ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 247

พอถึงเวลานั้น เจ้าของร่างตัวจริงจะมีความรู้สึกต่อเจียงหลีหรือไม่ ใครก็มิอาจรู้ได้

ถึงจะไม่กลับคืนร่างเดิม วิญญาณที่ไม่สมบูรณ์เช่นนี้คงไปเกิดใหม่ต่อไป เกิดใหม่แล้วก็จำเจียงหลีไม่ได้เช่นกัน

ถ้าเช่นนั้น เจียงหลียังจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อไปหรือไม่

คำถามนี้ทำให้มู่ชิงเกอหนักใจ

“ชิงเกอ เจ้ายังมีเวลาอีกเท่าไหร่” จู่ๆ เจียงหลีก็เอ่ยถาม

มู่ชิงเกอนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบ “เมื่อกี้ตอนอยู่ในห้อง เขาขอร้องข้าอยู่เรื่องหนึ่ง”

เจียงหลียิ้มขมขื่น

คนฉลาดเยี่ยงนางทำไมถึงจะเดาไม่ออกว่ามู่ชิงเกอต้องการสื่อถึงสิ่งใด นางเอ่ยอย่างประนีประนอม “ช่างเถอะ ในเมื่อเขาไม่อยากให้เจ้าบอกข้า ข้าก็จะไม่ถามก็แล้วกัน”

“ถ้าอย่างนั้นเรื่องวิญญาณหลักของเขา เจ้าได้บอกเขาหรือเปล่า” เจียงหลีถามต่อ

มู่ชิงเกอส่ายหน้า “เรื่องที่เขากลับชาติมาเกิด เขาจะรู้หรือไม่ก็มิสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ก็เลยไม่จำเป็นต้องบอก”

เจียงหลีพยักหน้า “ก็จริง ทุกวันนี้เขามีเรื่องกังวลใจมากพอแล้ว ไม่อยากเพิ่มภาระให้เขาอีก”

มู่ชิงเกอหันไปมองนางรอยยิ้มพลันหายไป “คิดไม่ถึงราชินีเจียงผู้บ้าดีเดือดจะคลั่งรักเพียงนี้”

เจียงหลีกลอกตาขาวมองนาง “ขนาดคนไร้อารมณ์อย่างเจ้ายังเป็นแม่คน แล้วทำไมข้าจะคลั่งรักบ้างไม่ได้เล่า”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้มู่ชิงเกอก็ยกยิ้มมุมปากขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

แต่ทว่า พอคิดถึงเรื่องของเจียงหลี นางยังคงกังวลใจอยู่มากโข “เจียงหลี ก่อนที่ข้าจะไป เจ้ายังสามารถพิจารณาให้จริงจังอีกที จะไปพร้อมกับข้าหรือไม่”

เรื่องเก่าถูกขุดขึ้นมาอีกครั้งทำเอาเจียงหลีถึงกับนิ่งอึ้ง

แต่ไหนแต่ไรมู่ชิงเกอไม่ใช่คนจู้จี้จุกจิก ในเมื่อก่อนหน้านี้เคยถามนางแล้วและนางก็ปฏิเสธไป นางก็จะไม่ถามอีก

แต่เรื่องราวกลับตาลปัตร!

“ชิงเกอ เจ้ามีเรื่องที่กำลังปิดข้าอยู่ใช่ไหม” เจียงหลีตื๊อถาม

มู่ชิงเกอคลี่ยิ้ม “เปล่า ข้าแค่ไม่อยากทิ้งเจ้าไว้คนเดียวที่นี่”

“ให้มันน้อยๆ หน่อย” เจียงหลีเชิดจมูกรั้น สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

มู่ชิงเกอขบคิดครู่หนึ่งแล้วลองโยนหินถามทาง “ในเมื่อชะตาชีวิตของเขามิอาจแก้ไขได้ เจ้ายังอยากอยู่ที่นี่อีกไหม”

“ข้าบอกแล้วไง หากเขากลับชาติมาเกิดใหม่ ข้าก็จะรอเขากลับมาเกิด ต่อให้เขาลืมข้าจนหมดสิ้น ข้าก็จะทำให้เขากลับมารักข้าใหม่อีกครั้ง” เจียงหลีตอบอย่างมั่นใจในตนเอง

“หากเขากลับชาติมาเกิด เกรงว่ามันยากที่จะรอดพ้นจากความตายก่อนวัยอันควรเหมือนกัน” มู่ชิงเกอเอ่ยเตือนสติ

“เช่นนั้นข้าก็จะติดตามเขาไปทุกภพทุกชาติและข้าก็จะทำให้ทุกภพทุกชาติของเขามีข้าเป็นสตรีหนึ่งเดียวเท่านั้น” เจียงหลีประกาศิตลั่น

“…” มู่ชิงเกอถึงกับพูดไม่ออก

นางรู้ว่าเจียงหลีมีหัวใจเด็ดขาด อย่างอื่นไม่ต้องเอ่ยถึง

จู่ๆ นางก็ระเบิดเสียงหัวเราะนึกตำหนิในใจ เราสองคนช่างเหมือนกันจริงๆ หากปักใจรักใครแล้วต่อให้แผ้วพานอุปสรรคก็ต้องเดินไปเคียงบ่าเคียงไหล่กับเขา

โชคดีตอนที่นางได้พบกับซือมั่ว ด้วยความแข็งแกร่งของเขาจึงหนีพ้นการแยกจากความเป็นความตายมาได้จนวันนี้ แต่ทว่า สิ่งที่น่าเสียใจเช่นกันก็คือนางไม่ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขยามที่ซือมั้สต้องการคนเคียงข้างมากที่สุดในชีวิต เขาอยู่อย่างโดดเดี่ยวนับหมื่นปี มิฉะนั้นเขาจะผ่านการนองเลือดและขวากหนามมาได้เยี่ยงไร ซึ่งนางไม่มีวันเข้าอกเข้าใจแทนเขาได้

มู่ชิงเกอมองเจียงหลีด้วยความนึกอิจฉาเล็กน้อย เจียงหลีซื่อตรงต่อความรู้สึกซึ่งเป็นสิ่งที่นางขาด พอคิดถึงเรื่องในอดีต นางรู้ใจตัวเองช้าไปหากซือมั่วไม่อดทนรอล่ะก็ เกรงว่า…

“เจียงหลี เจ้าเอาจูเสียออกมาสิ” มู่ชิงเกอเก็บซ่อนอารมณ์ก่อนจะเอ่ยขึ้นกับเจียงหลี

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน