ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 599

ตอนที่ 599 เป็นแผนตบตาเท่านั้น

พอได้ยินวาจานี้ แววตาซางซูชิงก็ส่องประกายขึ้นมา ถึงแม้นางจะไม่เข้าใจเรื่องในโลกบำเพ็ญเพียร แต่ยังคงเข้าใจในรูปการณ์ของแคว้นเยี่ยนพอสมควร ยามนี้นับเป็นโอกาสดีสำหรับชิงพื้นที่จริงๆ

ทุกคนในที่แห่งนี้มองกันไปมองกันมา

กลุ่มคนจากสำนักเขามหายานก็ใคร่ครวญตามเช่นกัน ดูเหมือนคำพูดของหนิวโหย่วเต้าจะค่อนข้างสมเหตุสมผล

หวงเลี่ยก็หวั่นไหวขึ้นมาแล้ว เอ่ยอย่างลังเล “เจ้าคิดจะฉวยโอกาสนี้ยึดครองติ้งโจว?”

เจตนาของอีกฝ่ายทำให้เขาต้องขบคิดถึงปัญหาอย่างหนึ่ง เนื้อมาวางอยู่ตรงปากแล้ว แต่ก็ยังไม่แน่ว่าตนจะคว้าชัยมาได้ ด้วยกำลังของสำนักเขามหายาน ไม่มีทางรักษาพื้นที่ทั้งสองมณฑลไว้ได้

หนิวโหย่วเต้ากล่าวว่า “พวกเรายังไม่จำเป็นต้องละโมบขนาดนั้น เพียงฉวยโอกาสเล่นงานพวกเขาสักหน่อยก็พอ ส่วนจะยึดมาได้มากน้อยเพียงใด ก็ขึ้นอยู่กับความเร็วในการจู่โจมของท่านอ๋อง ก่อนที่สามสำนักใหญ่จะเข้ามาแทรกแซงได้”

หวงเลี่ยขมวดคิ้ว “ก็อย่างที่น้องหนิวว่ามา สามสำนักใหญ่ไม่มีทางยอมอยู่เฉยแน่ เกรงว่าสามสำนักใหญ่คงจะบังคับให้พวกเราคืนออกไป!”

หนิวโหย่วเต้ากล่าวว่า “ข้าไม่ใช่คนที่อยู่ว่างไม่มีอะไรทำจนต้องหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัว ข้ารับมือกับทางสามสำนักใหญ่ได้ สำนักเขามหายานเพียงให้ความร่วมมือ เข้าโจมตีพร้อมทัพใหญ่ก็พอ ส่วนที่เหลือข้าจะรับผิดชอบเอง! ส่วนอาณาเขตที่ชิงมาได้ก็คือของขวัญชิ้นใหญ่ที่เชิญเจ้าสำนักหวงมาชมในครานี้ ไม่ทราบว่าสำนักเขามหายานยินดีจะลงเรือลำเดียวกับข้าหรือไม่?” ในวาจาแฝงเจตนาไต่สวนอันเย็นชาไว้นิดๆ

แม้คำพูดจะดูน่าฟัง แต่กลุ่มคนจากสำนักเขามหายานกลับแปลความได้ว่า เสนอเรื่องดีเช่นนี้ให้พวกเจ้าแล้ว พวกเจ้าก็ยังไม่ยอมตกลงอย่างนั้นหรือ?

ในวาจาของอีกฝ่ายมักจะแฝงความเคลือบแคลงสงสัยบางอย่างหนึ่งเอาไว้ คล้ายจะสงสัยว่าเรื่องที่คฤหาสน์กระท่อมฟางถูกโจมตีในครั้งนี้เป็นการสมรู้ร่วมคิดกันระหว่างพวกเขากับราชสำนัก สงสัยว่าราชสำนักจะกุมจุดอ่อนอันใดที่ทำให้พวกเขาต้องร่วมมือไว้ เนื่องด้วยเหตุนี้จึงไม่กล้าแตะต้องราชสำนัก

สรุปแล้วก็คือ หากพวกเจ้าไม่กล้าเล่นงานราชสำนัก ก็แปลว่าพวกเจ้าคิดไม่ซื่อ

ถึงอีกฝ่ายจะไม่ได้พูดออกมาตรงๆ อีกทั้งก่อนหน้านี้ก็กล่าวว่าเชื่อใจว่าสำนักเขามหายานว่าจะไม่ทำเช่นนั้นแน่ แล้วตอนนี้ก็ยังเสนอแผนการที่เป็นประโยชน์ต่อสำนักเขามหายานให้อีก แต่ในคำพูดนั้นมักจะมีความรู้สึกว่ากำลังใช้เรื่องนี้มาลองหยั่งเชิงสำนักเขามหายานอยู่ ให้ความรู้สึกว่าหากทำพลาดไปแม้แต่นิดเดียวก็จะแตกหักกันทันที!

