ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 206

ออกเดินทาง?

รอยยิ้มบนใบหน้าของเจียงหลีสุขุมขึ้นมา ที่ตัวนางยังมีจดหมายแนะนำของหนานอู๋เฮิ่น นางและลู่เสวียนต้องมุ่งหน้าไปฝึกที่สถาบันไป๋หยวนเมืองซีเฉียน เพื่อที่จะได้มีอำนาจเข้าสู่ซีฮวง

นั่นก็หมายความว่านางต้องจากลู่เจี้ยไป

“ตอนนี้ราชวงศ์โฮ่วจิ้นได้ล่มสลายแล้ว ทำไมพวกเรายังต้องไปซีเฉียนอีก” เจียงหลีถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

รับรู้ได้ถึงความไม่ยินยอมในน้ำเสียงของนาง ลู่เจี้ยยิ้มเล็กน้อย แล้วอธิบายอย่างอดทนว่า “ถึงแม้ว่าโฮ่วจิ้นจะล่มสลายไปแล้ว แต่ถ้าอยากทำให้ราชวงศ์มั่นคง ยังต้องใช้เวลา พวกเจ้าไปที่ซีเฉียน ก็จะสามารถหลีกเลี่ยงความวุ่นวายเหล่านี้ได้ และฝึกฝนได้อย่างสบายใจ”

“…” เจียงหลีไม่ได้พูดตอบ

ลู่เจี้ยมองนาง พูดอย่างจริงจังว่า “เรื่องที่เจ้าต้องทำก็คือตั้งใจฝึกฝน ส่วนเรื่องอื่น ข้าจัดการเอง”

เจียงหลีสบตากับเขานานมาก สายตาที่เต็มไปด้วยการปฏิเสธของเขา ทำให้นางโกรธนิดหน่อย

“เชอะ” เจียงหลีแสดงความไม่พอใจ นางหันตัวด้วยความโมโห แล้วไปจากตำหนักที่ลู่เจี้ยอยู่

มองส่งนางที่เดินจากไป ลู่เจี้ยค่อยๆ หุบยิ้ม หยิบหยกขาวนั้นออกมาอย่างเงียบๆ กำไว้ในมือแน่น

ทันใดนั้นเงาก็ปรากฏขึ้น ขัดขวางการกระทำต่อมาของเขา “นายน้อย ท่านจะทำร้ายร่างกายตัวเองแบบนี้อีกไม่ได้แล้ว”

ลู่เจี้ยกลับส่ายหน้าอย่างช้าๆ ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “นางก็จะไปแล้ว เรื่องที่ข้าจะทำให้นางได้ก็มีไม่มาก” หลังพูดจบ ร่างกายของเขาก็ปล่อยพลังที่น่ากลัวและทรมานนั้นออกมา ม่านในตำหนักถูกพลังนี้ทำให้สลายไป

ใบหน้าที่เคร่งเครียดของลู่เจี้ย แสดงถึงความเจ็บปวด แต่ยังคงให้พลังนั้นกัดกินได้ตามสบาย

หยกขาวในมือของเขา ดูดซับพลังนี้อย่างต่อเนื่องและผนึกไว้ในหยก

เงายืนอยู่ข้างๆ ไม่มีวิธีขัดขวางการตัดสินใจของลู่เจี้ยได้ ใบหน้าที่ธรรมดานั้นเคร่งเครียด ตอนนี้สีหน้าดูไม่ได้เลย แต่ในแววตากลับปิดบังความเป็นห่วงไว้ได้ยาก

……

เจียงหลีที่เดินออกมาด้วยท่าทางโมโห ภายใต้การเร่งรัดของข้าราชบริพาร มุ่งหน้าสู่พิธีราชาภิเษกในพระราชวัง ยืนอยู่ด้วยกันกับลู่เสวียนที่สวมใส่เสื้อผ้าที่งดงามเหมือนกัน

เจอกับเจ้าหนุ่มนี่อีกครั้ง เจียงหลีทำได้เพียงถอนหายใจในใจ

หลังจากที่ลู่อ๋องและภรรยาได้ตายไป เจ้าหนุ่มคนนี้ก็เหมือนจะโตขึ้นในชั่วข้ามคืน ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ตรงไปตรงมาทั้งคำพูดและการกระทำ

ลู่เสวียนกลอกตามองสาวน้อยที่ยืนอยู่ข้างๆ รอยยิ้มที่ฝืนยิ้มออกมาไม่ค่อยน่ามองนัก “ทำไมเจ้าถึงได้เปลี่ยนจากอาซ้อตัวน้อยเป็นท่านอาตัวน้อยได้ล่ะ”

พูดถึงคำถามนี้ สีหน้าของเจียงหลีก็อึมครึม “ไปถามพี่ชายของเจ้าสิ”

มุมปากของลู่เสวียนกระตุกอย่างแรง เลือกที่จะหุบปากอย่างฉลาด ไม่ถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก

ด้านหน้า ลู่วั่งชวนบอกกล่าวต่อฟ้าดินและประชาชนว่าตนขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์ กลายเป็นกษัตริย์พระองค์แรกของราชวงศ์จยาเซียน เป็นกษัตริย์ผู้สถาปนาประเทศราช

พิธีหยุมหยิมเหล่านั้น เจียงหลีฟังแล้วรู้สึกง่วงนอน

ในความทรงจำของนาง ตอนที่นางขึ้นครองราชย์เป็นราชินีที่ประเทศกู่อู อาณาจักรแม่มดโบราณนั้นก็ไม่ได้ยุ่งยากขนาดนี้ ผู้ที่มีสายเลือดสูงส่งปกครองคนธรรมดา ทั้งประเทศจะมีใครกล้าไม่ยินยอม

“……พระราชโองการแต่งตั้งให้เจียงหลี ลูกสาวบุญธรรมเป็นมกุฎราชกุมารี มีตำแหน่งเสวียนเทียน……”

ทันทีที่ได้ยินชื่อของตัวเอง เจียงหลีก็ได้สติกลับมา มกุฎราชกุมารี?!

มีอะไรผิดพลาดรึเปล่า!

เจียงหลีเงยหน้ามองไปยังขุนนางที่รับผิดชอบพิธีการที่อ่านพระราชโองการให้ปรนะชาชนที่มาฟัง แล้วก็มองไปยังลู่วั่งชวน ฮ่องเต้แก่ผมขาวที่สวมเสื้อคลุมลายมังกร ขุนนางนับร้อยใต้ฝ่าพระบาทก็กำลังแอบพูดซุบซิบกัน แต่ว่ามกุฎราชกุมารีไม่เหมือนกับองค์หญิงทั่วๆ ไป ฮ่องเต้พระองค์นี้รักและเอ็นดูองค์หญิงเสวียนเทียนมาก นึกไม่ถึงว่าจะให้นางเป็นมกุฎราชกุมารี

ลู่เจี้ย เป็นเจ้าอีกแล้ว! ไม่ต้องคิดเยอะให้ปวดหัว เจียงหลีก็รู้ว่านี่เป็นความคิดของใคร

“……พระราชโองการแต่งตั้งให้ลู่เสวียน หลานชายเป็นหยวนหวัง……”

ขุนนางผู้รับผิดชอบพิธีการอ่านพระราชโองการอย่างต่อเนื่อง นอกจากเจียงหลีและลู่เสวียน ยังมีขุนนางที่ได้สร้างคุณูปการให้แก่ประเทศชาติด้วยการช่วยโค่นล้มโฮ่วจิ้นในครั้งนี้อีกมากมาย

แม้แต่เจียงเฮ่า พี่ชายของนาง ก็ถูกแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการสูงสุดของหน่วยทหารรักษาพระองค์

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน