รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 56

“เมาแล้วก็ยังนิสัยเสียไม่เลิกอีก” ขณะที่เธอเช็ดหน้าให้เขา เสียงของเธอก็แผ่วเบาและอ่อนโยน “คุณคิดว่าฉันอยากดูแลคุณนักหรือไง? ทั้งตัวมีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์… คุณเป็นพวกรักความสะอาดจัดไม่ใช่หรอ? หรือไม่ได้เป็นโรคจริง? ถ้าไม่เห็นแก่ที่ขาของคุณยังไม่หายดี ฉันจะไม่สนใจคุณเลย”

เมื่อได้ฟังคำพูดของเธอ ลมหายใจของเขาก็ค่อย ๆ สงบลงและก็ง่วงงุนไปทันที

เสียงของเธอเหมือนมีมนต์สะกดจิต

หลังจากที่เธอทำความสะอาดร่างกายของเขาแล้ว เธอก็เปิดผ้านวมและคลุมให้เขา

เมื่อเธอเอาผ้าเช็ดตัวและอ่างไปเก็บในห้องน้ำและกลับมา เขาก็หลับไปแล้ว

ในที่สุดก็มีโอกาสได้หายใจหายคอเสียที!

เธอเดินไปที่เตียงแล้วนั่งลงมองไปรอบ ๆ ห้อง

เธอขนลุกเมื่อนึกถึงช่วงสามเดือนแรกของการใช้ชีวิตที่นี่ และถูกกล้องวงจรปิดบันทึกไว้ตลอดเวลา

‘กล้องวงจรปิดในห้องน่าจะถอดออกหมดแล้วใช่ไหม?’

แม้ว่าฟู่ซื่อถิงจะมีอารมณ์แปลกและรุนแรง แต่เขาก็ไม่ได้ผิดปกติ

เธอลุกขึ้นและเดินไปหยิบหมอนกับผ้าห่มที่ห้องของตัวเองมา

กลางดึก ฟู่ซื่อถิงลุกขึ้นมาหลายครั้ง

เขาสลึมสลือจนไม่ทันสังเกตว่ามีอีกคนอยู่บนเตียง

ดังนั้นทั้งสองจึงได้ใช้เวลาทั้งคืนด้วยกันอย่างสงบ

เช้าวันรุ่งขึ้น แสงอาทิตย์ส่องลอดผ่านหน้าต่าง

บนเตียงขนาดใหญ่ แขนของฉินอันอันวางอยู่บนหน้าอกของฟู่ซื่อถิง

ขาของเธอวางอยู่บนต้นขาของเขา

และนอนหลับอย่างสงบสุขมาก

ฟู่ซื่อถิงตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัว หลังจากตื่นนอน ก็มองเห็นใบหน้าเล็ก ๆ ของฉินอันอันในระยะใกล้

เหมือนมีความรู้สึกอยู่ในใจ

ไม่ถึงนาทีหลังจากที่เขาลืมตา เธอก็ลืมตาขึ้นมาเช่นกัน

เมื่อดวงตาของพวกเขาสบกัน บรรยากาศก็เปลี่ยนไป เต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งความกระอักกระอ่วน

ดวงตาของเขามองเห็นได้ชัดเจนกว่าเมื่อคืนมาก แต่ก็ยังแดงอยู่