รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 76

หากพูดคำเหล่านี้ของเซิ่งเป่ยเอ่ยขึ้นที่หน้าคฤหาสน์ตระกูลฟู่ ฉินอันอันคงไม่ขึ้นรถของเขาหรอก

“คุณเซิ่ง ฉันรู้ว่าคุณอยากเอาใจเขา…” ฉินอันอันกล่าว

“ทำไมต้องเอาใจล่ะ? คุณไม่เคยให้ของขวัญเพื่อนเลยเหรอ?” เซิ่งเป่ยตอบเธอด้วยรอยยิ้ม “วันเกิดของเรา เขาก็ให้ของขวัญเราเหมือนกัน”

“โถ่...พอเขาไม่อยากได้ของขวัญ คุณก็เลยไม่ให้เขาเหรอ? แสดงว่าคุณไม่เห็นว่าเขาเป็นเพื่อน หรือแม้แต่เจ้านายเลยล่ะสิ” ฉินอันอันกล่าว “คุณอย่าเอาฉันเข้าไปเกี่ยวด้วยดีกว่า คุณไม่เคยได้ยินคำว่ากรรมตามสนองเหรอ? ถ้าฉันรับของที่คุณนำมาเพราะเจตนาจะเอาใจเขา ก็เท่ากับฉันรับของจากเขาด้วย ต่อไปถ้าเขาทำให้ฉันโกรธ ฉันก็ด่าเขาได้ไม่เต็มปากน่ะสิ”

เซิ่งเป่ยตกตะลึงเมื่อได้ยินคำนี้

‘ด่าเขาได้ไม่เต็มปาก?’

‘ปกติเธอทำกับเขาแบบนั้นเหรอ?’

เซิ่งเป่ยเริ่มสงสัยแล้วว่าเจ้านายของเขาอาจมีแนวโน้มชอบความรุนแรง

“คุณลองหาทางอื่นดูเถอะ! ฉันต้องขอตัวก่อน” หลังจากที่ฉินอันอันพูดจบ เธอก็กำลังจะเดินจากไป

เซิ่งเป่ยรีบคว้าแขนของเธอไว้ทันที

“คุณฉิน วันเกิดของซื่อถิงปีนี้สำคัญเป็นพิเศษ” เซิ่งเป่ยได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว ด้วยทักษะการแสดงที่สมบูรณ์แบบของเขา ทำให้ฉินอันอันเงียบไปทันที “หลังจากวันเกิดของเขาเมื่อปีที่แล้ว มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น หลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างสาหัส เขาก็กลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง ตอนนั้นหมอบอกว่าเขาคงอยู่ได้อีกไม่นาน...พวกเราไม่คิดว่าเขาจะฟื้น แต่เขาก็ฟื้นขึ้นมาได้ วึ่งนั่นนับว่าโชคดี ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ได้อยู่จนถึงวันเกิดปีนี้…”

จู่ ๆ หัวใจของฉินอันอันอ่อนยวบยิ่งกว่าสำลี

เมื่อลองคิดว่าหากเรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเธอเอง ถ้าเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง นั่นคงทรมานไม่น้อยเลย!

‘เซิ่งเป่ยแค่อยากฉลองวันเกิดของฟู่ซื่อถิง และมอบของขวัญให้เขาเพื่อทำให้เขามีความสุข แล้วเขาผิดตรงไหน?’

“คุณฉิน ไม่ต้องกังวล เราจะไม่ให้ของขวัญราคาแพงเกินไป คุณแค่ยอมรับมันไปด้วยความสบายใจก็พอแล้วครับ” เซิ่งเป่ยกล่าวเสริม

ฉินอันอันชี้ไปที่เคาน์เตอร์เครื่องประดับ “ของทุกชิ้นที่อยู่ที่นี่ไม่มีชิ้นไหนราคาถูกเลย เราย้ายไปที่อื่นกันเถอะ"

เธอตกลงที่จะรับของขวัญแล้ว!

