รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 74

ฉินอันอันกลั้นน้ำตาไว้ ก่อนหันหลังกลับด้วยความโกรธ ก้าวเท้ายาว ๆ เดินออกจากสถานีตำรวจไป

เธอไม่ได้เซ็นชื่อ แล้วก็ไม่ได้เอาโทรศัพท์ของตัวเองคืนมาจากมือของฟู่ซื่อถิง

หลังจากฟูซื่อถิงเซ็นชื่อแทนเธอแล้ว เขาก็ออกมาจากสถานีตำรวจ

บนรถระหว่างทางกลับบ้าน

ฟู่ซื่อถิงยื่นโทรศัพท์ให้เธอ พูดเสียงทุ้มต่ำ “ผมไม่ได้ดูโทรศัพท์ของคุณ”

ฉินอันอันรับโทรศัพท์คืนมา สูดหายใจแรง “แต่คุณก็รู้แล้วว่ามีอะไรอยู่ข้างในโทรศัพท์ฉัน”

ฟู่ซื่อถิง “เรื่องนี้สำคัญมากเหรอ? รูปพุงเนี่ยนะ”

ฉินอันอันกัดฟันกรอด ในใจเตือนตัวเองไม่หยุดว่าอย่าโกรธเขา

เพราะท้ายที่สุดแล้ว เป็นเขาที่ช่วยหาโทรศัพท์คืนมา

“ฟู่ซื่อถิง ถ้าฉันบอกคุณว่า เด็กที่คุณบังคับให้ฉันทำแท้งก่อนหน้านี้ไม่ใช่ลูกของฟู่เย่เฉิน แต่เป็นของคุณ คุณจะรู้สึกผิดในใจบ้างไหม?” ฉินอันอันถามเขาโดยกำโทรศัพท์ไว้ในมือ

ฟู่ซื่อถิงหันหน้ามา แล้วมองมาทางเธอ

สีหน้าของเธอจริงจัง ไม่เหมือนกำลังล้อเล่น

“ผลทดสอบก่อนหน้านี้งั้นเหรอ?” ลูกกระเดือกของเขาขยับ น้ำเสียงแหบแห้ง

“ใช่” ฉินอันอันสบตาเขา แล้วพูดทีละคำ “คุณฆ่าลูกด้วยมือคุณเอง คุณรู้สึกผิดบ้างไหม?”

เธออยากเห็นความเสียใจปรากฏขึ้นบนหน้าเขาแม้มันจะน้อยนิดก็ตาม เธอจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง

เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่มีเลือดเนื้อ ไม่ใช่เครื่องจักรทำเงินแสนเย็นชา

เขามองเธอด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน ถึงรู้ดีว่าจะทำให้ใจของเธอแตกสลาย แต่ก็ยังเอ่ยอย่างไม่รู้สึกรู้สาว่า “ผมไม่รู้สึกผิด เขาไม่ควรเกิดมาตั้งแต่แรกแล้ว”

เธอหัวเราะเยาะ “ถ้าพ่อแม่คุณพูดแบบนี้กับคุณ คุณก็ยังใจเย็นแบบนี้เหมือนกันใช่ไหม?”

ฟู่ซื่อถิง “ถ้าหากพวกเขาไม่ให้กำเนิดผม ผมจะรู้สึกขอบคุณพวกเขามาก ฉินอันอัน ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะที่อยากเกิดมาบนโลกนี้”

เธอขมวดคิ้ว

‘เขาไม่อยากเกิดมาบนโลกนี้งั้นเหรอ?’

‘เพราะอะไร?’

‘แม่รักเขามากขนาดนั้น การงานของเขาก็ประสบความสำเร็จ ผู้คนมากมายรอบตัวเขาถือเขาเป็นศูนย์กลาง…’

‘ทำไมเขาถึงมองโลกในแง่ร้ายขนาดนี้?’