รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 73

ฟู่ซื่อถิง “อืม”

“ได้ครับได้ครับ! ผมจำชื่อเธอได้แล้ว!”

……

คฤหาสน์ตระกูลฟู่

ฉินอันอันนั่งอยู่หน้าโต๊ะเขียนหนังสือ ลงชื่อเข้าใช้บัญชีโซเชียลของตัวเองในคอมพิวเตอร์ แล้วส่งข้อความว่าโทรศัพท์ถูกขโมย

จากนั้นก็นั่งเหม่อลอยบนเก้าอี้อยู่ตลอดเวลา

ถ้าหากคนที่ขโมยมือถือไปจะแค่ล้างเครื่องแล้วขายทิ้งไปก็ดีน่ะสิ

เธอกลัวว่าโทรศัพท์จะถูกเปิดออกแล้วจะมีคนเห็นข้อมูลส่วนตัวข้างใน

เธอตบหัวที่กำลังวิงเวียนของตัวเอง แล้วถอนใจ

ถ้ารู้ก่อน เธอจะไม่ออกไปข้างนอกหมู่บ้านเลย

ข้างในหมู่บ้านก็เดินเล่นได้แท้ ๆ!

เธอลุกจากเก้าอี้ แล้วหยิบชุดนอน ไปอาบน้ำที่ห้องน้ำ

หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอปีนขึ้นเตียงแล้วนอนลงบนเตียง

พรุ่งนี้ต้องไปซื้อโทรศัพท์ใหม่ แล้วยังต้องทำบัตรหมายเลขโทรศัพท์ใหม่ด้วย

หลังจากเอนตัวลงนอน เธอพลิกตัวไปมา ทำยังไงก็นอนไม่หลับ

ด้านนอกประตู มีเสียงฝีเท้าเร่งรีบและเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

“คุณผู้หญิงคะ คุณหลับแล้วหรือยัง? คุณผู้ชายเพิ่งจะโทรมาบอกว่าช่วยเอาโทรศัพท์คุณคืนมาได้แล้ว ต้องการให้คุณไปเซ็นชื่อที่สถานีตำรวจค่ะ แต่ถ้าคุณไม่อยากไป คุณผู้ชายเซ็นสามารถเซ็นให้ได้…”

เสียงของป้าจางทำให้ฉินอันอันออกมาจากห้องทันที

“เจอโทรศัพท์ของฉันแล้วเหรอคะ?”

“ใช่แล้วค่ะ! คุณผู้ชายช่วยออกหน้าตามกลับมาให้คุณ” ป้าจางเน้นจุดสำคัญ “ดิฉันโทรบอกเรื่องนี้กับคุณผู้ชาย คุณไม่โกรธใช่ไหมคะ?”