ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 183

“สังหารกองทัพต้าฉินนับหมื่นด้วยตัวคนเดียวทั้งหมดนี้ก็เพื่อนางเจ้าไม่ซ่อนมันต่อแล้วหรือ เนี่ยนซือ… เนี่ยงจง ลู่เจี้ยเอ๋ยลู่เจี้ย เจ้าเก็บซ่อนได้ดีมาก”

ภูเขาในระยะไกลข้างๆ รถม้านั้นมีร่างที่ชัดเจนยืนอยู่มองไปที่แอ่งทรายสีเหลืองเหมือนทะเลเพลิง

สายตาของเขาไม่ได้รู้สึกอะไรต่อการตายที่น่าเศร้า แต่ที่เขามองไปยังคนคู่หนึ่งที่ยืนกอดกันท่ามกลางทะเลทรายเพลิง

“ในโลกที่สับสนวุ่นวาย ความจริงใจนั้นเป็นสิ่งที่มีค่ามาก เจ้าว่าไหมอาเฉวียน” หรงจิ่งพูดด้วยเสียงที่ว่างเปล่า เอื้อนเอ่ยถามออกไป

บ่าวที่ถูกเขาถามแอบกลัวในใจไม่รู้ว่าจะตอบเช่นไร

เขาเดาใจคุณชายไม่ออก

“นางทำเพื่อเขา ยินดีที่จะเป็นศัตรูของโลกที่หลอกลวงเขา และเขาก็ทำเพื่อนางโดยการเลิกซ่อนงำในสิ่งที่ทำมาหลายปีเพื่อกำจัดทหารนับพัน”

อาเฉวียนเงยหน้าด้วยความสงสัยมองเจ้านายด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมน้ำเสียงที่เขาได้ยินจากเจ้านาย ฟังดูแล้วเหมือนมีทั้งความชื่นชมและอิจฉา

เขารู้ว่าเจ้านายมาที่นี่เพราะลู่เจี้ย แต่ตอนนี้ล่ะ เขาได้รู้สิ่งที่ซ่อนงำของนายน้อยตระกูลลู่แล้ว แต่จากนี้เจ้านายเขาคิดจะทำอะไรต่อ

“อาเฉวียน” ทันใดนั้นหรงจิ่งก็เรียกเขา

อาเฉวียนรีบเก็บความคิดลง กล่าวด้วยท่าทีที่ต้อยต่ำ “ขอรับ”

ดวงตาที่โปร่งใสคู่นั้นของหรงจิ่งยังคงจ้องมองไปที่คนคู่นั้นที่อยู่ไกลๆ “เรื่องที่เกิดในวันนี้ อย่าให้มันรั่วไหลออกไปล่ะ”

อาเฉวียนเงยหน้าไปมองเจ้านายตนเองด้วยความแปลกใจ

“พวกเรากลับซั่งตูกันเถอะ” หรงจิ่งเก็บสายตาหันหลังกลับด้วยท่าทางสง่างามเป็นธรรมชาติ

รถม้าที่เงียบเหงาจากไปอย่างเงียบๆ ไม่รบกวนการฆ่าฟันและโอบกอดในระยะไกล

“หลีเอ๋อร์ เจ้าพารีบเจ้าเสวียนกลับไปที่สถาบันไป๋หยวนเพื่อไปหาหนานอู๋เฮิ่น เขาจะมอบสิ่งหนึ่งให้กับเจ้า หลังจากที่ได้รับแล้วให้รีบกลับไปที่จวนลู่ในซูหนาน” ลู่เจี้ยกอดเจียงหลีแน่นกลืนเลือดในปากไม่ยอมให้นางเห็นภาพนี้

เจียงหลีที่ถูกสวมกอดรู้สึกประหลาดใจ ต้องเริ่มแล้วหรือ พระราชวงศ์ตระกูลลู่ในที่สุดก็จะเผยใบหน้าที่แท้จริงแล้วหรือ ศึกครั้งนี้ลู่เจี้ยจะตัดสินใจไปต่อสู้อย่างไร

“ได้” เจียงหลีไม่ได้ไปถามอย่างละเอียดเพราะนางรู้ว่าลู่เจี้ยมีแผนอยู่แล้ว “ยังมีจิ่งเยี่ย…”

เมื่อนึกถึงพี่ชายที่ไม่รู้เป็นตายร้ายดีแววตาเจียงหลีก็เริ่มแสดงความกังวลออกมา

มือของลู่เจี้ยลูบไล้ผมของนางเบาๆ แววตาที่ส่องสว่างของเขาและนางจ้องมองกัน เขาให้สัญญากับนาง “ข้าจะพาเขากลับมาหาเจ้าอย่างปลอดภัย”

เจียงหลีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ปฏิกิริยาของลู่เจี้ยน่าแปลกเกินไปดูเหมือนเขาไม่แปลกใจกับความห่วงใยที่นางมีต่อจิ่งเยี่ย

แต่ว่าเวลามีจำกัดนางก็ไม่อยากถามต่อ

การรับประกันของลู่เจี้ยเป็นสิ่งที่นางเชื่อ ดังนั้นนางจึงพยักหน้า

…

อีกด้านหนึ่ง จิ่งเยี่ยที่เจียงหลีเป็นกังวลขณะนี้บาดเจ็บสาหัสไปแล้ว

ด้วยพลังของเขาการปะทะกับทหารนับหมื่นทำได้เพียงแค่หนีหัวซุกหัวซุน เขารับรู้ได้อีกครั้งว่าพออยู่ในสนามจริงๆ พลังของเขามันน้อยแค่ไหน นอกเสียว่าวันหนึ่งเขาจะถูกแต่งตั้งให้เป็นหลิงหวง

จิ่งเยี่ยกัดฟันเช็ดเลือดบนใบหน้า หันไปมองกองทัพฉินที่ตามมาอย่างไม่หยุดหย่อน ก็ไม่รู้ว่าอาหลีหนีไปได้หรือยัง คนพวกนั้นตกลงเป็นสายลับราชวงศ์ฉินหรือเป็นคนทรยศกันแน่

“ฮ่าๆๆ ดูซิว่าเจ้าจะหนีไปไหนได้อีก”

เสียงเย้ยหยันมาพร้อมกันกับเสียงเกือกม้า

ขณะนี้เขาหมดแรงแล้ว ในเส้นเลือดหลักพลังวิญญาณว่างเปล่า

“ฆ่ามัน!” คนที่ไล่ตาม ออกคำสั่งกับทหาร ด้วยสายตาที่เฉียบคม

ทันใดนั้น มีดดาบมากมายนับไม่ถ้วนก็มาเพื่อจะฆ่าจิ่งเยี่ย

ฉึกๆๆ!

ทันใดนั้นมีเสียงที่ทะลุจากฟ้าลูกธนูที่แหลมคมตัดผ่านค่ำคืน แทงไปลำคอของทหารต้าฉินที่อยู่ใกล้จิ่งเยี่ย

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้จิ่งเยี่ยไม่คาดคิดและทำให้ทหารต้าฉินที่ตามไล่สายตาเปลี่ยนไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน