ราชาเทพเสินโจว นิยาย บท 7

“ฉันมันสารเลวเหรอ? ฮาฮา ถ้าเธอยังกล้าทำตัวไม่เคารพแบบนี้กับฉันละก็ รอเธอแต่งงานกับพี่ชายปัญญาอ่อนของฉันแล้ว ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าอะไรถึงจะเรียกว่าเลวสุดๆ！”โจวหยุนพูดพร้อมกับยิ้ม

เสิ่นเสวี่ยโกรธจนกัดฟันแน่น ที่จริงเธอไม่ได้สนใจเรื่องที่ต้องแต่งงานเข้าไปเป็นเมียน้อยในตระกูลโจวอยู่แล้ว เพราะเธอคิดไว้แล้ว ขอแค่เถียนเถียนได้รับการรักษาจนหายดีได้ เธอก็จะฆ่าตัวตายทันที

ตอนนี้ เถียนเถียนหายดี เป็นความหวังเดียวที่ทำให้เธอยังมีชีวิตอยู่ต่อไป

ฟทางตระกูลให้เธอเข้ารับการอบรมของตระกูลจากนั้นก็แต่งงานเข้าตระกูลโจว เห็นได้ชัดว่าอยากให้เธอไปเป็นสปาย ถึงขั้นที่ว่าบังคับเธอไปควบคุมตระกูลโจว สุดท้ายจะได้กลืนตระกูลโจวรวมกัน

พวกนี้ เธอรู้หมดทั้งนั้น

แต่ก็ไม่สำคัญแล้ว ขอแค่เถียนเถียนหายดี ให้หยางยี่พาเถียนเถียนหนีไป หนีไปให้ไกลเท่าที่ไกลได้ เธอก็พอใจแล้ว

ส่วนโจวหยุนที่อยู่ตรงหน้า เสิ่นเสวี่ยไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ ก็แค่ขยะสังคมคนหนึ่ง

เสิ่นเสวี่ยหายใจลึกๆ หันหน้ากลับแล้วเดินไป ไม่ได้สนใจโจวหยุนอีก

ท่าทีแบบนี้ ทำให้โจวหยุนโกรธจนกัดฟัน เขาคิดไว้แล้ว ขอแค่เสิ่นเสวี่ยแต่งเข้าตระกูลโจว เขาจะทรมานนังกะหรี่นี้ทุกวันเลย！

นังกะหรี่ที่มีอะไรกับผู้ชายเถื่อนจนมีลูกเถื่อนออกมา ถ้าหากไม่ได้อยู่ในตระกูลเสิ่น ถึงแม้จะเป็นเมียน้อย ตระกูลโจวก็ไม่เอาหรอก！

แต่โจวหยุนก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า เสิ่นเสวี่ยสวยมากจริงๆ เขาหมายปองมาตั้งนานแล้ว แต่เสียดายสุดท้ายก็ไม่ได้เป็นของเขา แต่ถูกพี่ชายที่ปัญญาอ่อนของเขาได้ไป！

โจวหยุนโมโหอย่างหนัก มองเห็นแผ่นหลังที่เย้ายวนของเสิ่นเสวี่ย เขาอยากจะกดเธอลงกับพื้นแล้วถูไปถูมาใจจะขาด

ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงคนเมื่อก่อนหน้านี้ เขาได้ยินชัดเจนว่า ชื่อหยางยี่

โจวหยุนหยิบโทรศัพท์ออกมา “มีอยู่สองเรื่อง เสิ่นเสวี่ยของตระกูลเสิ่นที่จะแต่งเข้ามาเป็นพี่สะใภ้ของฉันในอีกหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้า ไปตรวจสอบมาว่าไปมีลูกกับผู้ชายเถื่อนคนไหนมา！ อย่างที่สอง ไปสืบหาคนที่ชื่อหยางยี่！”

……

“ย้าย ย้ายโรงพยาบาลแล้วเหรอ? นี่มันเป็นไปไม่ได้！”เสิ่นเสวี่ยถือประวัติการย้ายไว้บนมือ บนหน้าที่งดงามเต็มไปด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

และเมื่อเธอได้เห็นชื่อโรงพยาบาลที่ถูกย้ายไป เสิ่นเสวี่ยทั้งคนหยุดชะงัก“โรงพยาบาล No.1 บูโด！ นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น！”

บูโดเป็นที่แบบไหนกัน นั่นน่ะเป็นฐานทัพทหารนะ！

“ใครกันที่สามารถส่งเถียนเถียนไปที่ฐานทัพทหาร?”

“เป็นไปได้ไหมที่จะเป็นหยางยี่?”

“ไม่ไม่ ไม่มีทาง ไม่มีทางเป็นเขา！”

ในลึกๆของหัวใจ เสิ่นเสวี่ยไม่อาจยอมรับได้ว่าหยางยี่จะมีความสามารถขนาดนี้

ตั้งแต่5ปีก่อนที่หยางยี่จากไป เริ่มแรกเธอยังแอบคาดหวัง แต่นานๆเข้า ความลำบากและความทุกข์ทรมานที่เธอแบกรับก็เพิ่มมากขึ้น เธอคิดถึงอยู่ทุกวี่ทุกวัน ร้องไห้รอคอยอยู่ทุกคืน

แต่เขา ก็ไมได้ปรากฏตัวอีกเลย

เธอจึงมั่นใจว่า หยางยี่หนีไปจริงๆแล้ว ละทิ้งเธอและลูกสาวไป คนๆนั้น เขาเป็นสารเลวที่ไม่มีความรับผิดชอบ！

จากนั้น เธอเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ แต่ความโกรธแค้นที่มีต่อหยางยี่ก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน

ในใจของเธอภาพลักษณ์ที่ดีของหยางยี่ในตอนแรก ก็เริ่มพังลงเรื่อยๆ

ตอนนี้ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางเชื่อว่าหยางยี่จะมีความสามารถมากขนาดนี้ ที่สามารถย้ายเถียนเถียนไปที่โรงพยาบาล No.1 บูโด สารเลวนั้นทำไม่ได้หรอก เขาก็เป็นแค่สารเลวคนหนึ่ง！

ในใจของเสิ่นเสวี่ยคิดไปมาไม่หยุด แต่ตากลับแดงขึ้นซะแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น ถึงเธอจะโกหกตัวเองได้ แต่ใบย้ายโรงพยาบาลที่อยู่ตรงนี้ ไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใครอีก！

แต่ถ้าเป็นเขาจริงๆ เขาที่เก่งขนาดนี้ แล้วทำไม6ปีที่ผ่านมานี้ไม่ยอมมาหาแม่ลูกคู่นี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว เขาชั่งใจร้าย แล้วตอนนี้จะกลับมาอีกทำไม！

เธอในตอนนั้นรักเขามากเท่าไหร่ ตอนนี้ก็แค้นเขามากเท่านั้น！

เสิ่นเสวี่ยหันตัวจะไปทันที เธอจะไปบูโด ไปหาลูกสาว ไม่ได้เห็นหน้าลูกสาว เธอไม่วางใจ ถึงตายก็ตายตาไม่หลับ！

……

ณ โรงพยาบาล No.1 บูโด ด้านนอกห้องสังเกตการณ์โรคร้ายแรง หยางยี่มองเห็นหน้าที่ขาวซีดของเถียนเถียน เขาที่ใบหน้าเยือกเย็นมาหลายปี เวลานี้ก็อ่อนโยนขึ้นมาไม่น้อย

ห้องข้างๆ ผู้เชี่ยวชาญหลายคนกำลังปรึกษา หารือ ทำการทดลอง