รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 43

นิทรรศการศิลปะ? คอนเสิร์ต?

เขาถูกอะไรกระตุ้นมากันแน่?

ฟู่ซื่อถิง “เลือกแบบที่ผู้หญิงอายุยี่สิบต้น ๆ ชอบก็แล้วกัน”

โจวจื่ออี้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้ว “ได้ครับประธานฟู่ ไว้ผมจองตั๋วเรียบร้อยแล้วจะส่งข้อมูลให้คุณครับ”

ในเช้าวันรุ่งขึ้น

ที่เอสทีกรุ๊ป

วันนี้ฟู่ซื่อถิงมีธุระ จึงไม่ได้เข้าบริษัท

ดังนั้นเซิ่งเป่ยและโจวจื่ออี้จึงเริ่มนินทาเขาที่บริษัทอย่างมีความสุข

“ประธานฟู่เกือบพูดออกมาตรง ๆ แล้วว่าจะพาฉินอันอันไปดูนิทรรศการศิลปะหรือไม่ก็คอนเสิร์ต” โจวจื่ออี้ยิ้มและพูดว่า “ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาสองคน คิดไม่ถึงว่าความสัมพันธ์จะคืบหน้าเร็วขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ฉันยังกังวลว่าพวกเขาจะหย่ากันอยู่เลย!”

เซิ่งเป่ยวิเคราะห์ด้วยท่าทีสบาย ๆ “เป็นได้ว่าพวกเขานอนด้วยกันแล้ว ฟู่ซื่อถิงที่จิตใจค่อนข้างแข็งกระด้าง แต่พอเขาได้ลองลิ้มรสฉินอันอัน ถึงแม้ในใจเขาจะเกลียดเธอแทบตาย แต่ก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้”

โจวจื่ออี้ “ถ้าถังเฉียนรู้เรื่องนี้เข้า เธอต้องอาละวาดแน่”

“อย่าบอกถังเฉียนเด็ดขาด หลายวันมานี้เธอดื่มจนเมามายทุกคืน เพราะคิดว่าฟู่ซื่อถิงจะสงสารเธอ” เซิ่งเป่ยถอนหายใจ “คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะแพ้ให้กับฉินอันอัน”

“บางครั้งโชคชะตาก็เล่นตลกแบบนี้แหละ อีกอย่างประธานฟู่ยังเลื่อนตารางงานในวันนี้ทั้งวันออกไปด้วย ไม่รู้ว่ามีธุระส่วนตัวอะไรเหมือนกัน”

เซิ่งเป่ยเอ่ยปากขึ้น “นายก็อย่าไปสอดรู้สอดเห็นเรื่องส่วนตัวของเขานักเลย”

โจวจื่ออี้ส่ายหน้าอย่างรุนแรง “ผมไม่กล้าอยู่แล้ว”

มหาวิทยาลัยเอ

คณะแพทยศาสตร์

วันนี้มีการบรรยายโดยหูชิง ผู้เชี่ยวชาญด้านประสาทวิทยาที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ

วันนี้ฉินอันอันมาที่หอประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัยเร็วมากเพื่อจองที่นั่ง

แต่ถึงแม้ว่าเธอจะมาเร็วแล้ว แต่ก็แย่งชิงมาได้แค่ที่นั่งค่อนไปทางด้านหลังเท่านั้น

การบรรยายนี้เริ่มตั้งแต่สิบโมงเช้า และสิ้นสุดในเวลาสิบเอ็ดโมงครึ่ง

หลังจากจบการบรรยาย ฉินอันอันเดินไปที่ทางออกอย่างรวดเร็ว

เธอชื่นชมศาสตราจารย์หูชิงเป็นพิเศษ

ไม่ง่ายเลยที่จะได้พบกับศาสตราจารย์หูชิง ครั้งนี้เธอจึงอยากปรึกษาคำถามกับศาสตราจารย์

เธอเดินตามคณะอาจารย์จนมาถึงตึกอำนวยการ

ตอนที่เธอเดินมาถึงทางเข้าของตึกอำนวยการ เธอบังเอิญเหลือบไปเห็นรถเบนท์ลีย์สีดำคันหนึ่งจอดอยู่ในลานจอดรถ

รถหรูหราประเภทนี้ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็โดดเด่นสะดุดตา

นอกจากนี้ยังเป็นเพราะว่าฟู่ซื่อถิงเองก็มีรถแบบนี้เหมือนกัน

น่าเสียดายที่เธอจำทะเบียนรถไม่ได้ เลยไม่แน่ใจว่ารถคันนี้เป็นของเขาหรือเปล่า

“เขาจะมาที่มหาวิทยาลัยของพวกเราได้ยังไงล่ะ?” เธอพูดพึมพำแล้วเดินเข้าไปในตึกอำนวยการ

ณ ห้องทำงานอาจารย์ใหญ่

เดิมทีฉินอันอันคิดจะเข้าไปใกล้ ๆ ทว่าเธอจำบอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่นอกประตูห้องทำงานได้อย่างรวดเร็ว

‘นี่มันบอดี้การ์ดของฟู่ซื่อถิงไม่ใช่เหรอ?!’

‘บ้าจริง!’

‘รถเบนท์ลีย์สีดำที่อยู่ด้านล่าง เป็นของฟู่ซื่อถิงจริง ๆ สินะ?’

‘เดี๋ยวนะ…’

‘ฟู่ซื่อถิงมาทำอะไรที่นี่?’

‘เขามาทำอะไรที่คณะแพทย์ศาสตร์?’

เธออยากรู้อยากเห็นมากเหลือเกิน ดังนั้นจึงเดินตรงไปที่ประตูบบานนั้น

“คุณหนูฉิน?” ตอนที่บอดี้การ์ดเข้ามาขวางฉินอันอัน เขาก็จำเธอได้ทันที “ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”

ฉินอันอัน “คำถามนี้ควรเป็นฉันที่ถามนายนะ นี่คือมหาวิทยาลัยของฉัน ฟู่ซื่อถิงมาที่นี่ทำไมกัน?”

ตอนที่เธอกำลังพูด ก็ถือโอกาสผลักแขนของบอดี้การ์ดออกแล้วลอบมองเข้าไปในห้อง

ในห้องนี้มีคนอยู่ทั้งหมดสามคน

ศาสตราจารย์หูชิง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ และฟู่ซื่อถิง

ฟู่ซื่อถิงมาพบศาสตราจารย์หูชิงงั้นเหรอ?

ทำไมเขาถึงมาหาศาสตราจารย์หูชิง?

หรือว่าเขาป่วย?