ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 109

พลุบ พลุบ

เสียงแผ่วเบาดังมาจากตัวเจียงหลี

บนชุดสีดำนั้น มีเลือดไหลออกมาตามทุกส่วนของร่างนาง เลือดที่ไหลออกมาย้อมเสื้อผ้าของนางให้กลายเป็นสีแดงสด

ดวงตาของฉินเทียนอีหดลงพลางทิ้งลู่เสวียนลง เคลื่อนไหวดั่งเปลวเพลิง ชั่วพริบตาก็มาถึงหน้าเจียงหลี

“หลียาโถ่ว” ลู่เสวียนเองตอนนี่ก็ดึงสติกลับมาจนได้ เพิ่งสังเกตถึงความผิดปกติของเจียงหลี

เขาเองก็อยากจะเหมือนฉินเทียนอีที่ได้ดูอาการของนาง แต่ก่อนหน้านั้นเขาระเบิดพลังแห่งสายเลือด ทำไห้ตอนนี้หมดเรี่ยวแรงจนไม่มีแม้แต่แรงยกมือ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะเข้าไปดูอาการของเจียงหลีได้หรือไม่

“นี่ ฉินเทียนอี อาการของนางเป็นอย่างไรบ้าง” ช่วยไม่ได้ ลู่เสวียนทำได้เพียงถามอาการจากฉินเทียนอีที่มาถึงตรงหน้าเจียงหลี สายตาฉินเทียนอีหยุดอยู่ที่ตัวเจียงหลี คนถูกมองมีสีหน้าที่เจ็บปวดนัก ราวกับว่า ในร่างมีพลังบางอย่างกำลังจะระเบิดออกมา

สำหรับคำถามของลู่เสวียนนั้น ฉินเทียนอีไม่ได้ตอบโต้แต่อย่างใด

แต่ในขณะนี้ เจียงหลีสัมผัสถึงลมหายใจที่ใกล้เข้ามา พยายามเงยหน้าขึ้น ก็พบกับใบหน้าอันหล่อเหลาของฉินเทียนอี

ชุดสีแดงนั่นช่างทำให้นางรู้สึกคิดถึงเหลือเกิน

แต่ว่า

ฉินเทียนอีรู้สึกแปลกใจนักกับแรงอาฆาตที่แผ่ออกมาจากสายตานาง “เจ้าอยากฆ่าข้าปิดปากเช่นนั้นหรือ” เขาพูดแผนการของสาวน้อยด้วยน้ำเสียงแหย่เย้า

เจียงหลีไม่ปฏิเสธ แต่สายตากลับคมชัดขึ้น

ฉินเทียนอีหัวเราะ “ดูแล้วท่วงท่าที่เจ้าใช้เมื่อสักครู่นี่ คงจะเป็นท่าไม้ตายของเจ้าสินะ เจ้าอยากฆ่าข้า ก็พอเข้าใจอยู่นะ แต่ว่า เจ้าแน่ใจหรือว่าจะฆ่าข้าได้ นอกเสียจากว่า เจ้ายังสามารถปลดปล่อยพลังต่อสู้เมื่อสักครู่ได้ แต่ข้าดูเจ้าในสภาพนี้ คงจะเป็นไปไม่ได้สินะ”

“…” เจียงลีเม้มปากแน่นแต่ยังละสายตาจากเขาไม่ได้

ฉินเทียนอีพูดถูก วิชาลับที่นางใช้เมื่อครู่ เป็นวิชาลับสุดยอดของแคว้นกู่วู โลกแห่งยุคกลาง มีนามว่า ‘จักรพรรดิพิโรธ’

วิชาลับนี้ สามารถข้ามขอบเขตทุกพิภพได้ พลังทรงอนุภาพแห่งฟ้าดินร่วมกับพลังของตน ทำลายล้างทุกสิ่ง กำจัดทุกอย่าง การยืมใช้พลังจากฟ้าดินทำลายล้าง จำเป็นต้องรับมือกับผลข้างเคียง นอกจากผู้ที่มีสายเลือดแห่งราชวงศ์แคว้นกู่วูที่ใช้วิชานี้ จึงจะลดผลข้างเคียงให้น้อยลงได้ ศึกหันชุ่นในครั้งนั้น หากให้เวลานางอีกสักนิด นางก็สามารถใช้วิชาลับนี้ ไม่แน่อาจจะพลิกสถาณการณ์ได้ น่าเสียดาย…

ราวกับว่า ทุกอย่างถูกลิขิตไว้แล้ว

อีกอย่างตอนนี้ พลังแห่งสายเลือดของนางได้แปลงเป็นเนตรญาณแล้ว ร่างกายตอนนี้ไม่มีสายเลือดจากแคว้นกู่วูเลยสักนิด ผลลัพธ์ของการฝืนใช้ ‘จักรพรรดิพิโรธ’ ก็ต้องทนรับเส้นเอ็นที่ขาดแหลกละเอียด อวัยวะภายในเสียหาย ถึงขั้นลดอายุขัย “เจ้าพูดถูก ข้าในตอนนี้ไม่มีแรงฆ่าเจ้าอีก” เจียงหลียกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ถึงแม้ว่าทั้งตัวจะอนาถแค่ไหน ฉินเทียนอียังเห็นความสง่างามที่ซ่อนอยู่บนใบหน้าของนาง

ฉินเทียนอีเลิกคิ้วขึ้น รอฟังต่ออย่างสนใจ

“หากเจ้ากล้าเอาเรื่องในวันนี้พูดออกไป สักวันข้าจะหาโอกาสฆ่าเจ้าให้ได้” เสียงเจียงหลีเต็มไปด้วยความมั่นใจ ราวกับว่า สิ่งที่นางพูดเป็นเรื่องจริง หาใช่เรื่องเพ้อฝันไหม

“อยู่ตรงนั้น!” เสียงเรียกดังขึ้นกะทันหัน ทำให้การจ้องหน้าของทั้งสองคนหยุดชะงัก

ฉินเทียนอีเผยรอยยิ้มที่อธิบายไม่ถูก “รอเจ้าฟื้นตัวก่อน ถึงจะมีสิทธิ์มาข่มขู่ข้าได้ แล้วข้าจะบอกเจ้าอีกทีว่าจะช่วยเจ้าเก็บความลับนี้หรือไม่”

ฉินเทียนอีทิ้งท้ายไว้ แล้วลุกขึ้นยืนสะบัดแขนเสื้อด้วยท่าทีที่สง่าผ่าเผย พลางเหยียบหายไปบนกิ่งไม้

เจียงหลีจ้องมองร่างที่จากไปของเขาด้วยสายตาที่มืดมน “หลียาโถ่ว เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม ” ลู่เสวียนที่ตัวคว่ำอยู่กับพื้นค่อยๆขยับเข้าไปหาเจียงหลี ดวงตาที่วิตกความกังวลและความห่วงใยไม่มีท่าทีที่จะปกปิด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน