ราชันบัลลังก์เลือด(原血神座) นิยาย บท 136

บทที่ 136 เหตุการณ์ระดับอาณาจักร

ผู้ตายเป็นชายหนุ่มผิวขาว ดวงตากลมโตของเขาเบิกกว้างแม้ว่าจะตายไปแล้ว พวกมันจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและเต็มไปด้วยความกลัว สีหน้าของคนผู้นี้เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

ราวกับเขากำลังพูดว่า ‘มันเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นกับข้าได้อย่างไร?’

ที่หน้าอกของเขามีรูขนาดใหญ่อยู่ เลือดที่ออกมาจากรูนั้นไหลซึมไปทั่วจนร่างกายของเขาเปียกโชก

ทว่าบาดแผลฉกรรจ์กลับไม่ใช่ที่ตรงนั้น แต่เป็นที่ลำคอของเขา

มีรูที่หน้าตาคล้าย ๆ กันอยู่ที่นั่น แม้มันจะไม่ใหญ่เท่า แต่มันก็ฉีกทะลุและทำลายลำคอของเขาไปหมดแล้ว

“เป็นแผลจากดาบ มันถูกใครบางคนฆ่า” ซูเฉินขึ้นกล่าวหลังจากตรวจสอบบาดแผล

สถาบันมังกรซ่อนเร้นอนุญาตให้มีการตายเกิดขึ้นได้ เพราะอย่างไรเสีย ในการแข่งขันนี้ก็มีผู้คนนับหมื่นมาเข้าร่วม รวมทั้งเหล่าสัตว์อสูรอีกนับไม่ถ้วน มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะรับประกันความปลอดภัยให้พวกเขาทั้งหมด

การอนุญาตมันก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่เมื่อพวกเขาเห็นคนนอนตายอยู่ตรงหน้า พวกเขาก็ยังคงรู้สึกอึดอัดและไม่สบายใจอยู่ดี

มันเป็นเพียงการแข่งขันเพื่อตำแหน่งสิทธิ์ลงทะเบียน ไม่ใช่การต่อสู้แห่งความเป็นความตาย และยิ่งไปกว่านั้นที่นี่ยังไม่ใช่สนามรบสำหรับการสังหารหมู่อย่างป่าเถื่อน หากพวกเขาตายลงเพราะสัตว์อสูร พวกเขาคงทำได้เพียงแต่โทษว่าตัวพวกเขาขาดทักษะและโชคร้าย ทว่าการที่พวกเขาต้องตายมือของมนุษย์ด้วยกัน จะนับว่าอย่างไรดี?

“ร่องรอยของการต่อสู้เกิดขึ้นจากที่นั่นมาจนถึงตรงนี้ ชายคนนี้โดนไล่ล่ามาแล้วก็ถูกฆ่า” หวังโต้วซานมองไปยังอีกจุดไกล ๆ ก่อนจะกลับมามองดูที่ช่วงเอวของผู้ตาย มันความจะมีป้ายหยกแขวนอยู่ที่นั่น แต่ในตอนนี้กลับไม่มีอะไรเลยนอกจากเชือกที่มีร่องรอยถูกตัด

“เชือกถูกตัดครึ่ง ชายคนนี้จึงไม่สามารถทำลายป้ายหยกเพื่อหลบหนีได้ ฆาตกรจงใจตัดทางหนี!” ซูเฉินกล่าวเสริม

“คอของเขาถูกระเบิดด้วยการโจมตีในครั้งเดียว นั่นไม่ใช่การโจมตีทั่วไป มันเป็นทักษะต้นกำเนิดที่สามารถระเบิดได้หลังจากที่ดาบทะลุร่างของเหยื่อและทิ้งบาดแผลสาหัสเอาไว้ ทักษะต้นกำเนิดนี้มีพลังสังหารที่ยอดเยี่ยมอย่างยิ่ง” หวังโต้วซานกล่าวขณะที่เขาชี้ไปที่ลำคอของเหยื่อ

ซูเฉินกล่าวต่อว่า “ที่ศพก็มีบาดแผลมากถึง 12 แห่ง เห็นได้ชัดว่าฆาตกรสามารถสังหารคู่ต่อสู้ได้ในครั้งเดียว แต่มันกลับเลือกที่จะเล่นกับเหยื่อของมัน …”

เขายังไม่ทันที่จะพูดจนจบประโยค ทั้งสองคนมองหน้ากันและพูดว่า “มันสนุกกับการฆ่าคู่ต่อสู้ของมัน!”

สัมผัสอันเย็นเฉียบบางอย่างซึมเข้าไปในหัวใจของพวกเขาพร้อม ๆ กัน

“นี่ เจ้าคิดว่ามันเป็นไปได้ไหมที่เจ้าฆาตกรกับเหยื่อจะเป็นคู่แค้นผู้ไม่ถูกชะตากัน เรื่องเช่นนี้มันถึงได้เกิดขึ้น?” หวังโต้วซานถาม

“มันก็เป็นไปได้” ซูเฉินเอานิ้วจุ่มเลือดของเหยื่อและเริ่มสังเกตไปรอบ ๆ พลางกล่าวว่า “หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น”

“ใช่ หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น” หวังโต้วซานถอนหายใจ

หากเป็นเพียงความไม่พอใจส่วนตัว เรื่องทุกอย่างก็จะจบลงทันทีที่ผู้เข้าสอบคนนี้ถูกสังหาร

แต่ถ้าไม่ใช่ สถานการณ์ของเรื่องนี้ก็คงจะซับซ้อนยิ่งกว่านี้

หวังโต้วซานต้องการจะพูดอะไรบางอย่างอีก แต่เขาพบว่าซูเฉินยังคงจ้องมองไปที่เลือดด้วยสายตาแปลก ๆ เขาจึงถามออกไปด้วยความสงสัย “เจ้ากำลังมองหาอะไรอยู่?”

“พลังต้นกำเนิดที่ฆาตกรผู้นี้ใช้มีคุณสมบัติของไฟและมีลักษณะของระเบิด แม้ว่ามันจะไม่ทรงพลังมากนัก แต่ก็สามารถใช้ได้อย่างต่อเนื่อง” ซูเฉินกล่าว

“ดังนั้นรูปแบบการโจมตีของมันคงจะเป็นประเภทที่ดูเหมือนอ่อนแอ แต่ถ้าคู่ต่อสู้โดนเข้าไปก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัสและอาจเป็นอัมพาตได้ วิธีการโจมตีของฆาตกรจึงไม่น่าจะใช่การโจมตีอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา กลับกันควรจะเป็นการโจมตีด้วยดาบเบาที่เน้นความรวดเร็วและแม่นยำเป็นหลัก”

“ตราบเท่าที่สามารถทำร้ายคู่ต่อสู้จนได้รับบาดเจ็บได้ บริเวณที่เหยื่อได้รับบาดแผลก็จะสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไป เหยื่อได้รับบาดเจ็บไปถึง 12 ครั้ง ไม่เพียงแค่จะทำให้ฆาตกรสามารถเล่นกับมันได้ แต่เป็นเพราะบาดแผล 12 แห่งนี้ต่างหากที่ทำให้เหยื่อไม่มีแรงพอจะต่อสู้กลับอีกต่อไป”

“เจ้าสามารถมองเห็นได้ขนาดนั้นเชียว?” หวังโต้วซานถามด้วยความตกใจ

ซูเฉินกล่าวต่อไปว่า “การโจมตีแบบที่สามารถระเบิดภายในได้เช่นนี้ ควรจะเป็นทักษะต้นกำเนิดจากสายเลือด เจ้าพอจะรู้จักตระกูลใดในเขต 5 ที่มีความสามารถทางสายเลือดเช่นนี้หรือไม่?”

หวังโต้วซานส่ายหัว

“เครื่องมือสกัดสายเลือดมีมานานกว่าสองหมื่นปีแล้ว หากเราสมมติว่ามีการผลิตสายเลือดใหม่สิบครั้งต่อปี ปัจจุบันนี้ก็คงจะมีตระกูลสายเลือดชั้นสูงมากถึงสองแสนกว่าคน”

“แม้ว่าในความเป็นจริงจะไม่ได้มีมากมายขนาดนั้น เพราะท้ายที่สุดแล้ว ตลอดหลายปีที่ผ่านไป ก็มีหลายคนได้เปลี่ยนแปลงหรือหายไปตามกาลเวลา แต่ที่แน่ ๆ เผ่ามนุษย์มีตระกูลสายเลือดชั้นสูงอย่างน้อยนับหนึ่งแสนคน เพียงแค่อาณาจักรหลงซางแห่งเดียวก็มีอยู่มากกว่าหมื่นคนแล้ว และเขตที่ 21 ของหลงซาง มณฑลสามเทือกเขานี้ก็มีตระกูลสายเลือดชั้นสูงอยู่เกือบห้าร้อยตระกูล แล้วข้าจะรู้จักพวกมันทั้งหมดได้อย่างไร ?”