ราชันบัลลังก์เลือด(原血神座) นิยาย บท 101

บทที่ 101 ไม่ไร้ความหมาย

หลินเย่เม่านอนเปลือยเปล่าอยู่บนหินแผ่นยาว ทั้งมือและเท้าถูกมัดไว้ด้วยกล้ามเนื้อสัตว์อสูรที่ชุ่มไปด้วยยา

เขาเหลือบมองซูเฉินด้วยสีหน้าหวาดกลัว คำต่าง ๆ มากมายเช่น “กระต่าย (1)” “สามี” และ “บั้นท้ายตกอยู่ในอันตราย” ต่างแล่นเข้ามาในหัวเขา

ทว่าเขาคงคิดมากเกินไปจริง ๆ

ซูเฉินไม่ได้สนใจบั้นท้ายเขาแม้แต่นิด

ที่อีกด้าน แท่นประดิษฐ์ได้ถูกจัดวางไว้อย่างเรียบร้อยแล้ว

เป็นแท่นประดิษฐ์ของอูเอ่อร์หลี่นั่นเอง ซูเฉินย้ายมันมาไว้ที่นี่ พื้นที่บนโต๊ะเต็มไปด้วยขวดยาและหม้อเล็กที่อูเอ่อร์หลี่เคยใช้วางกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด

ตอนนี้ซูเฉินกำลังง่วนอยู่กับแท่นประดิษฐ์

เด็กหนุ่มกำลังคิดลองสูตรยาของอูเอ่อร์หลี่ดู

ซูเฉินค่อย ๆ เทของเหลวสีน้ำเงินจากถ้วยแก้วลงใส่ขวดยาที่เตรียมไว้ ทันใดนั้นควันสีขาวก็พวยพุ่งออกมา ยาสีน้ำเงินกลายเป็นสีเขียวในพลัน มันเริ่มผลิตฟองอากาศออกมาราวกับเป็นยาพิษที่กำลังเดือดพล่าน

“ใครจะรู้ว่าหญ้าซ่อนครามและสามบุปผาสกัดจะทำปฏิกิริยากันเช่นนี้ น่าสนใจจริง ๆ” ซูเฉินพึมพำกับตนเอง

ในตอนที่พึมพำกับตนเอง เขาก็ถือขวดยาในมือส่งให้หลินเย่เม่า จากนั้นง้างปากเขาเปิดออก

‘มันจะวางยาพิษ!’ หลินเย่เม่าคิด ในใจพลันแตกตื่น

เคราะห์ร้ายที่ไม่ว่าจะต้านทานอย่างไรก็ไร้ผล ในที่สุดของเหลวไหลนั่นก็ไหลเข้าสู่ร่างหลินเย่เม่า ทันใดนั้นในร่างก็รู้สึกรุ่มร้อนขึ้น ราวกับมีบางอย่างเดือดพล่านอยู่ภายใน

“ไม่!” เขาตะโกนเสียงดัง

“ไม่ต้องห่วง นี่ไม่ใช่ยาพิษ” ซูเฉินกล่าว “เป็นเพียงยายากระตุ้นสายเลือดชนิดหนึ่งเท่านั้น”

ยากระตุ้นสายเลือด ?

หมายความว่าอย่างไร ? หลินเย่เม่าไม่เข้าใจ

“เป็นยากระตุ้นสายเลือดที่ทดลองไม่สำเร็จชนิดหนึ่ง” ซูเฉินเอ่ย “ผู้ที่คิดค้นยาชนิดนี้ขึ้นมามีความคิดเป็นเอกลักษณ์ เขารู้ว่าเผ่าสัตว์อสูรธรรมดาทั้งหลายสืบเชื้อสายมาจากเทพอสูรบรรพกาลอันทรงพลัง แต่เป็นเพราะสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไปทำให้พวกมันอ่อนแอลงเรื่อย ๆ แต่เขาก็ยังเชื่อว่าสายเลือดที่ซ่อนลึกอยู่ในร่างของพวกมันยังคงมีพลังมหาศาลซุกซ่อนอยู่ ดังนั้นเขาจึงคิดจะพัฒนายาที่สามารถเร่งพลังนั้นได้ขึ้นมา……”

“เช่นนั้นแล้วผลเป็นยังไง ?” หลินเย่เม่าถามด้วยความประหลาดใจ ความร้อนในร่างยังคงแล่นขึ้นเป็นระยะ หากแต่หลินเย่เม่าไม่หวาดกลัวอีกต่อไป

ซูเฉินตอบ “เรียบง่ายมาก เมื่อทำเช่นนั้นเขาก็จะสามารถครอบครองสายเลือดอันทรงพลังได้…… ผู้ที่คิดค้นยานี่ขึ้นมาไม่ได้แข็งแกร่งนัก ค่อนข้างอ่อนแอเสียด้วยซ้ำ น่าจะแข็งแกร่งพอ ๆ กับเจ้าหรือไม่ก็ข้าเท่านั้น”

การสืบต่อสายเลือดนั้นเป็นเรื่องที่ขัดแย้งกันมาก

ด้านหนึ่งคือ สายเลือดนั้นสามารถรับมาได้เพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น ดังนั้นยิ่งได้รับสายเลือดที่ทรงพลังมากขึ้นเท่าไหร่ยิ่งดี อีกด้านหนึ่งคือ ยิ่งสายเลือดทรงพลังมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งหาได้ยากมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นชั่วชีวิตของคนส่วนมากจึงไม่มีโอกาสได้รับสายเลือดทรงพลังมาถือครอง

เมื่อเป็นเช่นนี้ เพื่อสรรหาโอสถสืบสายเลือดที่โดดเด่นเหนือใคร เหล่าผู้คนจึงคิดค้นหาวิธีอันหลากหลายขึ้นมา

สำหรับคนส่วนมากแล้ว การหาเงินมาซื้อโอสถสืบสายเลือดจากผู้มีความสามารถย่อมเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด เช่นหลินเย่เม่าที่พึงพาตระกูลตนในการสืบสายเลือดอันโดดเด่นมา ซึ่งก็เป็นทางเลือกที่มีเหตุผล

หากแต่คนบางจำพวกก็ชอบใช้วิธีที่แปลกแยกไม่เหมือนใคร

อูเอ่อร์หลี่เป็นคนจำพวกนั้น

ในฐานะที่เขาเป็นชนเผ่าอาร์คาน่า ตั้งแต่ลืมตาดูโลกก็ถูกลิขิตชีวิตไว้แล้วว่าไม่มีวันลืมตาอ้าปาก ไม่เช่นนั้นชีวิตจะถูกตามรังควาญหลอกหลอนไม่จบไม่สิ้น ดังนั้นจึงไม่มีโอกาสหาซื้อสายเลือดมาใช้ได้เลย ได้แต่พึ่งความสามารถตนเองเท่านั้น

หากแต่อูเอ่อร์หลี่ไม่ต้องการสายเลือดระดับต่ำ

เป็นเพราะเขาไม่ต้องการใช้ชีวิตธรรมดาสามัญ ต้องการค้นหาเส้นทางที่เป็นของตนเอง เส้นทางของเผ่าอาร์คาน่า

เขามีความคิดเช่นนี้ ‘ในเมื่อข้าไม่แข็งแกร่งพอจะจับอสูรกายที่แข็งแกร่งมากลั่นเอาสายเลือดได้ ดังนั้นข้าจะกระตุ้นสายเลือดโบราณอันทรงพลังของอสูรร้ายที่อ่อนแอกว่ามาใช้เองเสียเลย’

ดังนั้นเขาจึงคิดค้นยากระตุ้นสายเลือดขึ้นมา

“น่าเสียดายที่สุดท้ายเขาก็ทำไม่สำเร็จ” ซูเฉินถอนหายใจ “แม้กระบวนการคิดของเขาจะฉลาดล้ำเลิศ หากแต่มีความทะเยอทะยานมากไป เขาเพียงตัวคนเดียวไม่อาจทำมันให้เป็นจริงได้”

เมื่อหลินเย่เม่าได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจ “เจ้าจะบอกว่ายานี่……”

“นี่เป็นยากระตุ้นที่ทดลองไม่สำเร็จ” ซูเฉินตอบ “ไม่สามารถใช้กระตุ้นสายเลือดที่หลับใหลอยู่ได้ ทำได้เพียงกระตุ้นให้พลังจากสายเลือดเดือดพล่านและแผ่ขยายออกเท่านั้น…”

“ไม่!” หลินเย่เม่าร้องขึ้นด้วยความหวาดกลัว

ในด่านก่อเกิดลมปราณ การสำแดงพลังของสายเลือดนั้นมีขีดจำกัด หากเลือดเดือดพล่านเกินควร ทั้งสายเลือดและร่างกายอาจทนรับไม่ได้ เกิดผลข้างเคียงหลายประการ คนที่มีอาการเช่นนี้รุนแรงอาจถึงตายได้

“ไม่ต้องห่วง เจ้าไม่ตายหรอก ข้าเพียงต้องการดูว่าสายเลือดอสรพิษทะยานจะเคลื่อนไหวในร่างกายเจ้าอย่างไร” ซูเฉินเอ่ยจุดประสงค์ของตนออกไปอย่างชัดเจน

จุดประสงค์ของเขาคือการสังเกตและศึกษาสายเลือดอสรพิษทะยาน