ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 202

“ผู้อาวุโสทุกท่าน ขณะนี้ราชวงศ์ได้มาถึงจุดวิกฤตแล้ว ผู้อาวุโสทุกท่านได้โปรดลงมือจัดการกับตระกูลลู่ให้สิ้นซาก” ใบหน้าที่เคารพนอบน้อมของมู่เจิ้งเฟิงที่หาได้ยาก มองห้าคนข้างหลัง

ในแววตาของเขามีความโหดร้าย

มู่เจิ้งเฟิงมีความมั่นใจในตัวผู้อาวุโสของราชวงศ์มาก

ตระกูลลู่……

มู่เจิ้งเฟิงขมวดคิ้ว เขาไม่เชื่อว่าตระกูลลู่ก็มีหลิงจงสองคนเหมือนกัน!

“เดิมข้าก็มีหน้าที่ปกป้องโฮ่วจิ้นอยู่แล้ว ตระกูลลู่ก่อกบฏ สมควรตาย!” หลิงจงหนึ่งในนั้น หลังจากพูดจบ ก้าวออกมา ร่างยกสูงขึ้น พุ่งขึ้นไปบนฟ้า

การเคลื่อนไหวของเขา ส่งผลให้อีกสี่คนที่เหลือก็ต่างพากันกระโดดขึ้นไปบนฟ้า มุ่งไปหาคนของตระกูลลู่ด้วยท่าทีที่โหดร้ายและน่ากลัว

ภายใต้การนำของทหารรักษาพระองค์ที่แปรพักตร์ ลู่เจี้ยและคนอื่นๆ ก็เข้ามาถึงพระราชวังแล้ว

เพียงแต่เขาหยุดเดิน แล้วเงยหน้ามองจุดดำๆ ที่เข้ามาใกล้อย่างเร็ว แววตาเปล่งประกาย

“เป็นมือดีลับๆ ของราชวงศ์พวกนั้น!” เจียงหลียืนอยู่ข้างๆ เขา จ้องตาเขม็งแล้วพูด

ลู่เจี้ยค่อยๆ เก็บสายตา พูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งว่า “ไม่จำเป็นต้องกังวล”

เขาเพิ่งพูดจบ ลู่วั่งชวนก็แสดงความไม่พอใจ นำผู้อาวุโสของตระกูลลู่ออกไปรับมือ

ชั่วพริบตา ทั่งสองฝ่ายต่อสู้กันกลางอากาศทันที ภายใต้แสงสีทองของวิญญาณยุทธ์มากมายที่ปะทะกัน ทำให้สั่นสะเทือนไปทั่วพระราชวัง ปรากฏรอยแตกสีทองละเอียด

เจียงหลีตะลึงกับเบื้องหลังของตระกูลลู่ เสียงของลู่เจี้ยดังขึ้น “พวกเราไปกันต่อเถอะ”

เจียงหลีหยุดมอง แล้วพยักหน้า

การต่อสู้กลางอากาศ ไม่สามารถขัดขวางผู้คนด้านล่างที่จะเดินต่อได้

ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงที่ๆ มู่เจิ้งเฟิงซ่อนตัวอยู่

และในตอนนี้ รอบๆ ตัวเขา เหลือเพียงหลิงเจี้ยงของสถาบันหลิงอู่อยู่เล็กน้อย

“ไอหมาแก่อู๋……” เจียงหลีหรี่ตา รอยยิ้มที่เย็นชา ยิ้มมุมปาก นางแค่มองปราดเดียว ก็สาดสายตาจ้องไปที่อู๋เชียนที่อยู่ท่ามกลางผู้คน

และในขณะเดียวกัน อู๋เชียนก็มองเจียงหลี แววตาดุร้ายมาก

“อาหลี ข้าเอง” ตอนนี้เจียงเฮ่าได้ทิ้งใบหน้าของจิ่งเยี่ยแล้ว อู๋เชียนและคนอื่นๆ จำเขาไม่ได้อย่างแน่นอน แต่ว่าเขายังจำเรื่องที่อู๋เชียนจะฆ่าเจียงหลีได้ขึ้นใจ อยากจะแก้แค้นให้น้องสาว

“ไม่จำเป็นแล้ว ข้าจัดการเอง” เจียงหลียิ้มเยาะ แค้นของนาง แน่นอนว่านางต้องชำระเอง

“จัดการ” ลู่เจี้ยและมู่เจิ้งเฟิงสบตากัน ไม่มีการพูดพร่ำทำเพลงใดๆ ออกคำสั่งกับลู่จ้านและคนอื่นๆ

“ลุย!” ลู่จ้านตะโกนเสียงต่ำ นำคนตระกูลลู่มุ่งไปจัดการกับฝ่ายราชวงศ์

หลักจากเจียงเฮ่ากำชับเจียงหลีให้ระวังตัวด้วย สายตาก็มองไปยังมู่เจิ้งเฟิง คนนั้นคือศัตรูของตระกูลเจียงของเขา ศัตรูที่ฆ่าพ่อของเขา!

เสียงดังครั่นครืน

ทันใดนั้นก็มีเสียงฟ้าร้องกลางอากาศ ก้อนเมฆรวมกันอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาเดียวฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก

ฟึบ!

ในขณะที่เจียงเฮ่ากำลังจะไปจัดการมู่เจิ้งเฟิง ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งมาขวางหน้าเขาไว้ มองเห็นใบหน้าชัดเจนแล้วท่ามกลางฝนที่ตกหนัก แววตาของเจียงเฮ่าก็ดับลง

น่าเสียดายที่คนๆ นั้นจำเขาไม่ได้ เพียงแต่โจมตีด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยม

อีกด้านหนึ่ง เจียงหลียืนอยู่ด้านหน้าอู๋เชียน แววตาเต็มไปด้วยความหยอกล้อ

อู๋เชียนโมโหมากที่ถูกนางเด็กผู้หญิงอายุสิบกว่าปีมองด้วยสายตาแบบนี้

“ไอหมาแก่อู๋ ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ล่ะสิ” เจียงหลีหัวเราะขึ้นด้วยความเหยียดหยาม

อู๋เชียนไม่พอใจ จ้องนางด้วยสายตาดุร้าย “ก็แค่พวกกบฏ”

“พวกกบฏอย่างนั้นหรือ ผู้ชนะคือราชา ผู้แพ้คือกบฏ ท่านมีชีวิตอยู่มานานรึยัง เหตุผลง่ายๆ แค่นี้ ท่านก็ไม่เข้าใจหรือ” เจียงหลีพูดเหน็บแนม

“เช่นนั้นแล้วอย่างไร เจ้าคิดว่าพวกเจ้าจะชนะได้อย่างนั้นหรือ” อู๋เชียนหัวเราะเยาะ สายตาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่การต่อสู้บนฟ้า

ท่ามกลางฟ้าฝน ทันใดนั้นแสงสีทองก็ปรากฏ แยกเอาไว้ ไม่สามารถเห็นการต่อสู้บนนั้นได้อย่างชัดเจน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน