เข้ามาใกล้โดยไม่คาดคิด แรงจับที่ไหล่อย่างหนักทำให้ดวงตาของเจียงหลีเปล่งประกาย มือก็ตอบโต้ไปด้านหลังทันที
“แม่นางระวัง!” อวี้ซูก็อุทานออกมา
นางไม่รู้เลยว่าชายร่างสูงในชุดดำคนนี้ปรากฏตัวตั้งแต่เมื่อไหร่
“เจียงหลี”
ผู้มาเยือนจับข้อมือของเจียงหลีไว้แน่นและเสียงที่คุ้นเคยก็ได้ทำให้นางหยุดลงมือ
“ลู่จ้าน!” เจียงหลีมองไปเห็นคนที่เข้ามา
ภายใต้ปีกหมวกที่ยกขึ้นเบาๆ ใบหน้าที่เหลี่ยมคม ไม่ใช่ลู่จ้านแล้วจะเป็นใครไปได้
ลู่จ้านยกนิ้วขึ้นเทียบกับริมฝีปากบ่งบอกว่าให้พวกเขาเงียบ จากนั้นเขาก็มองไปรอบๆ แล้วกระซิบ “มากับข้า”
การปรากฏตัวของลู่จ้าน ทำให้เจียงหลีโล่งใจ
เพียงแค่ติดตามเขาไป ก็จะรู้เบาะแสของลู่เจี้ย นางก็ไม่ต้องมองหาคนของตระกูลลู่อย่างไร้เบาะแสอีกต่อไป
เจียงหลีและอวี้ซูติดตามลู่จ้านไปอย่างใกล้ชิด ออกจากซากปรักหักพังของตระกูลลู่อย่างเงียบๆ
เพื่อหลีกเลี่ยงทหารลาดตระเวนในเมือง พวกเขาออกจากเมืองซูหนาน มุ่งสู่หุบเขาที่ปู้กุย
เมื่ออยู่ห่างจากตัวเมืองแล้ว เจียงหลีเริ่มถาม “ใครเป็นคนเผาจวนตระกูลลู่ แล้วลู่เจี้ยเป็นอย่างไรบ้าง”
“นายน้อยเป็นผู้สั่งให้เผา นายน้อยไม่เป็นอะไร” ลู่จ้านตอบคำถามของเจียงหลีสั้นๆ เขาเดินไปข้างหน้าและนำทางโดยไม่หันกลับไปมอง แต่ทำให้เจียงหลีขมวดคิ้ว
ไม่รู้ว่าเรื่องที่ซั่งตู ลู่เจี้ยรู้ไหม เกรงว่าเขาจะรู้เรื่องลู่อ๋องและพระชายาผ่านทางผู้ส่งสารของตระกูลลู่แล้ว เจียงหลีคาดเดาในใจ
“เจ้ากลับมาเร็วกว่าที่ข้าคาดไว้สิบวัน” ทันใดนั้นลู่จ้านก็พูด
เจียงหลีเงยหน้าขึ้น มองไปที่แผ่นหลังของเขา จากนั้นก็หลุบตาลงและตอบว่า “ข้าใช้ทางลัดเพื่อกลับมา ลู่เสวียนตามมาอยู่ข้างหลัง”
เสียงฝีเท้าของลู่จ้านหยุดลง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต้ำ “คุณชายเล็ก ไม่ได้ออกไปจากซั่งตู”
“อะไรนะ” เจียงหลีประหลาดใจ
ลู่จ้านอธิบายว่า “ดูเหมือนว่าเขาตั้งใจจะอยู่ในซั่งตู เพื่อล้างแค้นให้ท่านอ๋องและพระชายาในแบบของเขาเอง”
“… ” ลู่เสวียน!
เจียงหลีเม้มริมฝีปากของเขาด้วยความเงียบ
ทางเลือกของลู่เสวียนนั้นเกินความคาดหมายของนาง เกรงว่ามันจะเกินความคาดหมายของลู่เจี้ยด้วย
ลู่เจี้ยต้องการส่งพวกเขาให้ไปจากเรื่องราวราคีพวกนี้ แต่พวกเขากลับเลือกที่จะอยู่ต่อ สำหรับลู่เสวียนความเกลียดชังที่มีต่อศัตรูของบิดามารดานั้นไม่สั่นคลอน หากเขาไม่ฆ่าศัตรูด้วยตัวเองคงตายตาไม่หลับ
สำหรับนางแล้ว นางได้สังหารองค์รัชทายาทแห่งราชวงศ์โฮ่วจิ้น ขณะเมื่อทหารเหล่านั้นไล่ล่าและสังหารอวี้เฉิน ราชวงศ์โฮ่วจิ้นทั้งหมดก็เป็นศัตรูกับนางแล้ว
บางที อาจยังคงห่างไกล เมื่อนางตีตราเครื่องหมายของตระกูลลู่ นางก็ไม่สามารถอยู่ห่างจากแผนการเหล่านี้ได้อีกต่อไป
ระหว่างทางก็ได้เงียบไป เรื่องของตระกูลลู่ค่อนข้างหนักหนาพอสมควร
มันหนักมากจนทั้งลู่จ้านและเจียงหลีเลือกที่จะอยู่เงียบ เจียงหลีไม่ได้ถามจนกว่าเขาจะไปถึงเขตชานเมืองของหุบเขาปู้กุย[1] “พวกเจ้าไม่ได้ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำเก้าปีศาจใช่มั้ย” เนื่องจากราชสำนักได้ค้นหาตระกูลลู่อย่างแน่นหนา ตอนนี้ที่แห่งนั้นคงถูกคุ้มกันเป็นแน่ ลู่จ้านกล่าวว่า “ในหุบเขาปู้กุย ถ้ำเก้าปีศาจไม่ใช่ถ้ำเดียวที่ตระกูลลู่มี”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เจียงหลีก็อดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึกๆ
เรื่องราวในวันนี้ ไม่รู้ว่าตระกูลลู่วางแผนมาแล้วกี่ปี!
แน่นอน ทิศทางไปยังถ้ำเก้าปีศาจ ทั้งหมดได้ถูกล้อมโดยเจ้าหน้าที่และทหาร หลังจากที่ลู่จ้านพาพวกเขาหลบหลีกอย่างชาญฉลาดจากทิศทางอื่นเพื่อเข้าสู่ถ้ำเก้าปีศาจ



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์