ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 129

ล้วนเป็นยอดหลิงซื่อกันทั้งนั้น!

ไม่แปลกใจเลยว่าการแข่งขันก่อนหน้านี้ เจียงหลีใช้เพียงกระบวนท่าเดียวก็สามารถปราบศัตรูได้แล้ว

พอเห็นพลังอำนาจเหนือท้องนภา ในที่สุดฝูงชนที่มุงดูอยู่ก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบ

แท้จริงแล้ว หญิงสาวที่ดูอ่อนกว่าเพียงไม่กี่ปี ได้ก้าวไปถึงขั้นสูงสุดของระดับหลิงซื่อแล้ว ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขานึกว่าหญิงสาวผู้นี้พูดจาโอ้อวด ไร้ยางอายสิ้นดี!

บัดนี้ ผู้ที่ไร้ยางอายสมควรเป็นพวกเขาเสียมากกว่า

ผู้คนที่เฝ้าติดตามเจียงหลีมาตั้งแต่เริ่มต้น ต่างรู้สึกปวดแสบปวดร้อนบริเวณแก้มไปชั่วขณะ

บนสังเวียน เจียงหลีและไป๋หลี่เฟิ่งล้วนเป็นยอดหลิงซื่อและต่างปล่อยวิญญาณยุทธ์เป็นครั้งแรกต่อหน้าสาธารณชน

รอบๆ สังเวียนแห่งนี้ ดึงดูดอาจารย์และลูกศิษย์ของสถาบันไป๋หยวนจำนวนนับไม่ถ้วน ซึ่งหนานอู๋เฮิ่นและเฟิงสิงอวิ๋นมิได้เข้าใกล้สังเวียนมากนัก พวกเขายืนมองจากระยะไกล ไม่แม้แต่จะทำให้ผู้คนแตกตื่นเลยสักคน

หลังจากนั้นไม่นานก็มีเงาคนมายืนอยู่ข้างๆ หลายคน พวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นเจ็ดวีรบุรุษที่โดดเด่นของสถาบันแห่งนี้

พอพบเจอกับหนานอู๋เฮิ่นและเฟิงสิงอวิ๋นแล้ว พวกเขาต่างเรียกกันในฐานะพี่น้อง ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์อันดีระหว่างกัน

สมาชิกของเจ็ดวีรบุรุษ มีจำนวนห้าคนที่ยังอยู่ที่สถาบันแห่งนี้ โดยมิได้มีใครเดินเข้าไปใกล้เลย แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนสังเวียนกลับปิดพวกเขาไว้ไม่ได้

“พี่ใหญ่ นี่คือคนที่พี่เลือกในครั้งนี้หรือ พี่เป็นคนที่พิถีพิถันที่สุดในบรรดาพวกเราแล้ว ถึงขั้นยอมขาดดีกว่าได้คนด้อยคุณภาพ คาดไม่ถึงว่าครั้งนี้พี่จะเลือกไว้ถึงสองคน” เหล่าซื่อยิ้มกล่าว

หนานอู๋เฮิ่นนิ่งเฉย แล้วมองไปที่บุคคลทั้งสองบนสังเวียนแล้วกล่าวว่า “รักในความสามารถอย่างแรงกล้า”

…

บนสังเวียน พลังวิญญาณที่ปะทะกัน วิญญาณยุทธ์ที่ต่อสู้กันทำให้เกิดการระเบิดอย่างรุนแรง

การกระเพื่อมของพลังวิญญาณแพร่กระจายไปยังบริเวณโดยรอบอย่างรวดเร็วจนทำลายก้อนอิฐบนสังเวียน พร้อมกับทำให้ผู้คนที่เดิมทีถอยห่างออกไปแล้ว ต่างตกใจกลัวจนต้องถอยหลังออกไปอีกหลายก้าว

“พลังอำนาจนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก!”

