รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 41

บางทีอาจเป็นเพราะว่าในชีวิตของฟู่ซื่อถิงเขาไม่ได้ชอบใครหลายคนมากนัก ดังนั้นพอเขาปฏิบัติกับใครด้วยความเป็นมนุษย์นิด ๆ หน่อย ๆ คนรอบข้างก็พากันนึกว่าเขาชอบคน ๆ นี้

แต่ความรักที่เธอปรารถนาคือการเคารพซึ่งกันและกัน แทนที่จะเป็นการบังคับอีกฝ่ายอย่างเผด็จการ

หลังจากรถขับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลฟู่แล้ว บอดี้การ์ดเดินไปอยู่ตรงหน้าฟู่ซื่อถิงก่อน

อาจเพราะกลัวเขาโกรธ ดังนั้นบอดี้การ์ดจึงอธิบายให้เขาฟังว่า “คุณหนูฉินเพิ่งจะบอกกับผมบนรถว่า คำพูดที่เธอพูดเมื่อคืนทั้งหมด ก็เพื่อทดสอบการทำงานของเครื่องจับเท็จครับ”

ฉินอันอันเปลี่ยนรองเท้าที่ประตูอย่างไม่รีบร้อน แล้วถือโอกาสเงี่ยหูแอบฟังอย่างไม่ปิดบัง

“เธอยังบอกด้วยว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะยั่วให้คุณโกรธไปดสียทุกครั้ง” บอดี้การ์ดพูดต่อ

ฟู่ซื่อถิง “เธอไม่มีปากรึไง? ถึงต้องให้นายมาพูดแทน?”

บอดี้การ์ดถอยออกไปด้วยความโกรธทันที และไม่ลืมส่งสายตาเตือนเธออย่างดุ ๆ

ดูเหมือนเขากำลังพูดว่า ‘ถ้าคุณไม่ง้อเจ้านายของผม ผมก็จะบังคับให้คุณทำมันอยู่ดี!’

ฉินอันอันเดินไปหาฟู่ซื่อถิงอย่างช้า ๆ

หลังจากเดินไปถึงโซฟาตรงหน้าเขา เธอก็นั่งลง รวบรวมความกล้าเตรียมเอ่ยปากพูด

“ไปงานปาร์ตี้คนโสดมางั้นเหรอ?” เขาชิงเอ่ยปาก เปล่งเสียงถามก่อน

ฉินอันอัน “หืม? นั่นคืองานปาร์ตี้คนโสดเหรอ? ฉันไม่เห็นรู้เลย ฉันรู้แค่ว่าที่นั่นมีแต่คนรวยไปร่วมงาน ฉันถึงได้เพื่อหาเงินทุน”

ฟู่ซื่อถิงขมวดคิ้วมุ่น “…แล้วเธอได้เงินทุนแล้วหรือยัง?”

“ยังไม่ได้ ฉันเข้าไปในงานได้ไม่ถึงสิบนาที บอดี้การ์ดของคุณก็โทรมาเรียกให้ฉันกลับ”

ฟู่ซื่อถิงถามกลับ “นี่คุณกำลังโทษผมเหรอ?”

ฉินอันอันรู้สึกหิวเล็กน้อย จึงหยิบแอปเปิ้ลจากถาดผลไม้ขึ้นมากัด “ฉันโทษคุณ คุณให้เงินฉันได้ไหมล่ะ?”

“ฝันไปเถอะ”

“เหอะ ๆ! เพราะงั้นฉันจะไม่ยอมให้คุณทำลายอารมณ์ดี ๆ ของฉันหรอก”

“อารมณ์ดีขนาดนี้ เพราะวันนี้ได้ไล่รองประธานและหัวหน้าแผนกวิจัยและพัฒนาของเธอออกไปแล้วใช่ไหม?” น้ำเสียงของฟู่ซื่อถิงสงบนิ่ง

ฉินอันอันหยุดกัดแอปเปิ้ล ดวงตาทรงลูกพลัมมองไปที่เขา “ฟู่ซื่อถิง คุณชอบฉันเหรอ?”

ไม่อย่างนั้นแล้ว ทำไมต้องคอยตรวจสอบเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ของคน ๆ หนึ่งอย่างละเอียดด้วย?

หลังจากที่ถามออกไปแล้ว บรรยากาศก็ชะงักงันในชั่วพริบตา

ความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจได้ถาโถมคนทั้งคู่