ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 181

ร่างกายบอบบางดวงตาคมเข้มจนน่ากลัว ความสุขุมที่มีมากเกินกว่าคนทั่วไปจนน่าตกใจ

ดวงตาแม่ทัพต้าฉินหรี่ลง ฉายแววดุร้ายในทันใด สตรีนางนี้ไม่ธรรมดา เรื่องบาดหมางในวันนี้ถ้าไม่กำจัด อาจนำภัยพิบัติมาในภายภาคหน้า

ภายในความคิดมีเจตนาร้ายเริ่มต้นขึ้น

แต่ว่าเขาอยากจะดูต่ออีกหน่อยว่าเด็กสาวชุดดำนี้ ใช่คนเดียวกันกับที่คนที่คว้าเสวียนกังกุยจากวีรบุรุษในอาณาเขตหลิงอู่หรือไม่

ว่ากันว่าข้างกายนางยังมีเนี่ยนซือระดับสูงซ่อนอยู่

เนี่ยนจงผู้ทรงพลังที่กวาดล้างฝูงชนนั้นจนถึงตอนนี้ผู้อาวุโสในนั้นเขาหวนคิดขึ้นมายังคงเกรงกลัวและสั่นเทาไปทั่วร่าง

ถ้าข้างกายนางมีเนี่ยนซือที่แข็งแกร่งจริง ขณะนี้อยู่ท่ามกลางความมืดแห่งหนใด ดวงตาของแม่ทัพต้าฉินขยับเล็กน้อยเพื่อกวาดสายตาค้นหาแต่กลับไม่พบอะไรเลย

แม้ว่าการสัมผัสของหลิงซือจะสู้เนี่ยนซือไม่ได้แต่จากความสามารถของข้าไม่มีปัญหาในการลาดตระเวนรัศมีสิบลี้นี้ ในละแวกนี้ ไม่มีผู้ใด หลังจากที่ได้รับข้อสรุปแล้ว สายตาของเขาก็เริ่มดุร้ายขึ้น

เมื่อรู้สึกเหมือนถูกสัตว์ร้ายจ้องมองในความมืดเจียงหลีจึงเผยรอยยิ้ม

ในสายตาของนางไร้ซึ่งความกลัวใดๆ ยังคงความเงียบสงบและความรู้สึกที่ถือไพ่เหนือกว่า

ในแววตาประกายสดใสมีเสน่ห์ นางยิ้มให้กับแม่ทัพต้าฉินกล่าวด้วยถ้อยคำเยาะเย้ย “ดูแล้วอย่างไร เจ้าจะเอามันไปได้หรือ มันเป็นไปไม่ได้”

แม่ทัพต้าฉินกระพริบตายิ้มอย่างเยือกเย็น “ดูแล้ว น่าจะเป็นเจ้า”

บนใบหน้าเรียวเล็กของเจียงหลีประกายความภาคภูมิใจ นางเชยคางแหลมคมขึ้น “ต่อให้เป็นข้า แล้วเจ้าจะทำเช่นไรเล่า”

ราชินีเยี่ยงนางถูกคนมองทะลุปลอดโปร่งจึงไม่จำเป็นต้องเก็บซ่อนอีก!

อย่างไรก็ตามศึกในครั้งนี้เป็นเรื่องยากที่จะหลีกเลี่ยง เรื่องของเสวียนกังกุยก็ต้องถูกเปิดเผย เทียบกับการถูกเปิดโปงทีหลังแล้ว ยอมรับอย่างตรงไปตรงมายังจะดีกว่า

“กล้าหาญมาก” แม่ทัพต้าฉินมองมาและชื่นชม แต่ว่ารอยยิ้มของเขากลับเยือกเย็นขึ้น ผู้อาวุโสที่บ้าน เป็นผู้ที่เขาให้ความเคารพ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอาณาเขตหลิงอู่ จนถึงตอนนี้ยังไม่ฟื้นสภาพ ยิ่งไปกว่านั้นอาจกระทบต่อการฝึกฝน เขาไม่อาจฆ่าเนี่ยนซือที่เก่งกาจนั้นได้ แต่ว่าถ้าเป็นเด็กสาวนี่ย่อมฆ่าได้และถือเป็นการชำระแค้น