หวงเลี่ยเหลือบมองชายในชุดลายดอกและคนชุดดำโพกหน้าเหล่านั้น ยังไม่ตอบตกลง แต่มองเหล่าผู้อาวุโสของสำนักเขามหายานที่ติดตามมาด้วยแล้วเอ่ยถาม “เรื่องนี้พวกเจ้ามีความเห็นเช่นไร?”

กลุ่มคนจากสำนักเขามหายานต่างรู้สึกไม่ค่อยแน่ใจนัก ล้วนแอบสังเกตการณ์ชายในชุดลายดอกและกลุ่มคนชุดดำโพกหน้าอยู่เช่นกัน

พูดกันตามตรง พวกเขาล้วนทราบแก่ใจดี ด้วยกำลังของสำนักเขามหายานในเวลานี้ยังไม่ถึงขั้นจะขยายขอบเขตได้แน่นอน แต่บรรยากาศในตอนนี้กลับค่อนข้างผิดปกติ เห็นได้ชัดว่าหนิวโหย่วเต้าซ่อนคมมีดไว้ด้านหลัง หากก้าวผิดไปเพียงก้าวเดียวก็ยกขึ้นมาพาดคอพวกเขาทันที

แต่ในเมื่อหนิวโหย่วเต้าไม่ได้เปิดเผยออกมา พวกเขาก็ไม่สะดวกจะเผยออกมาเช่นกัน ทันทีที่เปิดเผยออกมา ทั้งสองฝ่ายก็ไม่มีทางคุยกันดีๆ ได้อีก

หากจะบีบให้หนิวโหย่วเต้าพูดจาทำนองว่าสรุปแล้วพวกเจ้าจะยอมทำหรือไม่ออกมาจริงๆ ล่ะก็ สำนักเขามหายานก็จะต้องลำบากใจ ยากจะหาทางลงให้ตัวเองได้ เมื่อถึงเวลานั้นถ้าตอบตกลงก็คือยอมสยบ หากไม่ตอบตกลงก็ต้องแตกหักกัน!

“ไยจึงไม่ตอบล่ะ? หรือว่าสำนักเขามหายานมีใจเป็นอื่น?” หนิวโหย่วเต้าเอ่ยกดดันอีกประโยค

ผู้อาวุโสคนหนึ่งเอ่ยออกมา “นี่มิใช่เรื่องเล็กๆ เลย พวกเราจำเป็นต้องใคร่ครวญให้ถ้วนถี่ เจ้ารับรองได้จริงๆ หรือว่าสามสำนักใหญ่จะไม่บังคับให้พวกเราคืนพื้นที่ที่ชิงมาได้?”

หนิวโหย่วเต้ากลับไม่ได้รับปากเป็นมั่นเหมาะอันใดกับพวกเขา “เรื่องนี้ไม่มีอะไรต้องรับรองหรือไม่รับรอง ข้าจะพยายามอย่างสุดความสามารถ สรุปคือพวกท่านไม่จำเป็นต้องกังวลกับสามสำนักใหญ่ หากเกิดปัญหาขึ้นมา พวกท่านผลักความรับผิดชอบมาให้ข้าได้เลย”

ผู้อาวุโสคนนั้นหันไปเอ่ยกับคนในสำนักทันทีว่า “ด้วยสถานการณ์ของราชสำนักในปัจจุบันนี้ พวกเขาไม่กล้าพอจะก่อเรื่องใหญ่ขึ้นจริงๆ ทางเราก็เหมือนจะไม่มีอะไรเสียหายเช่นกัน ไม่สู้ลองดูเถิด”

เขาหาทางลงให้กับทุกคนแล้ว ทำให้ผู้อาวุโสที่เหลือเห็นพ้องคล้อยตามทันที

สุดท้ายห่วงเลี่ยพยักหน้าเอ่ยว่า “ก็จริง เช่นนั้นก็ลองดูก็ได้ ดูสิว่าพวกเราพอจะแย่งชิงพื้นที่มาได้บ้างหรือไม่ น้องหนิว หากไม่มีเรื่องอื่นแล้ว พวกเราขอกลับไปเตรียมการเรื่องนี้ก่อนแล้วกัน” อยู่ไปก็อึดอัดใจ จึงไม่อยากรั้งอยู่ต่อ

หนิวโหย่วเต้ากล่าวว่า “เอ่ยเช่นนี้คือสำนักเขามหายานยอมตกลงเข้าโจมตีติ้งโจวแล้ว ฝั่งข้าเองก็ต้องเตรียมการเช่นกัน คงไม่ได้กล่าวโป้ปดหลอกลวงแซ่หนิวกระมัง?”

