รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 64

ของที่พ่อมอบให้ เธอไม่เคยมอบให้ใคร

ใครก็อย่าได้คิดแย่งไปจากมือของเธอ

เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังใช้คำพูดที่รุนแรง แต่ฟู่ซื่อถิงไม่ได้ตกใจเลย ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกว่ามันตลก

“คุณหัวเราะอะไร?” ฉินอันอันมองมุมที่ยกขึ้นของเขา ทั้งกังวลและหงุดหงิดในใจ

“หัวเราะคุณไง” เขาพูดเยาะเย้ย “คิดว่าตัวเองแน่ อวดฉลาด ขุดหลุมฝังตัวเอง”

สองคำแรกเธอแทบไม่ได้ฟังเลย แต่คำสุดท้ายขุดหลุมฝังตัวเองหมายความยังไง?

“กลับห้องของคุณไป! เห็นคุณแล้วผมปวดหัว” ทันใดนั้นฟู่ซื่อถิงสีหน้าบึ้งตึง เสียงของเขาทุ้มต่ำลงมาก

“ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ที่คุณปวดหัวเป็นเพราะคุณป่วยแน่ ๆ ” ฉินอันอันโต้กลับอย่างเสียดสี “คุณมีหมอประจำตระกูลไม่ใช่เหรอ? ให้ช่วยโทรเรียกมาไหม?”

ฟู่ซื่อถิงกัดฟันพูดออกมาสองคำ “ออกไป!”

ฉินอันอันกลับมาที่ห้อง อารมณ์ของเธอพังทลายลงโดยสิ้นเชิง

เธอปิดสมุดบันทึก เดินไปเตียงแล้วนอนลง

ที่จริงเธอหมดรักฟู่เย่เฉินนานแล้ว

ถ้าหากคืนนี้ฉินเค่อเคอไม่ได้เป็นฝ่ายโทรมาก่อน ในสมองและในใจของเธอ จะไม่มีเงาของสองคนนี้อยู่เลย

เมื่อคิดว่าฟู่เย่เฉินเป็นนักพนันจริง ๆ และยังตกอยู่ในอันตรายอีกด้วย อารมณ์ก็อ่อนไหวและซับซ้อนเป็นพิเศษ

ความทรงจำในอดีตทุก ๆ อย่าง ถูกล้มล้างจนหมด

กระทั่งรู้สึกรังเกียจนิดหน่อยอีกด้วย

ดูเหมือนทุกอย่างจะเป็นของปลอม เธอเหมือนกับทรูแมน ในเรื่อง [เดอะทรูแมนโชว์] อย่างไรอย่างนั้น

ไม่เคยสัมผัสโลกแห่งความเป็นจริง ดำรงชีวิตอยู่ท่ามกลางความจอมปลอมมาตลอด

เธอคิดฟุ้งซ่านจนเคลิ้มหลับไป

กลางดึก เวลาตีสอง รถคันหนึ่งจอดที่ลานหน้าคฤหาสน์ตระกูลฟู่

ป้าจางถูกบอดี้การ์ดที่ปฏิบัติงานตอนกลางคืนปลุกให้ตื่น

ป้าจางรีบออกมาจากห้อง ก็เจอกับใบหน้าทีโกรธเกรี้ยวของแม่เฒ่าฟู่