“นี่คือพลังของหลิงซื่อจริงๆ หรือ”

“ข้ารู้สึกว่าหากพวกเขาจะต่อสู้กับหลิงเจี้ยง ก็มิเห็นว่าจะเสียเปรียบอะไรเลย!”

“…”

การวิพากษ์วิจารณ์อย่างตื่นตระหนกตกใจเช่นนี้ได้ผุดขึ้นท่ามกลางฝูงชนที่มุงดูอยู่

ขณะที่ ควันมอดมลายไปหมดแล้ว ทั้งสองที่อยู่บนสังเวียนยังคงจ้องมองหน้ากันอย่างตั้งใจ ดวงตาของพวกเขาเหมือนไฟที่กำลังลุกโหมมุ่งมั่นที่จะต่อสู้และอดทนรอการท้าประลองครั้งนี้ไว้ไม่ไหวแล้ว ในเวลาเดียวนี้เองพวกเขาทั้งสองคนต่างเคลื่อนตัวพุ่งเข้าหากัน

ฮึ่มมม!

ฟิ้ววว!

เลี่ยเทียนชื่อที่อยู่ด้านหลังของทั้งสอง เงาลวงตาของชิงเฟิ่ง ต่างเริ่มปะทะกันอย่างดุเดือดกลางเวหา

กรงเล็บอันแหลมคมของเลี่ยเทียนซื่อต้องการฉีกชิงเฟิ่งออกเป็นชิ้นๆ ส่วนชิงเฟิ่งก็มิได้แสดงความอ่อนแอใดๆ ออกมาให้เห็น ปีกที่กางออกนั้นขดตัวในสายลมเพื่อต้านทานการโจมตีอันเ**้ยมโหดของเลี่ยเทียนซื่อ และกรงเล็บที่แหลมคมคู่นี้ก็เข้าโจมตีเลี่ยเทียนซื่อด้วยเช่นเดียวกัน

การต่อสู้ของวิญญาณยุทธ์กลางเวหา ทำให้ทุกคนถึงกับประหลาดใจ

และการท้าประลองระหว่างเจียงหลีและไป๋หลี่เฟิ่งนี้ ก็ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าพวกเขาทรงพลังยิ่งนัก

เสียงปะทะกันระหว่างหมัดและเท้าดุจค้อนและเหล็ก ซึ่งแรงปะทะกันเช่นนี้ ทำให้ผู้คนรอบข้างที่ได้ยินเสียงเหล่านี้ต่างรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาทันที

ร่างของทั้งสองเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว แสงสีดำและแสงสีฟ้าเข้าประสานเข้าหากัน ซึ่งรวดเร็วจนคนดูมองไม่ออกว่าใครเป็นฝ่ายได้เปรียบหรือเสียเปรียบ

“ช่างเป็นทักษะการต่อสู้ที่ช่ำชองยิ่งนัก!”

“ทั้งสองตระหนักรู้ถึงทักษะการต่อสู้ที่พวกเขาฝึกฝนมาจนถึงระดับนี้เชียวหรือ!”

“โชคไม่ดีเสียจริงๆ ที่เข้าสู่สถานบันไป๋หยวนพร้อมกับพญามารเหล่านี้ รัศมีส่องประกายหลังจากนี้ คงมีไว้สำหรับสองคนนี้ ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”

“คิดเช่นนี้ก็ไม่ถูก หากพวกเราได้เป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับผู้ถูกเลือกทั้งสองและได้เห็นการเจริญเติบโตของทั้งสองคนด้วยตาของเราเอง จะโชคดีสักเพียงใด”

“เฮ้อ หากไม่นับความยิ่งใหญ่ของวิญญาณยุทธ์ อาศัยเพียงการตระหนักรู้ถึงทักษะการต่อสู้อย่างเดียว ข้าก็แพ้แล้ว”

“ไม่เป็นไร พวกเราอย่าไปเปรียบเทียบกับพญามารพวกนั้น”

“…”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน