รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 65

ก่อนที่เขาจะเดินลงมาชั้นล่าง เธอก็วิ่งกลับเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว

แม่เฒ่าฟู่หายใจลำบาก และรู้สึกว่าจะหายใจไม่ออก แต่เมื่อเห็นฟู่ซื่อถิงเดินเข้ามา เธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที

“ซื่อถิง…ลูก…” แม่เฒ่าฟู่ยื่นแขนออกไปหาฟู่ซื่อถิงอย่างอ่อนแรง

ฟู่ซื่อถิงรีบเข้ามาประคองเธอทันที

“หย่ากับฉินอันอัน…พรุ่งนี้…ไปหย่าเลยนะ…” แม่เฒ่าฟู่น้ำตาคลอหน่วย “แม่ขอโทษ…ขอโทษนะลูก…แม่ประมาทเลินเล่อ…ถึงได้หาผู้หญิงต่ำช้าขนาดนี้มาให้ลูก…”

ฟู่ซื่อถิงยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่หางตาของผู้เป็นแม่ “แม่ครับ แม่ไม่ต้องกังวลเรื่องของผมกับฉินอันอันนะครับ แล้วเรื่องฟู่เย่เฉิน แม่ก็ไม่ต้องเป็นห่วง”

“นิ้วของเย่เฉินถูกคนตัดทิ้งไปแล้ว…เขาต้องเจ็บปวดมากแน่ ๆ! เขาบอกว่าลูกทำร้ายเขา แม่รู้ว่าไม่ใช่…ลูกจะโหดร้ายกับญาติตัวเองแบบนี้ได้ยังไง? ลูกไม่ใช่คนแบบนั้น…”

“แม่ครับ ถ้าแม่พูดเรื่องงี่เง่าแบบนี้ต่อหน้าผมอีก ผมจะให้คนขับรถส่งแม่กลับทันที” สีหน้าของฟู่ซื่อถิงแย่มาก “ผมจะไม่หย่ากับฉินอันอัน ไม่ว่าใครก็บังคับผมไม่ได้ เว้นแต่ผมอยากจะหย่าเอง”

แม่เฒ่าฟู่สูดลมหายใจเข้าอย่างสิ้นหวัง “ลูกชอบเธอแล้วใช่ไหม? เพราะว่าเธอ…ลูกเลยตัดขาดกับครอบครัวพี่ใหญ่…”

ฟู่ซื่อถิงปล่อยแม่ตัวเอง และมองไปที่คนขับรถของบ้านหลัก “ส่งแม่ฉันกลับไปพักผ่อนด้วย”

ว่าแล้วเขาก็หันหลังกลับเดินขึ้นไปชั้นบน

แม่เฒ่าฟู่มองดูแผ่นหลังที่เด็ดเดี่ยวของลูกชาย น้ำตาก็ไหลลงมาอย่างควบคุมไม่อยู่

‘คิดไม่ถึงว่าเขาจะใจร้ายขนาดนี้!’

‘ทั้งหมดนี้ต้องโทษฉินอันอัน!’

‘เมื่อก่อนเขาไม่ใช่แบบนี้!’

‘ทั้งหมดเป็นเพราะการปรากฏตัวของฉินอันอัน หว่านความขัดแย้งระหว่างอากับหลานชาย ทำให้ตระกูลฟู่วุ่นวายไปหมด’

ฉินอันอันนั่งอยู่บนเตียง หลังพิงกำแพง เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

‘เจ็บหน้ามาก’

‘ใจก็เจ็บมากด้วย’

แผลบนหน้าไม่กี่วันก็หาย แต่แผลในใจ ไม่มีวันหายตลอดกาล

ถึงคุณจะคิดว่าหายดีแล้ว หากวันหนึ่งจู่ ๆ สัมผัสมันเข้า ก็จะยังคงมีร่องรอยอยู่

……