แต่ว่า ภายในใจเขาก็มีความกังวลเล็กน้อย…

เขาหันสายตา กล่าวถามด้วยความเคร่งเครียด “เนี่ยนซือที่อยู่กับเจ้าในวันนั้นอยู่แห่งใด”

เนี่ยนซือหรือ

เจียงหลีเมื่อถูกถามสิ่งนี้ถึงกับทำหน้ามึนงง เนี่ยนซือที่ไหนกัน ก่อนหน้าก็มีแค่นางกับเจียงเฮ่าพี่ชายของนางเท่านั้นและเจียงเฮ่าเองก็เป็นหลิงซือไม่ใช่เนี่ยนซือ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ต้องสงสัย

ตัวนางเองถึงจะเป็นเนี่ยนซือแต่ว่าเนี่ยนซือนั้นบำเพ็ญยาก แล้วช่วงนี้นางตั้งใจกับการฝึกฝนหลิงซือเสียมากกว่า การอ่านจิตตั้งแต่เริ่มเปิดเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ นางเองก็เริ่มหยุดการฝึกเนี่ยนซือลงแล้ว ถึงตอนนี้นางก็ยังเป็นแค่เนี่ยนซื่อระดับสอง

และที่นางรู้มาเนี่ยนซือที่เก่งกาจ จะมีอีกคน…แต่ว่า ตอนนั้นเขาจะอยู่ที่อาณาเขตหลิงอู่ได้อย่างไร

เจียงหลีรู้สึกงุนงง กับคำถามนี้ของเขา

แน่นอนนางขมวดคิ้วขึ้น สายตาว่างเปล่าและสับสนทำให้แม่ทัพต้าฉินรู้สึกวางใจ ดูแล้ว นางคงไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเนี่ยนซือ

“ถึงกระนั้น วันนี้ข้าจะจัดการเจ้าก่อน ไว้ค่อยไปฆ่าเจ้าเนี่ยนซือนั่นทีหลังก็ถือเป็นการได้ชำระแค้นแล้ว” แม่ทัพต้าฉินกล่าวจบทหารที่ใกล้เจียงหลีมากที่สุดก็ยกมีดดาบขึ้นหันไปเพื่อจะแทงเจียงหลี

ถ้าหากถูกแทงเกรงว่าจากคนปกติจะกลายเป็นรูพรุนดั่งกระด้ง

มีดดาบที่แวววับและแหลมคมกำลังหันมาหานาง เจียงหลีหลับตาแน่นนางกระโดดขึ้น พลิกกลางอากาศด้วยความว่องไว ขณะลงขานางแตะลงบนมีดดาบแหลมคมที่ซ้อนทับกันนั้นด้วยความเบา

ใช้ประโยชน์จากความยืดหยุ่นของใบมีดนางกระโดดลอยตัวบนอากาศอีกครั้งจนผมดำสยายภายใต้แสงจันทร์แพรวพราวราวกับภูติยามค่ำคืน

“ฆ่า!”

“ฆ่านางงงง!”

ทหารต้าฉินโห่ร้องอย่างพร้อมเพรียงและเตรียมฆ่าเจียงหลีอีกครั้ง

ตู้มๆ!

ข้างหลังเจียงหลีส่องแสงสีทองเนตรญาณลวงตาสองดวงปรากฏออกเป็นเงาของเลี่ยเทียนซื่อและเสวียนกังกุย

“เสวียนกังกุย!” เจียงหลีตะโกนออกมาด้วยเสียงที่คมชัด เสวียนกังกุยเนตรญาณที่สองแปรเปลี่ยนเป็นแสงสีทอง เข้าสู่ร่างกายของนาง

ขณะนั้น ภายนอกร่างกายนางมีชุดเกราะที่ประณีตปรากฎขึ้น

“โฮกกก!” เสียเลี่ยเทียนซื่อเงยหน้าขึ้นและคำราม

อ๊ากก!”

ทหารต้าฉินบางคนที่อ่อนแอล้มลงกับพื้นทีละคนภายในใจพวกเขาหวาดกลัว

คนที่แข็งแกร่งค่อยๆ ปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ของตน ขณะเดียวกันแสงสีทองที่นี่ส่องสว่างไปทั่วทุกหนแห่ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน