ราชันบัลลังก์เลือด(原血神座) นิยาย บท 71

บทที่ 71 หนวดอากาศ

วันต่อมา เยี่ยเม่ยก็นำข่าวจากเบื้องบนมาบอกแก่ซูเฉิน

พวกเขาตกลงให้ซูเฉินยืมคนได้

ขั้นพลังด่านทะลวงลมปราณระดับกลางหนึ่งคน ด่านกลั่นโลหิตระดับสูงสามคน ด่านก่อเกิดลมปราณระดับสูงอีกสามคน ไม่เพียงแต่สามารถใช้คนเหล่านี้สยบแนวหน้าของกองกำลังหุบเขาเงาได้ ทว่าทางองค์กรยังส่งผู้มีขั้นพลังด่านกลั่นโลหิตเพิ่มให้หนึ่งคน และยังเพิ่มด่านก่อเกิดลมปราณมาให้อีกสองคนเป็นกำลังเสริม แน่นอนว่าซูเฉินยังต้องจ่ายเงิน ค่าจ้างผู้มีขั้นพลังด่านทะลวงลมปราณระดับกลางหนึ่งคนใช้หินพลังต้นกำเนิดระดับต่ำวันละสี่พันก้อน ด่านกลั่นโลหิตระดับสูงสามคนใช้หินสองพันก้อน ส่วนด่านก่อเกิดลมปราณนั้นถูกกว่ามาก ใช้เพียงหินพลังต้นกำเนิดเพียงวันละสองร้อยก้อน รวมแล้ววันหนึ่งจ่ายหินพลังต้นกำเนิดระดับต่ำประมาณหกพันก้อน

นอกจากนี้ทางองค์กรยังต้องการให้แบ่งของให้คนที่ได้เข้าร่วมการต่อสู้อย่างเท่าเทียมกัน และหากของที่ริบจากกองกำลังหุบเขาเงามีมูลค่ามากกว่าหินพลังต้นกำเนิดหกพันก้อน คนเหล่านั้นจะแบ่งประโยชน์ส่วนเกินกึ่งหนึ่งให้กับองค์กร

ความต้องการนี้ไม่มากเกินไป ถึงซูเฉินจะเป็นผู้วางแผน แต่คนที่ต้องเสี่ยงก็คือพวกเขา เป็นเพราะกำลังคนซึ่งเป็นส่วนสำคัญนั้นเป็นสิ่งที่อีกฝ่ายตระเตรียมมาให้ หากไม่มีคนเหล่านี้ซูเฉินก็ไม่อาจทำภารกิจนี้ได้สำเร็จ ที่มากไปกว่านั้น ทางองค์กรเห็นว่าครั้งนี้เป็นซูเฉิน หากเป็นคนอื่นแล้วไซร้ คงมิวายได้แบ่งส่วนแบ่งเป็นเจ็ดสิบต่อสามสิบเป็นแน่

ตนเองแข็งแกร่งไม่พอแล้วจะโทษใครได้เล่า?

ทว่าอีกฝ่ายยังบอกอีกว่าหากภารกิจครั้งนี้สำเร็จด้วยดีจะยอมขายเครื่องมือต้นกำเนิดเหล่านั้นให้ในราคาเท่ากับหินพลังต้นกำเนิดแปดพันก้อน ไม่จำเป็นต้องมาขอยืมอีก ทั้งยังให้รองเท้าย่ำเมฆีเป็นของแถม เพราะอย่างไรก็เกือบจะใช้งานไม่ได้แล้ว เหตุใดไม่ใช้มันเพื่อสานสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้นเล่า ?

ถึงเครื่องมือต้นกำเนิดสามชิ้นนี้จะมีข้อบกพร่องอยู่บ้าง ดังนั้นขายทั้งหมดนี้ในราคาเท่ากับหินพลังต้นกำเนิดแปดพันก้อนก็นับว่าเป็นราคาที่ไม่เลวแล้ว ซูเฉินใช้ของเหล่านี้จนชินมือแล้ว ทั้งอีกฝ่ายก็ยังสามารถกำจัดของที่ตนไม่ใช้แล้วออกไปได้ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่น่ายินดีหรอกหรือ?

เมื่อเจรจาตกลงทุกอย่างกันลงตัว สิ่งที่เหลือคือการรอคอย

ในระหว่างช่วงเวลาแห่งการรอคอยนั้นเอง ซูเฉินก็ไม่ได้นั่งเฉย ๆ เขายังคอยฝึกฝนทักษะต้นกำเนิดของตนเองอย่างขะมักเขม้นด้วย

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ถังเจิ้นก็ศึกษาประวัติศาสตร์ ตรวจสอบซ้ำสองครั้งหรือบางทีก็สามครั้งเพื่อให้สามารถแปลอักขระโบราณของเผ่าอาร์คาน่าออกมาให้ประณีตที่สุด

วันนี้ซูเฉินเพิ่งจะเดินทางมาถึงยังศาลาหยกพิสุทธิ์ ถังเจิ้นเดินมาหาเขาด้วยใบหน้าตื่นเต้นยินดียิ่ง

“นายน้อย!”

