ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 201

“ทำไมล่ะ ทำไม่ลงหรือ เพราะว่ายวนเอ๋อร์งั้นรึ” สายตาที่หยิ่งยโสขององค์หญิงใหญ่ มองมาที่ปลายดาบของลู่เสวียน ในน้ำเสียงมีความเหยียดหยาม

แววตาของลู่เสวียนวูบลง ใบหน้าที่เคร่งเครียดเต็มไปด้วยความเย็นชา “เดิมข้าและโจวเอ๋อร์ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน”

“อย่างนั้นหรือ” องค์หญิงใหญ่ถามกลับด้วยความประชด ในแววตาเผยให้เห็นถึงความเสียดาย “เสียดายที่ยวนเอ๋อร์ของข้าหลงรักเจ้า นางกลับไม่รู้ว่าคนของราชวงศ์กับคนของตระกูลลู่ถูกลิขิตมาให้เป็นได้เพียงแค่ศัตรูกันเท่านั้น!”

พูดจบ แววตาของนางก็ดุดันขึ้นมา ทันใดนั้นก็ลงมือกับลู่เสวียน

ลู่เสวียนตกใจ เปิดฉากต่อสู่กับนางในห้อง

องค์หญิงใหญ่มีเกียรติอย่างไรกัน

ถึงแม้จะเป็นหลิงซื่อ แต่น้อยมากที่นางจะลงมือกับคนอื่นจริงๆ ถึงนางจะอายุมากกว่าลู่เสวียน แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

ท่ามกลางการต่อสู้ ลู่เสวียนขมวดคิ้วและเม้มปากอยู่ตลอด ดาบที่แหลมคมในมือของเขาเฉียดร่างขององค์หญิงใหญ่อยู่ตลอดเวลา

ในตอนที่เขาอยากจะลงมือสังหาร ในหัวของเขาก็จะมีใบหน้าเล็กๆ ที่น่ารักของโจวยวนแวบเข้ามาตลอด

“อาเสวียน! อย่า!”

ทันใดนั้น ด้านนอกก็มีเสียงตื่นตกใจดังขึ้น ลู่เสวียนหันไปมองโดยสัญชาตญาณ เห็นร่างที่สวยงามแวบๆ จากด้านนอกหน้าต่างวิ่งมาที่ประตูพอดี

เพียงแต่ว่าตอนที่เขามองไปด้านนอก กลับไม่ทันเห็นแววตาที่หัวเราะเยาะขององค์หญิงใหญ่

ฉึก!

เสียงคมดาบแทงเข้าเนื้อ ทำให้ลู่เสวียนหันกลับมามองในทันที

และโจวยวนที่เพิ่งเข้ามาในห้อง มวยผมยุ่งเหยิง สีหน้าตื่นตกใจ ภาพที่เห็นตรงหน้า ทำให้นางยืนอึ้งอยู่กับที่ ดวงตาทั้งสองข้างเบิกโพลง

“อ้า!” มองแม่ที่ล้มอยู่กลางกองเลือด มองดาบที่แหลมคมในมือลู่เสวียน โจวยวนส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนา

“เสด็จแม่!” โจวยวนพุ่งไปล้มอยู่ตรงหน้าแม่ เสื้อผ้าเปื้อนเลือดเต็มไปหมด

ลู่เสวียนอึ้งไป

องค์หญิงใหญ่พุ่งเข้าใส่คมดาบของเขาเองชัดๆ นางต้องการจะทำอะไร

“เสด็จแม่……เสด็จแม่……ท่านอย่าทิ้งยวนเอ๋อร์ไปนะเพคะ!” โจวยวนร้องไห้จนใบหน้าที่สะสวยของนางดูไม่ได้เลย นางไม่สนใจเลือด โอบองค์หญิงใหญ่ไว้ในอ้อมกอด

องค์หญิงใหญ่ที่ใกล้จะสิ้นลมหายใจ ในตอนนี้กลับค่อยๆ ลืมตาขึ้น ยกมือที่เปื้อนเลือดขึ้นมาลูบใบหน้าของโจวยวน พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “ยวนเอ๋อร์ ดูหน้าศัตรูที่ฆ่าแม่ไว้ให้ดี”

!

ลู่เสวียนตะลึง มองไปที่โจวยวน สบตาแดงๆ คู่นั้นที่มองมาของนางพอดี

ความผิดหวัง ความตกใจ ความเจ็บปวดในดวงตาคู่นั้น ทำให้เขาปวดใจแปลบขึ้นมา

องค์หญิงใหญ่กำลังใส่ร้ายเขา!

นางอยากให้โจวยวนมองเขาเป็นศัตรู นับแต่นี้ตัดขาดความสัมพันธ์อย่างเด็ดขาด ไม่มีทางรู้สึกอะไรกับเขาอีก

“อาเสวียน ทำไมเจ้าถึง…นางเป็นแม่ของข้านะ!” โจวยวนที่น่าสงสาร กลับยังคงมองลู่เสวียนด้วยแววตาแห่งความสิ้นหวัง

ทำไมสวรรค์ถึงต้องให้นางเผชิญกับการเลือกที่เจ็บปวดเช่นนี้

ถ้าหากว่าอาเสวียนขอโทษ……ถ้าหากว่าอาเสวียนบอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ……

โจวยวนโอบกอดแม่ไว้แน่น เพ้อคิดไปเองคนเดียว

แววตาของนาง ทำให้ลู่เสวียนเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก ในชั่วขณะนั้น เขาก็เข้าใจจุดประสงค์ขององค์หญิงใหญ่ในทันที ถ้าหากไม่มีวิธีให้ทั้งสองได้อยู่ด้วยกัน เช่นนั้นก็ทำให้ขาดกันไปเลย!

“นางคือแม่ของเจ้า แต่ก็เป็นคนของราชวงศ์ ในตอนที่มู่เจิ้งเฟิงสังหารพ่อแม่ของข้า ก็ก่อเป็นความแค้นระหว่างข้าและราชวงศ์ คงอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้” ลู่เสวียนมองตาของโจวยวน กล่าวคำตอบที่ทำให้นางใจสลาย

“เช่นนั้นข้าก็เป็นคนของราชวงศ์เหมือนกัน เจ้าก็ฆ่าข้าเถอะ!” โจวยวนตะโกนเสียงแหบ

ฆ่าโจวยวน?

ในแววตาของลู่เสวียนมีความต่อสู้ดิ้นรน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน