแล้ววิ่งลงไปชั้นล่าง “ป้าจาง ฟู่ซื่อถิง ฟื้นแล้ว! เขาพูดด้วย เขาฟื้นแล้วจริงๆ!”

ใบหน้าของเธอแดง ใจเต้นไม่เป็นจังหวะและหน้าอกของเธอก็ขึ้นลงอย่างรวดเร็ว