รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 62

หรือว่าใช้เงินที่กวาดไปจนหมดแล้ว?!

แต่ว่าพวกเขาเอาเงินไปเยอะมากขนาดนั้น ทำไมถึงใช้หมดเร็วแบบนี้?

ฉินอันอันหายใจเข้าลึก ๆ รับโทรศัพท์

ยังไม่ทันที่เธอจะเอ่ยปากพูด ฉินเค่อเคอก็ส่งเสียงกรีดร้องมาจากปลายสาย “ฉินอันอัน! ระบบซูเปอร์เบรนของพ่อฉันอยู่กับเธอใช่ไหม! เธอเอามาให้ฉันเร็วเข้า!”

เสียงของฉินเค่อเคอฟังดูราวกับเสียงร้องไห้ ราวกับกำลังหวาดกลัว

อารมณ์ของฉินอันอันถูกกระตุ้น “ฉินเค่อเคอ กล้าดียังไงโทรมาหาฉัน?! ลุงของเธอเอาเงินของพ่อไปแล้ว เธอรู้หรือเปล่าว่าเขาทำผิดกฎหมาย?! ตำรวจเริ่มทำการสอบสวนคดีแล้ว!”

“เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ?! แล้วฉันก็ไม่ใช่คนเอาไปด้วย! ฉันแค่ต้องการระบบซูเปอร์เบรนของพ่อ! ฉินอันอัน เธอเอามาให้ฉันตอนนี้เลยนะ! คืนนี้เธอต้องเอาให้ฉัน!” เสียงของฉินเค่อเคอแสบแก้วหูมากขึ้นเรื่อย ๆ

ฉินอันอันขมวดคิ้วขึ้น ขณะที่ได้ยินเสียงรบกวนจากปลายสายอีกด้าน

“ฉินเค่อเคอ ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน?!”

ฉินเค่อเคอส่งเสียงร้องไห้โฮ “ฉินอันอัน! ช่วยฉันด้วย! ฉันกับฟู่เย่เฉินอยู่ที่คาสิโน…ตอนนี้เขาถูกจับเป็นตัวประกัน…ถ้าเธอไม่ให้ระบบใหม่ของพ่อ พวกนั้นจะตัดนิ้วเขา!”

“คาสิโน? พวกเธอไปเล่นการพนันเหรอ?” ฉินอันอันหน้าซีด

เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่า ฟู่เย่เฉินเล่นการพนัน!

“เธอพูดแบบนี้แล้วมีประโยชน์อะไร! เธอไม่ได้ยินที่ฉันบอกให้เธอเอาระบบใหม่ของพ่อมาช่วยชีวิตคนเหรอ? เธอต้องการให้ฟู่เย่เฉินถูกตัดนิ้วหรือไง?! เธอไม่รักเขาแล้วเหรอ?!” ฉินเค่อเคอกล่าวโทษ

ฉินอันอันเดินไปถึงปากประตูแล้ว แต่พอได้ยินฉินเค่อเคอพูดแบบนี้ก็หยุดเดินทันที

“พวกเธอสองคนรู้จักอายบ้างเถอะ! ต่อให้ผู้ชายบนโลกสูญพันธุ์ไปจนหมด ฉันก็จะไม่ชายตามองฟู่เย่เฉินอีก เขาเสียพนันเลยถูกคนจับตัวไว้ใช่ไหมล่ะ? ในเมื่อเป็นแบบนี้ เธอช่วยเขาคืนเงินก็ดีแล้วไง! ลุงเธอหอบเอาเงินพ่อฉันไปเป็นพันล้าน หรือว่าฟู่เย่เฉินเล่นเสียไปพันล้าน?!”

ฉินอันอันพูดพร้อมกับเดินไปที่ห้องน้ำ

เธอเวียนหัวนิดหน่อย จำเป็นต้องล้างหน้าให้สมองโล่งขึ้น

ฉินเค่อเคอร้องตะโกนอย่างตื่นตระหนก “เงินที่ลุงฉันเอาไปก็ไม่ได้ให้ฉันเลยนะ! อีกอย่างมีคนต้องการระบบใหม่ของพ่อ! ไม่ใช่เธอเหรอที่บอกเขาว่าเอาระบบใหม่ให้ฟู่เย่เฉินไปแล้ว ! เธอไม่ได้ให้เขาสักหน่อย ทำไมต้องบอกคนอื่นว่าเอาให้เขาไปแล้ว? เธอจงใจวางกับดักเขาใช่ไหม?!”

คิดไม่ถึงว่า รองประธานโจวจะดำเนินการรวดเร็วเช่นนี้

ครั้งนี้เป็นสายของฟู่เย่เฉินที่โทรมา

ฉินอันอันกัดฟันแล้วรับสาย

ไม่ใช่ว่าเธอใจอ่อน แต่เพราะอยากได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญของเขาต่างหาก

“อันอัน…อันอัน! ช่วยฉันด้วย! ถ้าเธอไม่ช่วยฉัน…ฉันต้องกลายเป็นคนพิการจริง ๆ แน่! เธอไม่ได้ให้ระบบใหม่นั่นกับฉันจริง ๆ…ไม่ได้ให้มาเลยนะ!” พู่เย่เฉินถูกคนกดตัวเอาไว้ เสียงพูดของเขาฟังดูหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

“ถ้าฉันไม่ได้ให้คุณ แล้วคุณยอมรับทำไมล่ะ? ฟู่เย่เฉิน กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นตามสนอง! ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก!” ฉินอันอันพูดจบ แล้วกำลังจะวางสาย

“อันอัน! อาของฉัน! อาต้องการทำร้ายฉัน!” ทันใดนั้นฟู่เย่เฉินก็ส่งเสียงกรีดร้อง “นอกจากอาของฉัน โลกนี้ก็ไม่มีใครกล้าแตะต้องฉันอีก! เธอช่วยไปขอร้องอาของฉันทีเถอะ…ขอร้องล่ะ!”

ฉินอันอันตกตะลึง

หรือว่าจะไม่ใช่รองประธานโจว?

ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ว่า คืนที่เธอถูกลักพาตัวนั้น ฟู่ซื่อถิงได้ส่งคนไปตรวจสอบที่ย่านชานเมือง