ซูเฉินรู้ในทันทีว่าถังเจิ้นคงจะทำการแปลอักขระโบราณพวกนั้นเสร็จเป็นรูปเป็นร่างแล้ว เขาเอ่ยขึ้นเสียงเบา “ท่านแปลเสร็จแล้วหรือ?”

“ข้าแปลเสร็จหน้าหนึ่ง” ถังเจิ้นแอบยัดกระดาษแผ่นหนึ่งใส่มือซูเฉินก่อนจะเอ่ยเสียงกระซิบ “ข้าทำตามที่ท่านสั่งไว้ ตัวอักขระโบราณถูกบันทึกลงในนี้แล้ว ยามว่างท่านลองศึกษาเปรียบเทียบกันดู”

ซูเฉินกำกระดาษไว้ในมือก่อนหัวเราะ “ดูท่าข้าคงต้องขอลาไปพักผ่อนสักสองสามวันเสียแล้ว”

ถังเจิ้นยืนลูบหนวดตนเอง หัวเราะเช่นกัน “คนหนุ่มสาวก็เป็นเสียอย่างนี้ ได้ของเล่นใหม่แล้วก็อยากกลับไปเล่นสักสองสามวัน ไปเถิด ในเมื่อที่นี่มีข้าดูแลอยู่ นายน้อยมุ่งเพียงเรื่องฝึกตนเถิด”

“เช่นนั้นข้าขอฝากท่านด้วย” ซูเฉินโค้งคำนับถังเจิ้น ก่อนจะเดินทางออกจากศาลาหยกพิสุทธิ์

“โจวหง พาข้าไปยังภูเขาด้านหลัง” ซูเฉินเอ่ยในขณะที่กำลังนั่งอ่านกระดาษอย่างเคร่งเครียด

วิชาโบราณอาร์คาน่าที่ถังเจิ้นแปลมานี้คือวิชาหนวดอากาศ

มันเป็นวิชาโบราณอาร์คาน่าที่สามารถนำมาใช้ได้จริงวิชาหนึ่ง มีความสามารถในการสร้างหนวดขึ้นจากอากาศเพื่อใช้พันธนาการศัตรูได้ เมื่อสร้างขึ้นมาแล้วหนวดพวกนี้สามารถคงอยู่ได้เป็นเวลานาน หากใช้วิชาหลายครั้งจะสามารถสร้างหนวดอากาศขึ้นมาโจมตีได้เรื่อย ๆ จุดอ่อนคือหนวดอากาศสามารถถูกโจมตีจนสลายได้ แรงที่หนวดอากาศใช้รั้งศัตรูไว้นับว่าไม่มากนัก ศัตรูยังสามารถใช้ทักษะต้นกำเนิดโต้กลับได้

กระทั่งคนอย่างกังเหยียนหรือตัวซูเฉินเองยังสามารถใช้เพียงแรงกายในการต้านทานหนวดอากาศเหล่านี้ได้ ดังนั้นจึงสามารถกล่าวได้ว่าพละกำลังของวิชานี้นับว่าค่อนข้างต่ำ

ทว่ามันเป็นวิชาที่เรียนรู้ได้ง่าย แถมยังเรียกใช้ได้อย่างรวดเร็ว ด้วยเหตุนี้จึงเป็นวิชาที่สามารถถอดอักษรออกมาได้ง่ายที่สุด

หลังจากเดินทางมาถึงภูเขาด้านหลังแล้ว ซูเฉินก็จึงสั่งโจวหงให้ยังเฝ้าอยู่ไม่ไกล จากนั้นก็เริ่มฝึกวิชาหนวดอากาศ

เทียบกับตนเองเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้ซูเฉินสามารถเรียนรู้ทักษะพลังต้นกำเนิดได้ดีขึ้นมาก

หนวดอากาศหนวดแล้วหนวดเล่าปรากฏขึ้นจนกระทั่งซูเฉินใช้พลังต้นกำเนิดในร่างจนหมด จากนั้นซูเฉินก็จะดูดซับพลังต้นกำเนิดจากหินพลังต้นกำเนิดและทำการฝึกฝนต่อไป

ทักษะทุกอย่างเกิดขึ้นจากความตั้งใจและการฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนประสบผลสำเร็จ

ภายในภูเขาด้านหลัง ซูเฉินยังคงดูดซับพลังต้นกำเนิดเข้าร่างเรื่อย ๆ พร้อมกันกับปลดปล่อยหนวดอากาศเหล่านั้นออกมาไม่หยุด