ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1397

เพียงพริบตา เส้นขนทั่วร่างบาร์ตันลุกตั้งชันทันที

แม้มันจะยังไม่มั่นใจว่านั่นเป็นกลิ่นเลือด แต่สัมผัสพิเศษที่แตกต่างจากคนทั่วไปเล็กน้อย กำลังบอกว่านั่นคือกลิ่นเลือด

แฟร์นันประสบเคราะห์กรรม? เหมือนกับทีมนักโบราณคดีที่เราเคยร่วมงาน? ไม่สิ ไม่มีเลือดเปื้อนอยู่บนซองจดหมายสักหน่อย แล้วกลิ่นเลือดมาจากไหน? หลังจากเผชิญความหวาดผวาสุดขีดอยู่ครู่หนึ่ง บาร์ตันรีบลุกขึ้นยืน

ในฐานะคนธรรมดา เมื่อพบเจอสถานการณ์เช่นนี้ การตอบสนองตามธรรมชาติจึงไม่ซับซ้อน

แจ้งตำรวจ!

บาร์ตันหยิบซองจดหมาย ลุกออกจากเก้าอี้ แต่ทันใดนั้นก็ฉุกคิดบางสิ่ง

กองทุนขุดค้นและเก็บรักษาวัตถุโบราณแห่งโลเอ็น มีกฎระเบียบที่ชัดเจนในสถานการณ์ทำนองนี้ – หากมีเหตุการณ์น่าสะพรึงกลัวหรือมิอาจทำความเข้าใจเกิดขึ้นกับโครงการใด ให้หยุดทุกสิ่งทันทีและแจ้งให้ ‘แผนกกฎระเบียบ’ มาจัดการ

บาร์ตันไม่เคยเข้าใจว่าทำไมต้องแจ้งแผนกกฎระเบียบ ตามความเข้าใจของมัน แผนกดังกล่าวมีหน้าที่ตรวจสอบว่าโครงการฝ่าฝืนกฎข้อใดของกองทุนหรือไม่ ไม่ได้เกี่ยวกับการรับมืออันตรายลึกลับ

ทว่า ผู้ก่อตั้งกองทุนอย่างมิสออเดรย์·ฮอลล์ที่ไม่ใช่คนจุกจิกเรื่องกฎ และแทบไม่ได้เปลี่ยนกฎขององค์กรเลยหลังจากอ่านกฎฉบับแรกที่ทีมกฎหมายร่างขึ้น กลับเพิ่มกฎข้อดังกล่าวลงไปด้วยตัวเอง ส่งผลให้เบื้องบนของกองทุนเกรงใจและไม่อยากไปเปลี่ยนแปลงอะไร

อันที่จริง เราอยากเข้าพบเบื้องบนของแผนกความปลอดภัยมากกว่า… บาร์ตันพึมพำเงียบ เดินออกจากแผนกของตนไปยังแผนกกฎระเบียบที่สุดปลายทางเดิน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก! มันพยายามสงบสติ เคาะประตูสามครั้งอย่างมีมารยาท

“เข้ามา” เสียงทุ้มที่ปราศจากเอกลักษณ์ดังขึ้น

ว่ากันตามตรง บาร์ตันแทบไม่มีข้อมูลของเพื่อนร่วมงานในแผนกกฎระเบียบ ทราบเพียงว่าเป็นพวกไร้ความปรานีและทำงานไว สามารถจับหนอนบ่อนไส้คนแล้วคนเล่าที่พยายามฉ้อโกงองค์กรได้นักต่อนัก

สูดลมหายใจยาว บาร์ตันบิดที่จับประตูและผลักเข้าไป

ตามจินตนาการของมัน แผนกกฎระเบียบต้องทำงานในสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างมืด ทุกคนทำตัวเงียบ ส่งเสียงกระซิบเป็นบางโอกาสเพื่อตัดสินชะตากรรมของโครงการและบุคคลที่รับผิดชอบ ทว่า สิ่งแรกในการมองเห็นของบาร์ตันกลับเป็นแสงแดดสว่างไสว เครื่องเรือนสีสันสดใสและบรรยากาศปลอดโปร่ง

“มีอะไรให้ช่วยหรือ” เจ้าหน้าที่แผนกกฎระเบียบเจ้าของผมสีดำ ดวงตาสีน้ำตาล ใบหน้าธรรมดา กล่าวทักทาย

อีกฝ่ายสวมเสื้อขนสัตว์หนาสีดำ ดูบอบบางเกินกว่าจะต้านทานสภาพอากาศเปียกชื้นในฤดูหนาวของเชสเตอร์ตะวันออก

นอกจากนั้น บาร์ตันยังจับสังเกตได้ว่า เจ้าหน้าที่แผนกกฎระเบียบคนนี้มีสำเนียงบางส่วนคล้ายชาวเบ็คลันด์ หากไม่เกิดที่นั่นก็คงอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน

ไม่เย็นชาเกินไป ไม่ดูเหมือนเครื่องจักร ดูเข้าถึงง่าย แถมยังแผ่บรรยากาศอ่อนโยน… บาร์ตันผุดความคิดดังกล่าว ก่อนจะรีบเล่าเรื่องราว:

“ดูเหมือนว่าหนึ่งในพันธมิตรของเราจะเกิดปัญหาครับ! จดหมายที่เขาส่งมาเป็นกระดาษเปล่า แถมยังมีกลิ่นคล้ายเลือดติดอยู่”

เจ้าหน้าที่แผนกฎระเบียบไม่เปลี่ยนสีหน้า ผงกศีรษะอ่อนโยน

“นำซองจดหมายมา”

บาร์ตันรีบยื่น ‘จดหมาย’ จากนักโบราณคดีแฟร์นัน

ทันใดนั้นเอง มันเพิ่งเอะใจว่าตนค่อนข้างเสียมารยาทกับอีกฝ่าย จึงรีบซักถาม

“ขอประทานโทษครับ ผมต้องเรียกคุณว่าอะไร” ไอรีนโนเวล

เจ้าหน้าที่แผนกกฎระเบียบยกซองจดหมายขึ้นส่องแดด เพ่งมองอย่างตั้งใจพลางตอบเป็นกันเอง

“ปาเชโก้·ดอน รองหัวหน้าแผนกกฎระเบียบและทนายความอาวุโส แต่เรียกแค่ปาเชโก้ก็ได้”

โดยไม่รอให้บาร์ตันตอบ ปาเชโก้ลดมือลง จ้องด้วยสีหน้าขึงขัง

“มีความผิดปรกติจริงๆ … เบื้องต้น จดหมายฉบับนี้มาจากโรงแรมคลอฟในเมือง ผมเคยอาศัยที่นั่นสักพัก ทราบว่าพวกเขาชอบพิมพ์ลายปราสาทลาเวนเดอร์ลงบนซองจดหมายและเครื่องเขียนที่ระลึก”

“ให้เรียกตำรวจไหมครับ?” บาร์ตันโพล่ง

ปาเชโก้ส่ายหน้า

“ตอนนี้ยัง พวกเราจะไปตรวจสอบจุดเกิดเหตุเพื่อยืนยันสถานการณ์… คุณก็ต้องไปด้วย ผมไม่รู้จักอีกฝ่าย”

“…ตกลงครับ ผมจะไป” บาร์ตันลังเลสักพักก่อนจะตอบ