ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 1

ราชินีพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 1 เหตุเกิดจากหมั่นโถว
หนังสือสุภาษิตเล่มหนึ่งของจีน บทที่ 1 หน้าที่ 17 มีบันทึกไว้ว่า : 1.จักรวาลขนาดเล็ก 2.จักรวาลขนาดกลาง 3. จักรวาลขนาดใหญ่ อาณาบริเวณที่มีดวงจันทร์ 1 ดวง ดวงอาทิตย์ 1 ดวง เรียกว่าหนึ่งจักรวาล

***

ในราชวงศ์โฮ่วจิ้น แคว้นซูหนาน ได้รับสมญานามว่าเป็นไข่มุกแห่งทางใต้

ณ ที่แห่งนี้ เต็มไปด้วยปัญญาชนนักเขียนที่โดดเด่น นักรบนักบวชล้วนสูงส่ง ร่ำรวยมั่งคั่ง อุดมด้วยทรัพยากรอย่างสมบูรณ์ ทิวทัศน์สวยงามชวนมอง น่าอยู่อาศัยน่าเที่ยวชม

ในตัวเมืองซูหนานนั้นเจริญรุ่งเรืองยิ่ง มองไปแห่งหนใดล้วนมีแต่คฤหาสน์หรูหราตั้งตระหง่านอยู่ ทุกหนทุกแห่งดุจภาพวาดที่งดงาม

ทว่าผู้คนต่างรู้ดีว่า ที่นี่คือโลกที่กลืนกินมนุษย์

เสียงดังอื้ออึง!

เสียงคำรามสนั่นทั่วฟ้า มาจากสักแห่งในตัวเมืองซูหนาน

ที่นั่นคือสิ่งก่อสร้างทรงกลม ราวกับเป็นป้อมปราการ ผนังสูงราวสิบฟุต ภายนอกอาจดูธรรมดา แต่ภายในนั้นมีความลึกลับซ่อนอยู่

แต่ละชั้นของอัฒจันทร์เต็มไปด้วยผู้คน ประชาชนจากทั่วสารทิศล้วนแต่มารวมตัวกันที่นี่

เสียงโห่ร้องและความบ้าคลั่งของพวกเขาเกิดขึ้นเพราะสิ่งที่ดำเนินอยู่ในสนามประลองทรงกลมตรงกลางนั้น

เสียงโซ่ดังครืดคราด ฝุ่นฟุ้งกระจาย และยังมีเลือดที่สาดกระเซ็นไม่หยุดคอยกระตุ้นประสาทของผู้คน พวกเขาต่างลุ้นจนตาแดงก่ำ เห็นเส้นเลือดปูดโปนเป็นสีเขียวเด่นชัด น้ำลายกระจาย กำหมัดกำมือแน่น เพื่อส่งเสียงให้กำลังทาสที่พวกเขาวางเดิมพันไว้

เสียงดัง บ้าคลั่ง ชุลมุน โหดเ**้ยม ที่นี่คือสนามประลองทาสที่ใหญ่ที่สุดในเมืองซูหนาน

การนั่งชมการประลองของเหล่าทาสเป็นความบันเทิงยอดนิยมในสมัยโฮ่วจิ้น

ในสนามประลองมีเรือนร่างผอมบางไม่น้อยที่ล้มลงกลายเป็นศพ ท่ามกลางศพมีทั้งชายและหญิง อายุราวสิบสองสิบสาม ล้วนยังเยาว์วัย

ถึงกระนั้น ภายในสนามยังมีหนุ่มสาวสิบกว่าคน ขณะที่การต่อสู้ยังไม่สิ้นสุด พวกเขายังคงดิ้นรนต่อสู้กันราวกับสัตว์ร้าย เพียงเพราะอยากเข้าใกล้เสาที่สูงตระหง่านตรงกลาง

บนยอดเสานั้น มีหมั่นโถวที่อวบอ้วนขาวฟู คอยรออยู่อย่างเงียบๆ

ทาสที่หิวโหยมาสามวันสามคืน เพื่อให้ได้ลิ้มลองรสชาติของหมั่นโถว ตอนนี้ต่างตกอยู่ในอาการคลุ้มคลั่ง