หวงเลี่ยตอบว่า “น้องหนิวคิดมากไปแล้ว สำนักเขามหายานหาใช่คนตระบัดสัตย์ไม่”

“ดี!” หนิวโหย่วเต้าประสานมือคำนับส่ง ใบหน้าเปี่ยมรอยยิ้ม

เขาเพียงต้องการให้อีกฝ่ายยอมเอ่ยปากตกลงเท่านั้น แค่ตอบตกลงก็พอแล้ว หนานโจวในยามนี้ไม่ใช่สถานที่ที่จะปล่อยให้ใครมาพูดจากลับไปกลับมาได้ง่ายๆ

ระวังที่เฝ้ามองกลุ่มคนจากไป ก่วนฟางอี๋ขยับเข้ามาใกล้หนิวโหย่วเต้า กระซิบว่า “เจ้าทำเช่นนี้ เท่ากับบีบบังคับให้อีกฝ่ายยอมตกลงชัดๆ!”

หนิวโหย่วเต้าเหลือบมองนางเล็กน้อย กระซิบตอบเช่นกัน “พูดเหลวไหลอันใดอยู่ ระวังจะส่งผลกระทบเอาได้ ข้าไม่ได้บังคับพวกเขาเลย”

ก่วนฟางอี๋พลันแสดงสีหน้าเหยียดหยาม รังเกียจคนที่ทำชั่วแต่ก็อ้างตัวว่าเป็นคนดีเช่นนี้ หากแน่จริงก็ลองบอกสำนักเขามหายานก่อนจะเผยให้พวกเขาเห็นถึงความแข็งแกร่งของทางนี้สิ ดูสิว่าสำนักเขามหายานจะยอมตกลงหรือไม่ เห็นๆ อยู่ว่าจงใจใช้กำลังขู่เข็ญอีกฝ่าย

หนิวโหย่วเต้าไม่เถียงเรื่องนี้กับนางอีก หันหลังเดินเข้าไปหาสามเจ้าสำนัก เอ่ยขึ้นว่า “ลำบากเจ้าสำนักทั้งสามแล้ว ข้าไม่ปล่อยให้สามสำนักลงแรงกับศึกนี้เปล่าๆ แน่ ไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนเถอะ จากนั้นค่อยมาหาข้าใหม่อีกครั้ง”

ทั้งสามสบตากัน เช่นนี้หมายความว่าจะมอบผลประโยชน์ให้พวกเขา พวกเขาก็อยากเห็นนักว่าจะเป็นผลประโยชน์เช่นไร

มีเลือดเปื้อนทั่วตัว ไม่เหมาะจะเจรจาจริงๆ จึงกล่าวอำลาจากไปพร้อมกัน…

….

พวกหวงเลี่ยโดยสารวิหคยักษ์ตัวหนึ่งโผบินขึ้นไปบนท้องฟ้า หวงเลี่ยทอดมองคฤหาสน์กระท่อมฟางที่อยู่ท่ามกลางป่าเขาด้านล่าง เอ่ยด้วยน้ำเสียงหม่นหมอง “ไม่คิดเลยว่าเบื้องหลังของคนผู้นี้จะซุกซ่อนกองกำลังที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ไว้ ท่าทีของเขาที่มีต่อราชสำนักในครานี้แข็งกร้าวมาก!” ว่าพลางส่ายหน้านิดๆ

คนที่เหลือทราบดีว่าเขาไม่ได้สะเทือนใจเพราะเรื่องนี้ หากแต่เป็นเพราะเรื่องที่หนิวโหย่วเต้าใช้อำนาจกดดันให้พวกเขายอมตอบตกลง

เพียงแต่เรื่องบางเรื่อง ทุกคนล้วนทราบกระจ่างอยู่แก่ใจ ก่อนที่จะมีการแตกหักผิดสัญญา ไม่ว่าใครก็ไม่มีทางที่จะพูดออกมาตรงๆ กลับไปแล้วก็ไม่มีทางพูดมันออกไปเช่นกัน ไม่อย่างนั้นตนจะเป็นฝ่ายเสียหน้า