รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 66

โรงพยาบาลประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง

ฉินอันอันนอนอยู่บนตียงอัลตร้าซาวน์สี**

“พัฒนาการของเด็กค่อนข้างปกติดี…รอจนครบห้าเดือน ค่อยมาอัลตราซาวน์คัดกรองความผิดปกติอีกที” คุณหมอกล่าว

“ตกลงค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” ฉินอันอันถอนใจอย่างโล่งอก

“จะสุภาพกับฉันทำไม ฉันกับแม่ของเธอเรารูจักกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว” หมอหยิบแผ่นอัลตราซาวน์สีออกมาแล้วมอบให้เธอ “แม่เธอบอกว่าพ่อของเด็กไม่ยอมมีลูก ดังนั้นพวกเธอเลยต้องมาตรวจสุขภาพก่อนคลอดในที่เล็ก ๆ นี่…อันอัน ถ้าเธอมีลูกสองคน ถึงเวลานั้นการเลี้ยงดูลูกก็จะเป็นปัญหาแน่!”

ฉินอันอันรับแผ่นอัลตร้าซาวน์มาแล้วเอ่ยพร้อมรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ค่อย ๆ เลี้ยงไปก็ได้!”

“เธอเตรียมพร้อมทางด้านจิตใจไว้ก็ดีแล้ว”

ฉินอันอัน “คุณป้าคะ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่รบกวนคุณแล้วค่ะ ไว้ครั้งหน้าถ้าฉันจะมา ฉันจะติดต่อคุณอีกทีนะคะ”

หลังจากบอกลาหมอแล้ว ฉินอันอันก็ออกมาจากห้องอัลตร้าซาวน์สี

“เด็กเป็นยังไงบ้าง? ไม่เป็นไรใช่ไหม?” จางหยุนเห็นเธอออกมาก็เดินมาหาเธอทันที

“อื้ม เด็กปกติดีค่ะ แม่ แม่ง่วงไหม? หนูง่วงมากเลย!” ฉินอันอันหาว

เมื่อคืนเธอไม่ได้นอนเลย

เธอออกมาจากตระกูลฟู่ตอนหกโมงเช้า หลังจากเจอแม่แล้วก็นั่งรถบัสมาที่นี่

รถบัสใช้เวลากว่าสามชั่วโมง

อีกทั้งเส้นทางยังเป็นหลุมเป็นบ่อตลอดเส้น

ฉินอันอันเกือบหลับไปหลายครั้ง แต่ก็อดทนมาโดยตลอด

ตอนนี้ผลตรวจเป็นปกติ เธอก็โล่งใจ

เลยอยากจะนอนหลับดี ๆ สักหน่อย

“งั้นพวกเราไปหาโรงแรมเปิดห้องพักดีไหมจ๊ะ?” จางหยุนมองท่าทางเหนื่อยล้าของเธอแล้วรู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก

ฉินอันอันส่ายหน้า “ขากลับต้องใช้เวลาตั้งสามชั่วโมงกว่าแน่ะค่ะ! พวกเรากลับกันเถอะ!”

“ไปหาอะไรกินก่อน ลูกยังไม่ได้กินอะไรแต่เช้า หรือว่าตอนนี้ยังไม่หิว?” จางหยุนจูงมือเธอแล้วพาเธอออกไปข้างนอก

“ที่จริงหิวนิดหน่อยค่ะ” ฉินอันอันลูบท้องตัวเอง “รู้สึกว่าแตกต่างจากเมื่อก่อนค่ะ ถึงจะไม่เหมือนคนท้องชัดเจน แต่ที่ท้องตรงส่วนนี้ดูเหมือนจะแข็ง ๆ ค่ะ”

พูดแล้วเธอก็ดึงมือของแม่ลูบท้องตัวเอง

“รอจนพุงลูกนูนขึ้นมาจริง ๆ พอถึงช่วงไตรมาสที่สามนั่นแหละถึงจะแข็ง…เฮ้อ แป๊ปเดียว เด็กก็จะสี่เดือนแล้ว เวลาผ่านไปเร็วจริง” จางหยุนถอนหายใจ

“ใช่แล้วค่ะ! อีกไม่นาน เด็กก็จะคลอดแล้ว” ดวงตาของฉินอันอันมีความคาดหวังแล้วก็มีความกังวลใจด้วย

“เรื่องหย่าของลูกกับฟู่ซื่อถิง…ไปถึงไหนแล้ว?”

