ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 184
“พระราชโองการของฮ่องเต้ ฮ่องเต้ตรัสว่า ความทะเยอทะยานของหมาป่าต้าฉิน นี่เป็นจดหมายแด่ท่านลู่อ๋องที่ทำผิดต่อเป่ยฝางของข้า ที่ให้เทียนเจียวไปดูการต่อสู้ เรียนรู้ก่อนออกรบ แน่นอนกลุ่มเทียนเจียวนับพันกลับหายตัวไปขณะอยู่ในสนามรบ ไม่รู้ชะตาชีวิต ลู่อ๋องไม่สามารถหนีความผิด…”
กลุ่มเทียนเจียวเพิ่งจะหายไปเมื่อวาน วันนี้คำบัญชาของฮ่องเต้ก็มาถึงแล้วหรือ
ใช่แล้ว! เมื่อครั้งเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินทางทหารก็ไม่เห็นจะรวดเร็วเท่านี้
ราวกับว่าได้มีการเตรียมเอกสารเอาไว้แล้ว แค่รอให้กลุ่มเทียนเจียวหายตัวไป ค่อยนำราชโองการออกมาประกาศ
…
เหล่ารองแม่ทัพทหารของเป่ยฝางลองส่งสายตาให้กันในพวกเขาต่างรู้สึกตกใจ
ความรู้สึกที่เหมือนกับบ่งบอกว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นขณะนี้มันมีมากขึ้นเรื่อยๆ
ลู่ซิ่งเฉายังคงยิ้มเหมือนเดิม ดวงตาเขาสงบนิ่งโดยไม่มีความตกใจและไม่ได้แสดงความเศร้าโศกใดๆ
ราวกับว่าคำบัญชานี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา
ผู้บัญชาการเงยหน้าขึ้นสายตาเขามองไปยังหลังของลู่ซิ่งเฉา จากนั้นมองลงมาด้วยสายตาที่ดูซับซ้อน และอ่านรายละเอียดของคำบัญชาต่อ “จากนี้ขอเพิกถอนตำแหน่งทั้งหมดของจวนลู่ ถอดยศอ๋อง คุมตัวลู่ซิงเฉากลับไปสอบสวนที่เมืองหลวง”
อะไรนะ!
เหล่ารองแม่ทัพพากันตกใจ
“พระราชโองการเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร”
“นั่นสิ ตอนนี้ศัตรูยังไม่ถอยจะเปลี่ยนนายพลก่อนสงครามสงบได้อย่างไร เหล่าเทียนเจียวลงสนามกันเอง ต่อให้หายตัวไปก็ไม่เกี่ยวข้องกับท่านแม่ทัพ!”
“ใช่แล้ว ท่านแม่ทัพไม่มีความผิด!”
ปั้ง!
มีเสียงดังขึ้น ผู้บัญชาการปิดราชโองการในมือด้วยใบหน้าที่เย็นชา “ทุกท่าน ตอนนี้ลู่ซิ่งเฉาเป็นเพียงผู้ที่มีความผิด ไม่ใช่ท่านแม่ทัพของพวกท่านแล้ว สำหรับคำรับสั่งใหม่ของทหารเป่ยฝาง ฮ่องเต้จะมีการตัดสินพระทัยเอง ทุกท่านยังคงต้องทำหน้าที่ของตน ปกป้องดูแลเป่ยฝาง และรอแม่ทัพคนใหม่ ”
เหล่ารองแม่ทัพแสดงสีหน้าโกรธ ไม่พอใจกับคำบัญชานี้
“ทหารทุกนาย เรื่องนี้ข้าเชื่อว่าฮ่องเต้จะมีการพิพากษาเอง เป่ยฝางก็ต้องฝากให้พวกเจ้าดูแลแล้ว” ลู่ซิ่งเฉาหันตัวกลับ ภายใต้ใบหน้าที่สง่างาม ดูเรียบง่ายและไม่แยแส
คำพูดของเขา เป็นการปลอบใจรองแม่ทัพ
แต่ว่า เหล่ารองแม่ทัพที่ตามติดเขามาหลายปี ยังคงรู้สึกเสียใจจากการพรากจากกัน ฮ่องเต้ไม่พอใจตระกูลลู่ เรื่องนี้ พวกเขาก็ย่อมรู้ดี
แต่ว่า ฮ่องเต้ต้องการใช้โอกาสนี้ในการลงมือกับตระกูลลู่จริงหรือ
แม่ทัพของพวกเขา คือดาบแรกที่ใช้จัดการตระกูลลู่หรือ
ไม่พอใจ!
พวกเขาไม่พอใจ!
รองแม่ทัพกล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูด ถ้าลู่ซิ่งเฉายกแขนขึ้นคัดค้าน พวกเขาจะตามแน่นอน แต่ท่าทางของลู่ซิ่งเฉา กลับดูไร้ปฏิกิริยา ท่าทางดูเหมือนว่ายังคงเชื่อฟังฮ่องเต้
น่าเศร้า!
ช่างน่าเศร้ายิ่งนัก!
“ท่านแม่ทัพ!”
เหล่ารองแม่ทัพกัดฟันกล่าวพร้อมเพรียงกัน
ลู่ซิ่งเฉาค่อยๆ ส่ายหัว และปลอบประโลมความโกรธของพวกเขา
“ท่านอ๋องลู่……ไม่สิ ลู่ซิ่งเฉา ได้เวลาออกเดินทางแล้ว” ผู้บัญชาการถือโอกาสเตือน
อีกด้านหนึ่ง ผู้นำของเหล่าเทียนเจียว ก็แสดงรอยยิ้มได้ใจออกมา
ลู่ซิ่งเฉากวาดสายตามองเขาเบาๆ เขากลับรู้สึกเหมือนมีคนมาหยิกที่คอ รอยยิ้มที่ติดค้างอยู่บนใบหน้ากลับยู่ยี่ ท่าทางของเขาตอนนี้เหมือนกับคนท้องผูก
“เชิญ” ลู่ซิ่งเฉายกใบหน้าอย่างธรรมชาติ และเดินตามผู้บัญชาการ
ทหารเป่ยฝางไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เห็นเพียงแค่ท่านแม่ทัพที่พวกเขาเคารพถอดชุดเกราะและเครื่องแบบออก เหลือเพียงแต่เสื้อชั้นในสีขาว บนคอสวมแผ่นไม้หนัก ข้อเท้าถูกสวมด้วยโซ่เหล็ก และขึ้นรถม้าเรือนจำ
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น”
เหล่าทหารที่เฝ้าประตู มารวมตัวกัน และขวางทางออก
สายตาผู้บัญชาการหดลง ดูไม่เป็นธรรมชาติ
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์