รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 70

ความหลงใหลบนใบหน้าของถังเฉียนหายวับไปทันที

“ถึงแม้ฉันจะไม่กล้ารับประกันว่าเป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน แต่ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง” ถังเฉียวเซินกล่าวต่อ “เหตุผลที่ฉันไม่เคยบอกเธอเพราะว่าก่อนหน้านี้ฉันเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา และฉันคิดว่าคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยมของตัวเขามีค่ามากกว่าเรื่องนี้”

ถังเฉียนรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาเล็กน้อย ผ่านไปสักพัก เธอยกแก้วไวน์แดงเข้าปากอย่างสั่นเทา

“ถังเฉียน เขายอดเยี่ยมมาก แต่เขาก็มีข้อบกพร่องใหญ่เช่นกัน เธอไม่จำเป็นต้องพูดจาเกินจริงเพื่อเขา ถ้าหากเธอแต่งงานกับเขาจริง ๆ ฉันคงเป็นห่วงความปลอดภัยในชีวิตของเธอไม่น้อยเลย” ถังเฉียวเซินหั่นสเต๊กเนื้อวัวหรูหรา น้ำเสียงไม่เป็นเดือดเป็นร้อน

“เขาต้องมีเหตุผลที่ทำแบบนี้แน่…ฉันเชื่อว่าเขาไม่ใช่คนเลว…” หลังจากถังเฉียนเงียบไปครู่หนึ่ง ก็พูดพึมพำว่า “ถ้าหากว่าเขาเป็นคนเลวชั่วช้าจริง ๆ ไม่มีทางที่ฉันจะไม่รู้ ฉันคอยอยู่ข้างกายเขามานานหลายปี นานมากพอที่จะเห็นใบหน้าที่แท้จริงของใครสักคน”

ถังเฉียวเซินหัวเราะให้กับความไร้เดียงสาของเธอ “เมื่อไม่นานมานี้ฆาตกรในคดีฆาตกรรมต่อเนื่องเพิ่งถูกจับได้ ฆาตกรรายนี้หลบหนีมาสิบกว่าปี เขาทำงานธรรมดาทั่วไปด้วยความซื่อตรงมาตลอด คนรอบข้างเขาต่างพูดว่าเขาเป็นคนซื่อสัตย์และจิตใจดี…”

“ถังเฉียวเซิน! อย่าให้มันมากเกินไป!” ถังเฉียวชักสีหน้า “เรื่องนี้ฉันคิดเองได้ พี่ไม่ต้องมายุ่ง!”

“ฉันรู้ไงว่าถ้าฉันพูดถึงเขาในแง่ร้าย เธอจะทนไม่ได้ ดังนั้นตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ฉันเลยไม่ได้บอกเธอ” ถังเฉียวเซินทำหน้าใสซื่อพร้อมกับยักไหล่ “เธอก็ยืนหยัดต่อไปแล้วกัน! วันไหนอยากจะยอมแพ้ ประตูบ้านหลังนี้จะเปิดรอเธอตลอดไป”

ถังเฉียว “ไม่จำเป็น! ฉันมีบ้านและที่ดินของตัวเอง!”

“ดูท่าเงินเดือนที่ฟู่ซื่อถิงให้เธอคงน่าประทับใจมาก” ถังเฉียวเซินล้อเลียน

เพราะว่าถังเฉียวเซินเป็นทายาทของตระกูลถัง ดังนั้นหลังจากถังเฉียนทำงานแล้ว ก็ไม่เคยขอเงินครอบครัวเลย

“ตัดเรื่องอื่นออกไป เขาเป็นเจ้านายที่ดีแน่นอน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ตัวเขาก็ตาม ฉันก็ยังเต็มใจจะอยู่ข้างกายเขา” ถังเฉียนพูดด้วยความแค้นใจและยกแก้วไวน์ขึ้น “ขอให้พี่ประสบความสำเร็จในการไล่ตามจีบฉินอันอันก็แล้วกัน ฉันจำได้ว่าพี่ไม่เคยจีบผู้หญิงที่ไหนไม่ติด แต่ฉันหวังว่าครั้งนี้จะสำเร็จเช่นกัน!”

“ฉันมั่นใจตัวเองน่า” ถังเฉียวเซินชนแก้วกับเธอ

......