ฉินอันอันส่ายหน้า “เขาเป็นคนมีทิฐิสูงค่ะ ยิ่งหนูแสดงออกว่าอยากจะหย่ากับเขาเท่าไหร่ เขายิ่งไม่ยอมให้หนูสมหวัง ดังนั้นหลังจากนี้หนูจะไม่พูดเรื่องหย่าอีกแล้ว”

“จะว่าไปแล้ว แม่ยังไม่เคยพบเขาอย่างเป็นทางการเลย!” จางหยุนถอนใจ

“มีอะไรน่าเจอหรอกคะ เขาเย็นชากับทุกคน แม่เจอเขา มีแต่จะเป็นพิษกับตัวเองเปล่า ๆ” ฉินอันอันกระซิบ

จางหยุนกลับเห็นต่างออกไป “เขายังเด็ก แต่รวยถึงขนาดนี้ อารมณ์และจิตใจเขาต้องเหนือกว่าคนทั่วไปแน่ ๆ เขาแตกต่างจากคนธรรมดาอย่างพวกเรา เพราะฉนั้นจะใช้สายตาคนธรรมดามองเขาไม่ได้หรอก”

ฉินอันอัน “แม่คะ ทำไมตอนนี้เราถึงมาอยู่ที่นี่? แม่ช่วยพูดแทนเขาได้ยังไง?”

จางหยุนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ออกมา “ไปกินข้าวเถอะ กินแล้วค่อยกลับ”

ระหว่างทางกลับ ฉินอันอันฟุบหลับไปบนตักของจางหยุน

จางหยุนลูบศรีษะเธอเบา ๆ แต่นิ้วมือของเธอแตะแก้มซ้ายของเธอโดยไม่ตั้งใจ ทันใดนั้นเธอก็สูดลมหายใจอย่างเจ็บปวดแล้วส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ “เจ็บ…เจ็บมากเลย…”

จางหยุนเพ่งมองไปที่แก้มเธออย่างตั้งใจ

หากไม่สังเกตดี ๆ จะไม่เห็นว่าแก้มของเธอมีรองพื้นหนาทาไว้

“อันอัน แก้มของลูกเป็นอะไร?” จางหยุนเรียกลูกสาวให้ตื่น

ฉินอันอันลืมตาตื่นขึ้นมา “แม่ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?”

จางหยุนใช้นิ้วแตะแก้มซ้ายของเธอ

เธอสูดหายใจเข้าด้วยความเจ็บปวดทันทีพร้อมกับกัดฟัน

“หน้าของลูกเป็นอะไร? ใครตีลูก? ฟู่ซื่อถิงเป็นคนตีงั้นเหรอ?” หัวใจของจางหยุนบีบแน่น

ฉินอันอันพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ไม่ใช่ค่ะ…หนูทะเลาะกับแม่ของเขาเมื่อคืนนี้…หนูแค่คิดที่จะให้เขายอมทำเรื่องหย่าผ่านทางแม่ตัวเอง? ผลที่ออกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ค่ะ”

“ลูกนี่มันโง่จริง ๆ ! ถ้าหย่าได้ก็หย่าเลย หย่าไม่ได้ก็ไม่จำเป็นต้องพึ่งวิธีโง่ ๆ แบบนี้!” จางหยุนถอนหายใจ “ตอนที่ไปโรงพยาบาลทำไมลูกถึงไม่ไปสั่งยาก่อน?”

**อัลตร้าซาวน์เพื่อตรวจอวัยวะภายใน