“คุณฉินครับ คุณอยากซื้อโฟมล้างหน้าไหมครับ? ผมเห็นว่าคุณใช้รองพื้น คุณอยากลองเปลี่ยนรองพื้นใหม่ไหมครับ? หลังจากใช้รองพื้นแล้วก็ต้องล้างเครื่องสำอางออก ซื้อคลีนซิ่งออยล์สักขวดไหมครับ?” เซิ่งเป่ยเริ่มเอาใจเธอ

“คุณฉินมีข้อมือเล็กแบบนี้ ถ้าได้ใส่สร้อยข้อมือคงจะดูดีไม่น้อยเลยนะครับ! อย่างนั้นซื้อสร้อยข้อมือเถอะ! สร้อยข้อมือราคาไม่แพงด้วย!”

"คุณฉินว่ากระเป๋าร้านนี้เป็นยังไงบ้างครับ? ซื้อสไตล์คลาสสิกดีกว่า! สไตล์คลาสสิกดูมีเสน่ห์ แถมยังใบใหญ่ จุของได้เยอะอีกด้วย! ทั้งสวยและยังใช้งานได้จริง!”

“คุณฉินครับ...พื้นรองเท้าของคุณพังแล้ว งั้นซื้อรองเท้าใหม่สักคู่! ผมรู้จักร้านที่ขายรองเท้าส้นเตี้ยที่ไม่ทำให้เจ็บเท้าด้วย เดี๋ยวผมพาไปครับ!”

......

ฉินอันอันมองเซิ่งเป่ยเปลี่ยนไป

ดูเหมือนเขาจะมีพลังเหลือเฟือทีเดียว

ยิ่งกว่านั้นเขายังรู้ทุกอย่าง

แม้แต่ชนิดผ้าเช็ดตัวที่ใช้ดี ชุดชั้นในยี่ห้อที่ใส่สบายกว่า เขารู้ไม่หมดทุกอย่าง

อีกนิดจะเป็นเพื่อนสาวกับเธอแล้ว

ถ้าเขาไม่ใช่ประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินของฟู่ซื่อถิง เธอคงจะระแวงน้อยลงกว่านี้

หลังจากช้อปปิ้งตลอดทั้งเช้า ฉินอันนันก็รู้สึกปวดหลัง

เมื่อเห็นร้านอาหารร้านหนึ่ง เธอก็เดินเข้าไปนั่งทันที

“คุณฉิน คุณอยากทานอะไรครับ? สั่งได้ตามสบายเลย” เซิ่งเป่ยยกเมนูด้วยมือทั้งสองข้าง

ฉินอันอันแค่รู้สึกเหนื่อย ไม่ได้หิวเท่าไหร่

“คุณเซิ่ง ถ้ามีเรื่องอะไรแบบยี้อีก อย่าเรียกหาฉันนะคะ ฉันจะช่วยคุณแค่ครั้งนี้เท่านั้น”

เมื่อเช้าก็ซื้อของขวัญไปราว ๆ ยี่สิบสามสิบชิ้นแล้ว

ในใจของเธอทั้งปั่นป่วน กระสับกระส่ายและไม่สบายใจ

ถ้ารู้ก่อนเธอคงไม่ตกปากรับคำ

‘รับของคนอื่นมาแล้วก็ยากที่จะปฏิเสธคำขอของเขา’

ตอนนี้พอเธอคิดถึงฟู่ซื่อถิง เธอก็รู้สึกว่าภายนอกของเขาก็ไม่ได้แสดงความเกลียดชังแล้ว

‘ปวดหัวจัง’

‘ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเผชิญหน้ากับเขายังไง?’

เซิ่งเป่ยจิบน้ำแล้วพูดอย่างใจเย็น “ยังไงก็ขอบคุณคุณฉินมากนะครับสำหรับวันนี้! ส่วนถังเฉียวเซิน คุณยังไม่ได้ตอบกลับใช่ไหมครับ?”

“ยังค่ะ” ฉินอันอันกล่าว “เมื่อคืนนี้เขาส่งอีเมลถึงฉันว่าได้ปรับแผนให้เหมาะสมแล้ว ให้ฉันลองดู แต่ฉันยังไม่ได้เปิดอ่านเลยค่ะ”

“ถังเฉียวเซินคนนี้พยายามอย่างหนักเพื่อร่วมมือกับคุณ!” เซิ่งเป่ยเตือน “ยิ่งเขามีความกระตือรือร้นมากเท่าไร คุณก็ยิ่งต้องระมัดระวังให้มากขึ้นเท่านั้น”