ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 246

เพราะคำพูดของมู่ชิงเกอจึงทำให้ลู่เจี้ยฉายแววผิดหวังออกมา

คำตอบนี้เขาคาดการณ์ได้ตั้งนานแล้ว ดังนั้นเขาจึงยิ้มออกมาเล็กน้อย ในน้ำเสียงเกรงใจแฝงความห่างเหิน “ขอบคุณ ข้ารู้ดีว่าชีวิตของข้าเป็นอย่างไร แต่หลีเอ๋อร์ก็ยังไม่ยอมแพ้”

มู่ชิงเกอดวงตาวูบไหว พูดเสียงเรียบ “ชีวิตของเจ้าจะเป็นอย่างไร เจ้ารู้แน่ชัดจริงๆ หรือ”

ลู่เจี้ยยิ้มเล็กน้อยไม่พูดอะไร

มู่ชิงเกอถามเขาอย่างสงสัยอีกครั้ง “หากข้าบอกว่า สิ่งที่ขาดไปในชีวิตของเจ้าคือจิตวิญญาณหลัก เจ้าเชื่อหรือไม่”

“เชื่อ เจ้าเป็นถึงสหายของหลีเอ๋อร์ นางเชื่อข้าก็เชื่อด้วย” ลู่เจี้ยตอบกลับไปด้วยท่าทีสงบเช่นเดิม

“หากข้าบอกว่าเจ้าจะอยู่ได้อีกแค่ครึ่งปีล่ะ” คำพูดของมู่ชิงเกอคมชัดยิ่งขึ้น

แต่ลู่เจี้ยกลับค่อยๆ คว้ามือนางเข้ามา “อย่าบอกหลีเอ๋อร์ได้หรือไม่”

“เจ้าไม่อยากให้นางรู้หรือ” มู่ชิงเกอหรี่ตา

ลู่เจี้ยไม่ตอบแต่ถามกลับ “เจ้ามา เพราะอยากพรากเจียงหลีจากไปใช่ไหม”

ประโยคนี้ทำเอามู่ชิงเกอกระตุกคิ้วเบาๆ นางคลี่ยิ้ม “เจ้านี่รู้ดีไปเสียทุกอย่าง ดูท่าทางเจียงหลีคงบอกเจ้าทุกเรื่องหมดแล้ว”

“ถูกแล้ว ด้วยอุปนิสัยของหลีเอ๋อร์หากนางถูกเปิดโปงนางยังจะปิดบังต่อไปอีกหรือ มู่ชิงเกอ หลีเอ๋อร์เคยเอ่ยถึงเจ้า เคยบอกว่าเจ้าคือคนที่สำคัญที่สุดของนาง” ลู่เจี้ยกล่าว

“นางพูดเช่นนี้จริงหรือ” มู่ชิงเกอยิ้มล้อเลียน

“แน่นอน” ลู่เจี้ยพยักหน้า

“ในเมื่อเจ้ารู้แล้วว่าข้ามาเพื่อพานางกลับไป เช่นนั้นเจ้ายอมให้นางไปหรือไม่” มู่ชิงเกอถามลองใจ

แต่ลู่เจี้ยกลับยิ้ม “ข้าจะยอมหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ที่สำคัญกว่าคือหลีเอ๋อร์ยอมจากไปเองหรือไม่ต่างหาก”

มู่ชิงเกอจ้องเขาด้วยความสงสัยอยู่นานสองนาน ทันใดนั้นก็ยิ้มภายใต้สายตาที่สงบของเขา “ถึงแม้ข้าจะช่วยชีวิตเจ้าเอาไว้ไม่ได้ แต่ทว่า ข้าช่วยให้เจ้ามีชีวิตต่อไปอีกแปดสิบปี”

ลู่เจี้ยแววตาเป็นประกาย ค่อยๆ ช้อนสายตาคู่งามขึ้นมามองนาง แปดสิบปี! เขาก็จะมีอายุครบหนึ่งร้อยปีเลยใช่หรือไม่

“แต่เจ้าต้องรู้เอาไว้ด้วยว่าเจียงหลีจะไม่หยุดแข็งแกร่งเพียงเท่านี้ อายุขัยของนางก็จะยืนยาวขึ้นเรื่อยๆ รอจนเจ้าแก่ชรา ไม่แน่นางอาจยังคงความสวยอ่อนเยาว์เอาไว้ เจ้าก็มิอาจอยู่กับนางได้ตลอดชีวิตเช่นกัน” มู่ชิงเกอพูดพลางจ้องดูความเปลี่ยนแปลงในดวงตาของเขา

สุดท้ายความสงบนิ่งในแววตาของเขาก็ปรากฏความวูบไหว นางผายมือหยิบเอายาอายุวัฒนะเม็ดสีทองประกายออกมาใส่มือลู่เจี้ย “ยาอายุวัฒนะ หากเจ้ากินเข้าไปตอนที่เจ้ากำลังจะหมดอายุขัย มันจะช่วยให้เจ้ามีชีวิตต่อไปอีกแปดสิบปี แต่หากให้คนธรรมดาทั่วไปกินล่ะก็ จะสามารถกลับมามีชีวิตอีกครั้ง”

มีชีวิตอีกครั้ง!

ดวงตาของลู่เจี้ยหรี่แสงแวบหนึ่งก่อนจะช้อนขึ้นมองมู่ชิงเกอ แต่กลับเห็นนางมีสีหน้าเรียบนิ่ง

มู่ชิงเกอไม่พูดอะไรอีกแล้วหันหลังจากไป แต่ทว่า ในขณะที่นางกำลังจะก้าวพ้นธรณีประตูกลับหยุดชะงัก ชายตามองแล้วพูดทิ้งท้าย “ตายเพื่อความสมบูรณ์และความสมบูรณ์สามารถนำไปสู่นิจนิรันดร์”

ลู่เจี้ยหรี่สายตา ผ่านไปครู่หนึ่งเขาจึงพูดคำที่มู่ชิงเกอบอกไว้ก่อนจากไป “ตายเพื่อความสมบูรณ์และความสมบูรณ์สามารถนำไปสู่นิจนิรันดร์”

“เป็นอย่างไรบ้าง” เมื่อเห็นว่ามู่ชิงเกออกไปแล้ว เจียงหลีจึงรีบรุดเข้าไป

ท่าทางลุกลี้ลุกลนของนางทำเอามู่ชิงเกอถึงกับถอนหายใจ “ออกเดินเล่นที่อื่นกับข้าหน่อยสิ”

!

“ไปไหน” เจียงหลีอึ้ง รู้สึกใจคอไม่ดี

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน