รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 68

เพียงแค่สองคำแนวป้องกันในใจของเธอก็แตกออกอย่างง่ายดาย

เธอออกไปข้างนอกตอนหกโมงเช้า ปิดโทรศัพท์ เขาติดต่อเธอไม่ได้ ดังนั้นเขาเลยต้องมาหาที่นี่

‘หากเป็นเช่นนั้นก็แปลว่า เขาเป็นห่วงเธอสินะ?’

“คุณคือฟู่ซื่อถิงสินะคะ?” จางหยุนเห็นบรรยากาศน่าอึดอัดใจ จึงรีบพูดคลายบรรยากาศ “วันนี้อันอันอารมณ์ไม่ค่อยดี ฉันเลยพาเธอออกไปผ่อนคลายข้างนอกน่ะค่ะ ตอนนี้เธอไม่เป็นไรแล้ว ฉันจะไปรินน้ำมาให้คุณนะคะ”

ฉินอันอัน “แม่!”

ฟู่ซื่อถิง “ไม่ต้องหรอกครับ”

ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน

บรรยากาศยิ่งดูอึมครึมมากขึ้น

“แม่คะ เขาต้องรีบไปแล้ว แม่ไม่ต้องสนใจเขาหรอกค่ะ แม่มานั่งพักสักหน่อยเถอะ” ฉินอันอันดึงแม่ให้มานั่งบนโซฟา

เธอกำลังพยายามไล่เขาทางอ้อม

เขาลุกขึ้นเพราะรู้ตัว แล้วพูดกับจางหยุน “ผมขอตัวก่อนนะครับ วันหลังจะมาเยี่ยมใหม่”

จางหยุนต้องการไปส่งเขา แต่ถูกฉินอันอันขวางไว้

“แม่คะ หนูก็ต้องกลับก่อนแล้ว วันนี้แม่พักผ่อนอยู่บ้านดี ๆ นะคะ”

พูดจบฉินอันอันก็เดินตามหลังฟู่ซื่อถิงออกมาด้วยกัน

หลังจากลงมาที่ชั้นล่างของตึก ฉินอันอันก็เอ่ยกับเขาว่า “ต่อไปนี้อย่ามาที่นี่อีกนะคะ”

สีหน้าของเขาเย็นชากว่าเดิม สันกรามขบแน่น ราวกับอดทนมาถึงที่สุดแล้ว