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

เอสทีกรุ๊ป

ห้องทำงานผู้บริหารสูงสุด

เซิ่งเป่ยแบ่งปันข่าวซุบซิบของบริษัทหลักทรัพย์ซินเหอกับฟู่ซื่อถิง

“ถังเฉียวเซินต้องการลงทุนกับฉินกรุ๊ปใช่ไหม? มีรายงานว่าตอนนี้ฉินอันอันยังไม่ได้ให้คำตอบที่ชัดเจนกับเขา” รอยยิ้มบนหน้าของเซิ่งเป่ยสว่างไสวเป็นพิเศษ “ฉันยังได้ยินมาว่าสุดสัปดาห์นี้ถังเฉียวเซินนัดหมายฉินอันอันเยอะมาก แต่ละอย่างเช่น…นัดกินข้าว นัดปีนเขา นัดชมนิทรรศการ …พูดได้ว่าเขาทุ่มสุดตัวเลยล่ะ แต่ฉินอันอันก็ยังนิ่งเฉย ไม่สนใจเขาเลยสักนิด…”

โจวจื่ออี้ “ประธานถังเจอกับศึกครั้งใหญ่เสียแล้ว! บอกได้เลยว่าเขาเป็นพวกเจ้าชู้ประตูดิน แฟนใหม่ของเขาแต่ละคนจะสวยกว่าคนก่อนหน้าเสมอ ทุกคนทุ่มเทให้เขาสุดจิตสุดใจ แต่สุดท้ายเขาก็ถอนตัวออกมา แถมยังเป็นเพื่อนที่ดีกับแฟนเก่าเหล่านี้ต่อไปด้วยนะ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณหนูฉินจะไม่เล่นด้วยกับเขาเลย”

สีหน้าฟู่ซื่อถิงเย็นชา เขาไม่รู้สึกเลยว่านี่คือเรื่องตลก

ถังเฉียวเซินใช้คำว่างาน มานัดเดทกับภรรยาของเขา มันไร้ยางอาย ต่ำช้า เลวทรามยิ่งกว่าสัตว์ร้ายเสียอีก

“ใบหน้าฉินอันอันบาดเจ็บ ไม่ได้ออกไปข้างนอกเป็นอาทิตย์แล้ว” ฟู่ซื่อถิงกล่าว

เซิ่งเป่ยและโจวจื่ออี้ต่างประหลาดใจมาก

“ทำไมหน้าของเธอถึงบาดเจ็บได้ล่ะ?”

ฟู่ซื่อถิงลังเลไปชั่วขณะแล้วกล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง “แม่ฉันตบเธอ”

“บ้าเอ๊ย! เป็นเพราะเรื่องของฟู่เย่เฉินใช่ไหม?”

“อืม” ฟู่ซื่อถิงเบนสายตาจากหน้าจอแล็ปท็อป ยกกาแฟขึ้นจิบ รู้สึกขมเล็กน้อย “เธอไม่คุยกับฉันมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว”

เซิงเป่ย “หลังจากที่แม่นายทำร้ายเธอ นายได้ปลอบใจเธอหรือเปล่า?”

ฟู่ซื่อถิงส่ายหน้า

โจวจื่ออี้ “ถ้าอย่างนั้นคุณฟู่ได้ให้ของขวัญปลอบใจเธอหรือเปล่าครับ?”

ฟู่ซื่อถิงยังคงส่ายหน้าต่อไป

เซิ่งเป่ยและโจวจื่ออี้สูดหายใจเข้าลึก

‘แม้แต่คนโง่ก็น่าจะรู้ว่าทำไมฉินอันอันไม่คุยกับนายมาหนึ่งอาทิตย์เลย!’

“เธออยากจะหย่ากับฉัน ถ้าฉันถามเธอว่าอยากได้ของขวัญอะไร เธอจะต้องพูดว่าเอกสารข้อตกลงการหย่าแน่นอน” ฟู่ซื่อถิงพูดทีละคำ “ฉันปลอบเธอ เธอบอกว่าอย่ามาแสดงความห่วงใยปลอม ๆ กับเธอ ถ้าจะดีกับเธอจริงก็ต้องหย่ากับเธอ”

ฟู่ซื่อถิงไม่กล้าพูดหรือไม่ทำอะไรเลย เพราะฉินอันอันต้องการเพียงหย่ากับเขาเท่านั้น

เซิ่งเป่ยและโจวจื่ออี้รู้สึกเอ็นดูเขาขึ้นมาทันที

เห็นได้ชัดว่าเขาดีกว่าถังเฉียวเซินมาก แต่ทำไมเส้นทางความรักถึงได้ยากขนาดนี้ล่ะ?

‘พูดตรง ๆ มันเป็นเพราะเขาไม่มีประสบการณ์นั่นแหละ’

‘ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม ครั้งแรกย่อมไม่คุ้นเคย พอครั้งที่สองก็ชำนาญไปเอง’