รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 72

ฉินอันอันตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

หลังจากที่รู้ตัวว่าถูกวิ่งราวโทรศัพท์ ขาทั้งสองก็แยกออกเตรียมวิ่งไล่ตาม

แต่หลังจากวิ่งไปได้สองก้าว เธอก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองตั้งท้องอยู่ จึงหยุดวิ่ง หันหลังกลับอย่างรวดเร็วและเดินไปในเขตหมู่บ้าน

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ป้าจางก็โทรศัพท์ไปหาฟู่ซื่อถิง

“คุณผู้ชายคะ โทรศัพท์ของคุณผู้หญิงถูกคนร้ายขโมยไปตอนเดินเล่นค่ะ ดิฉันไปแจ้งความที่สถานีตำรวจเป็นเพื่อนเธอแล้ว แต่ตำรวจบอกกับพวกเราว่า คงไม่น่าจะได้คืน ตอนคุณผู้หญิงกลับมา ตาเธอแดงก่ำเลย บอกว่าในโทรศัพท์มีข้อมูลสำคัญเยอะมาก ตอนนี้เธอแอบร้องไห้อยู่ในห้องค่ะ”

ป้าจางทนไมไหวแล้ว คิดว่าถ้าเธอบอกเรื่องนี้กับฟู่ซื่อถิง บางทีอาจจะใช้ประโยชน์จากเส้นสายของฟู่ซื่อถิง สามารถนำโทรศัพท์เธอกลับคืนมาได้

ที่จริงแล้วป้าจางไม่แน่ใจหรอกว่าฉินอันอันแอบร้องไห้อยู่ในห้องหรือเปล่า แต่ป้าจางจงใจพูดแบบนี้ เพื่อดูว่าจะทำให้ฟู่ซื่อถิงใจอ่อนลงได้หรือไม่

คืนนี้ฟู่ซื่อถิงนัดกับถังเฉียวเซินไว้แล้ว

ตอนนี้เขาอยู่ที่ร้านอาหารที่นัดหมายไว้เรียบร้อยแล้ว และถังเฉียวเซินจะมาถึงในไม่ช้า

หลังจากรับสายป้าจางแล้ว เขาใช้เวลาครุ่นคิดอยู่ไม่ถึงหนึ่งนาที จากนั้นจึงตัดสินใจได้

หลังจากที่ถังเฉียวเซินมาถึงร้านอาหาร เห็นเพียงโจวจื่ออี้ เขาก็เลิกคิ้วถาม “เจ้านายของนายล่ะ?”

“ประธานถังครับ ขออภัยด้วย เจ้านายของผมเพิ่งจะออกไป เกิดเหตุฉุกเฉินที่บ้านของเขา ดังนั้นเขาจึงให้ผมรออยู่ที่นี่เพื่ออธิบายให้คุณฟังครับ” โจวจื่ออี้กล่าวขอโทษ

ถังเฉียวเซินหัวเราะเบา ๆ “บังเอิญจังเลย? เขาคงไม่ใช่ไม่อยากเจอฉัน ก็เลยหาเหตุผลลวก ๆ ขึ้นมาใช่ไหม?”

โจวจื่ออี้ “ถึงแม้เจ้านายของผมจะไม่อยากเจอคุณ ก็ไม่ถึงกับต้องหนีหรอกครับ เขาไม่เคยกลัวใคร”

ถังเฉียวเซินนั่งลงบนเก้าอี้แล้วใช้เวลามองโจวจื่ออี้อย่างตั้งใจ “แต่ฉันจำได้ว่าเข้ามีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับคนในตระกูลนี่นา ใครในบ้านเขาที่เกิดเรื่องงั้นเหรอ? ถึงขนาดเบี้ยวนัดกันแบบนี้”

โจงจื่ออี้ “ภรรยาของเขาครับ”

ถังเฉียวเซิน “…”

โจวจื่ออี้ “ผมเดาว่าเจ้านายของผมนัดคุณมา น่าจะเพราะเรื่องของฉินอันอัน ประธานถังครับ ถึงแม้ว่าคุณสมบัติผมอาจไม่เพียงพอ แต่ว่าผมยังอยากขอเตือนคุณ เจ้านายของผมชอบฉินอันอันมาก จะเป็นการดีกว่าถ้าคุณจะรักษาระยะห่างอย่างเหมาะสมกับฉินอันอัน”

หลังจากถังเฉียวเซินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็เอ่ยว่า “จื่ออี้ นายเคยคิดที่จะเปลี่ยนงานไหม? ฉันเสนอเงินเดือนที่สูงกว่าให้นายได้นะ”

โจวจื่ออี้พูดอย่างจริงจังและหวาดกลัว “ประธานถัง ขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณ แต่ว่าผมไม่มีแผนการเปลี่ยนงานอยู่ในสมองของผมครับ ตราบใดที่ประธานฟู่ไม่ไล่ผมออก ผมก็จะไม่ทิ้งเขา”

การมาถึงของฟู่ซื่อถิง ทำให้บรรยากาศทั่วทั้งสถานีตำรวจตึงเครียด

หลังจากหัวหน้าตำรวจรับสายแล้วก็รีบวิ่งมา

“โทรศัพท์ของคุณถูกขโมยเหรอครับ? โจรคนนี้ไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตา! ผมจะให้คนตรวจสอบกล้องวงจรปิดทันที! รับรองว่าภายในยี่สิบชั่วโมงคุณจะได้โทรศัพท์คืนมา!”

หัวหน้าตำรวจตบหน้าอกเขา รับรองกับฟู่ซื่อถิง

ฟู่ซื่อถิง “ไม่ใช่โทรศัพท์ผมที่ถูกขโมย”

“โอ้! ผมตกใจแทบตาย! ผมนึกว่าโทรศัพท์คุณถูกขโมย…”

“เป็นโทรศัพท์ของภรรยาผมที่ถูกขโมย” ฟู่ซื่อถิงดื่มชา “ผมขอคืนภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงได้ไหม?”

หัวหน้าตำรวจตกใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อว่า “ได้ครับ! ได้แน่นอน! ตอนนี้ระบบเฝ้าระวังสกายอายระจายไปเส้นหลักทุกเส้นแล้ว ต้องเอากลับมาได้แน่! ผมจะให้ลูกน้องตรวจสอบอย่างสุดกำลังทันที!”

ฟู่ซื่อถิงพยักหน้า “ลำบากคุณแล้ว”

“ไม่ลำบาก ไม่ลำบากเลยครับ! นี่คือสิ่งที่พวกเราควรทำ!” หัวหน้าตำรวจพลิกหน้าบันทึกประจำวันของคืนนี้แล้วเอ่ยว่า “ภรรยาของคุณชื่อฉินอันอันเหรอครับ?”