ในมุมหนึ่ง มีร่างหนึ่งที่อ่อนแอ ล้มตัวนอนลงอยู่อย่างเงียบๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็น

ทันใดนั้น มีร่างหนึ่งพุ่งมาจากที่ไกล ทุบตีนางอย่างรุนแรง มองดูแล้ว นางต้องกลายเป็นขนมเปี๊ยะเนื้อมนุษย์ใต้ร่างของผู้อื่นในบัดดล จังหวะนั้นเอง จากคนตัวเล็กที่เงียบสงบในตอนแรก เริ่มมีปฏิกิริยาตอบโต้แล้ว

นางกลิ้งไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะ

การหลบของนางในครานี้ กลับทำให้ผู้นั้นล้มลงกับพื้นพอดิบพอดี

อำมหิตนัก

บนใบหน้าเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยคราบ ดวงตาที่แหลมคมจู่ๆ ก็เบิกขึ้น

นางต้านรับการโจมตีจากชายที่ล้มลงประหนึ่งเป็นสิ่งที่เกิดมาจากสัญชาตญาณ

เด็กน้อย เกิดเหตุอะไรขึ้น เมื่อมองเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน นางประหลาดใจไปครู่หนึ่ง

แต่เด็กที่ล้มลงข้างๆ นางกลับกัดฟันกรอดแล้วพุ่งมาหานาง หวังจะใช้กริชในมือแทงเข้าไปในร่างกายของนาง

“ใครคิดฆ่าข้า ข้าก็ขอฆ่ามันก่อน” ว่าแล้วสายตาของนางก็เย็นวาบขึ้นมาทันที

ในความคิดของนาง ไม่แบ่งแยกเด็กหรือผู้ใหญ่แล้ว และไม่มีความเมตตาหรือการออมมือเหลืออยู่อีก นางแย่งกริชจากมือของเด็กนั้น ในขณะที่เขาตกใจอยู่ นางปักกริชเข้าตรงทรวงอกของเขาอย่าหมดจดงดงาม

นางชักกริชออกแล้วยืนขึ้น มองสำรวจโดยรอบ

เสียงตะโกนโหวกเหวกเหล่านั้นทำให้นางปวดหัวนัก สมองเบลอจนสิ้น ยากที่จะครุ่นคิดสิ่งใดได้

ที่แห่งนี้คือที่ใด นางถามตัวเอง ภายในใจเต็มไปด้วยคำถามมากมาย แต่กลับไม่สามารถอธิบายอะไรได้

อ้ากก! มีคนพุ่งมาหานางอีกครั้ง ราวกับว่าจะต่อกรกับนางนั้นง่ายดายยิ่ง

นางยิ้มเยาะไร้เสียง และไม่ครุ่นคิดให้มากความ เพียงต่อสู้ด้วยสัญชาติญาณของนางเอง กริชเปื้อนเลือดในมือนางแทงทะลุร่างของผู้คนไม่ซ้ำหน้าอย่างต่อเนื่อง ท่าทางของนางมีชีวิตชีวาราวกับผีเสื้อที่โบยบิน ขณะที่โบยบินอย่างชอบใจก็สังหารอย่างไร้ความปรานี

“ฆ่านาง ฆ่านาง ฆ่าให้ตาย”

ในเมื่อพวกเจ้าอยากฆ่าข้าให้ตาย เช่นนั้นก็เตรียมใจถูกฆ่าไว้ได้เลย! นางพึมพำกับตัวเองในใจ และลงมืออย่างรวดเร็วอำมหิตยิ่งขึ้น

“นี่มันอะไรกัน”

“โอ้ คาดไม่ถึงว่าจะมีคนโต้กลับ”

“เหตุใดรูปร่างอ้อนแอ้นนางนี้ ถึงได้ปล่อยพลังที่เหลือล้นขนาดนี้มาได้”

“โอย ข้ามองพลาดไปแล้ว ทำไมคนที่ข้าวางเดิมพันไว้ถึงไม่ใช่นาง”