รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 75

มื้อเช้า

ทั้งสองคนนั่งที่โต๊ะอาหารตรงข้ามกัน เธอกินบะหมี่กับน้ำเต้าหู้ เขากินซีเรียลกับนม

“ขอบคุณที่ช่วยฉันตามหาโทรศัพท์กลับมาเมื่อคืนนี้นะคะ” เธอเอ่ยปากทำลายความเงียบ

“แม่ผมทำร้ายคุณ ผมต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ” เขาเองก็เอ่ยปาก แสดงคำขอโทษที่เขาเก็บกดไว้ในใจออกใาด้วยเช่นกัน

ฉินอันอันหน้าร้อนผะผ่าว “คุณไม่ได้เป็นคนทำเสียหน่อย จะขอโทษฉันทำไม?”

“การตบหน้ามันไม่ดี” เสียงของเขาแข็งขึ้นเล็กน้อย “ถ้ามีใครมาแตะหน้าผม ผมก็จะ…”

ฉินอันอันไม่รอให้เขาพูดจบ เธอยกมือขึ้นแล้วเลื่อนไปบนแก้มเขาเบา ๆ

ผิวของเขาละเอียดและเรียบเนียน ทำให้มือที่สัมผัสรู้สึกดี

ฟู่ซือถิง “…”

ดวงตาของเขาล้ำลึกยิ่งขึ้น ลูกกระเดือกขยับ แก้วนมในมือสั่นไหวเบา ๆ

“เอาล่ะ ถือว่าหายกันก็แล้วกันนะคะ” เธอหลุบตาลงดื่มน้ำเต้าหู้ แต่การเต้นของหัวใจไม่เป็นจังหวะ

นิ้วมือที่สัมผัสแก้มเขา ระอุราวกับถูกไฟไหม้ เริ่มร้อนขึ้นเรื่อย ๆ

เธอรีบกินอาหารเช้าจนเสร็จ แล้วกลับไปหลบในห้อง

วันนี้รอยแผลบนแก้มจางลงมากกว่าเมื่อวาน แล้วก็ไม่เจ็บมากแล้ว

เธอทารองพื้นเป็นชั้นบาง ๆ เพื่อปกปิดรอยช้ำบนหน้าของเธอ

เธอไม่อาจอุดอู้อยู่แต่ในบ้านได้อีกต่อไปแล้ว

ทางบริษัทฯ โทรหาเธอหลายสาย

บริษัทหลักทรัพย์ซินเหอเองก็ส่งข้อความมาสอบถามอยู่เรื่อย ๆ

เมื่อเธอแต่งตัวแบบเรียบง่ายเสร็จแล้ว พอออกมาจากห้อง ก็พบวาสฟู่ซื่อถิงก็ออกไปแล้ว

“คุณผู้หญิง คุณจะไปบริษัทใช่ไหมคะ? เดี๋ยวดิฉันให้คนขับรถไปส่งคุณนะคะ” ป้าจางพูดจบก็ไปเรียกคนขับรถให้

ฉินอันอันยืนรออยู่ที่ประตู

ตอนนี้เองที่เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดรับ